《高枕无忧》
高(gāo) อ่านว่า เกา แปลว่า สูง
枕(zhěn) อ่านว่า เจิ่น แปลว่า หมอน
无(wú) อ่านว่า อู๋ แปลว่า ไม่มี
忧(yōu) อ่านว่า โยว แปลว่า ความวิตกกังวล
ในสมัยสงครามระหว่างรัฐ (จั้นกั๋ว) มีขุนนางผู้หนึ่งนามว่า เมิ่งฉางจวิน(เม่งเซี้ย) คนผู้นี้ได้ชุบเลี้ยงผู้คนเอาไว้มากมาย ว่ากันว่ารวมทั้งสิ้นมีถึง 3000 คน ซึ่งในบรรดาคนเหล่านั้น มีอยู่ผู้หนึ่ง นามว่า เฝิงเซวียน
ครั้งหนึ่งเมิ่งฉางจวินมอบหมายให้ เฝิงเซวียน เดินทางไปทวงหนี้ยังเมืองเซวีย(ปัจจุบันอยู่ในเขตมณฑลซานตง)ซึ่งเป็นพื้นที่ในปกครอง เฝิงเซวียนเอ่ยถามเมิ่งฉางจวินว่า “นอกจากทวงหนี้แล้ว ต้องการให้ข้าน้อยซื้อหาสิ่งใดกลับมาหรือไม่?” เมิ่งฉางจวินตอบว่า “เจ้าเห็นว่าที่นี้ขาดแคลนสิ่งใด ก็จงซื้อหาสิ่งนั้นกลับมาก็แล้วกัน”
เมื่อเฝิงเซวียนไปถึงยังเมืองเซวีย เขาไม่เพียงไม่ได้ไปทวงหนี้จากราษฎร ทั้งยังประกาศว่าเมิ่งฉางจวินยกหนี้ให้ทุกครัวเรือน ทั้งยังเผาบัญชีหนี้ทั้งหมดทิ้งเสีย ผู้คนจึงพากันแซ่ซ้องสรรเสริญ
เมื่อเฝิงเซวียนกลับมายังเมืองหลวง เมิ่งฉางตจวินจึงสอบถามว่าได้เก็บเงินมาเรียบร้อยหรือไม่? เฝิงเซวียนก็รับคำว่าเก็บเรียบร้อยแล้ว เมิ่งฉางจวินจึงถามต่อไปว่า “แล้วเจ้าได้ซื้อสิ่งใดกลับมาบ้าง?” เฝิงเซวียนจึงตอบว่า “ข้าน้อยเห็นว่าบ้านของนายท่านนี้ เงินทอง หญิงงาม ต่างมีครบถ้วนไม่ขาดแคลน จะขาดแคลนก็เพียง “เมตตาธรรม” ข้าน้อยจึงได้ซื้อเมตตาธรรมกลับมาให้แก่ท่าน” จากนั้นเฝิงเซวียนจึงเล่าเรื่องราวที่เมืองเซวียให้เมิ่งฉางจวินได้ฟัง ทำให้เมิ่งฉางจวินไม่พอใจเป็นอันมาก
จากนั้นไม่นาน เมิ่งฉางจวินถูกให้ออกจากราชการ เขาจึงจำใจกลับไปอาศัยยังเมืองเซวีย โดยในขณะที่เดินทางไปนั้น แม้ว่าจะยังห่างจากเมืองเซวียนับร้อยลี้ แต่เมิ่งฉางจวินพบว่า ชาวบ้านที่ประสบพบเจอเขาต่างพากันร้องเรียก ทั้งยังกล่าวคำยกย่องสรรเสริญไปตลอดทาง เมิ่งฉางจวินรู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอันมาก ครานั้นเอง เขาก็เข้าใจและเอ่ยกับเฝิงเซวียนว่า “ที่ท่านซื้อเมตตาธรรมให้กับเรา มาวันนี้เราจึงเข้าใจถ่องแท้แล้ว ต้องขอบใจท่านอย่างยิ่ง”
เฝิงเซวียนจึงกล่าวว่า “กระต่ายยังต้องมี 3โพรงจึงจะอยู่รอดปลอดภัย บัดนี้ข้าน้อยสร้างโพรงให้ท่าน 1 โพรงแล้ว ยังขาดอีกเพียงสอง” จากนั้นเฝิงเซวียนก็ได้ช่วยเหลือเมิ่งฉางจวินทำงานใหญ่สองเรื่อง หนึ่งคือการช่วยให้เมิ่งฉางจวินกลับคืนสู่ตำแหน่งขุนนาง และอีกเรื่องหนึ่งคือสร้างศาลบรรพบุรุษกษัตริย์ไว้ที่เมืองเซวียเพื่อให้เมืองนี้ได้รับการดูแลจากกษัตริย์องค์ปัจจุบัน มีการดูแลป้องกันที่เข้มแข็ง จากนั้นจึงได้กล่าวกับเมิ่งฉางจวินว่า “บัดนี้โพรงทั้ง 3 ของท่านเสร็จสมบูรณ์ ท่านสามารถ “นอนหมอนสูงไร้กังวล” ได้แล้ว”
“เกาเจิ่นอู๋โยว” หรือ “นอนหมอนสูงไร้กังวล” แปลว่า สุขสบายไร้เหตุกังวลใจ ผ่อนคลายความระมัดระวังลง หรือมีความหมายว่าขาดการระแวดระวังที่เพียงพอ
สำนวนนี้ใช้ในตำแหน่งภาคแสดง หรือส่วนขยายภาคแสดง ปัจจุบันมักใช้เพื่อตักเตือนให้ระวัง
ที่มา http://baike.baidu.com/
高(gāo) อ่านว่า เกา แปลว่า สูง
枕(zhěn) อ่านว่า เจิ่น แปลว่า หมอน
无(wú) อ่านว่า อู๋ แปลว่า ไม่มี
忧(yōu) อ่านว่า โยว แปลว่า ความวิตกกังวล
ในสมัยสงครามระหว่างรัฐ (จั้นกั๋ว) มีขุนนางผู้หนึ่งนามว่า เมิ่งฉางจวิน(เม่งเซี้ย) คนผู้นี้ได้ชุบเลี้ยงผู้คนเอาไว้มากมาย ว่ากันว่ารวมทั้งสิ้นมีถึง 3000 คน ซึ่งในบรรดาคนเหล่านั้น มีอยู่ผู้หนึ่ง นามว่า เฝิงเซวียน
ครั้งหนึ่งเมิ่งฉางจวินมอบหมายให้ เฝิงเซวียน เดินทางไปทวงหนี้ยังเมืองเซวีย(ปัจจุบันอยู่ในเขตมณฑลซานตง)ซึ่งเป็นพื้นที่ในปกครอง เฝิงเซวียนเอ่ยถามเมิ่งฉางจวินว่า “นอกจากทวงหนี้แล้ว ต้องการให้ข้าน้อยซื้อหาสิ่งใดกลับมาหรือไม่?” เมิ่งฉางจวินตอบว่า “เจ้าเห็นว่าที่นี้ขาดแคลนสิ่งใด ก็จงซื้อหาสิ่งนั้นกลับมาก็แล้วกัน”
เมื่อเฝิงเซวียนไปถึงยังเมืองเซวีย เขาไม่เพียงไม่ได้ไปทวงหนี้จากราษฎร ทั้งยังประกาศว่าเมิ่งฉางจวินยกหนี้ให้ทุกครัวเรือน ทั้งยังเผาบัญชีหนี้ทั้งหมดทิ้งเสีย ผู้คนจึงพากันแซ่ซ้องสรรเสริญ
เมื่อเฝิงเซวียนกลับมายังเมืองหลวง เมิ่งฉางตจวินจึงสอบถามว่าได้เก็บเงินมาเรียบร้อยหรือไม่? เฝิงเซวียนก็รับคำว่าเก็บเรียบร้อยแล้ว เมิ่งฉางจวินจึงถามต่อไปว่า “แล้วเจ้าได้ซื้อสิ่งใดกลับมาบ้าง?” เฝิงเซวียนจึงตอบว่า “ข้าน้อยเห็นว่าบ้านของนายท่านนี้ เงินทอง หญิงงาม ต่างมีครบถ้วนไม่ขาดแคลน จะขาดแคลนก็เพียง “เมตตาธรรม” ข้าน้อยจึงได้ซื้อเมตตาธรรมกลับมาให้แก่ท่าน” จากนั้นเฝิงเซวียนจึงเล่าเรื่องราวที่เมืองเซวียให้เมิ่งฉางจวินได้ฟัง ทำให้เมิ่งฉางจวินไม่พอใจเป็นอันมาก
จากนั้นไม่นาน เมิ่งฉางจวินถูกให้ออกจากราชการ เขาจึงจำใจกลับไปอาศัยยังเมืองเซวีย โดยในขณะที่เดินทางไปนั้น แม้ว่าจะยังห่างจากเมืองเซวียนับร้อยลี้ แต่เมิ่งฉางจวินพบว่า ชาวบ้านที่ประสบพบเจอเขาต่างพากันร้องเรียก ทั้งยังกล่าวคำยกย่องสรรเสริญไปตลอดทาง เมิ่งฉางจวินรู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอันมาก ครานั้นเอง เขาก็เข้าใจและเอ่ยกับเฝิงเซวียนว่า “ที่ท่านซื้อเมตตาธรรมให้กับเรา มาวันนี้เราจึงเข้าใจถ่องแท้แล้ว ต้องขอบใจท่านอย่างยิ่ง”
เฝิงเซวียนจึงกล่าวว่า “กระต่ายยังต้องมี 3โพรงจึงจะอยู่รอดปลอดภัย บัดนี้ข้าน้อยสร้างโพรงให้ท่าน 1 โพรงแล้ว ยังขาดอีกเพียงสอง” จากนั้นเฝิงเซวียนก็ได้ช่วยเหลือเมิ่งฉางจวินทำงานใหญ่สองเรื่อง หนึ่งคือการช่วยให้เมิ่งฉางจวินกลับคืนสู่ตำแหน่งขุนนาง และอีกเรื่องหนึ่งคือสร้างศาลบรรพบุรุษกษัตริย์ไว้ที่เมืองเซวียเพื่อให้เมืองนี้ได้รับการดูแลจากกษัตริย์องค์ปัจจุบัน มีการดูแลป้องกันที่เข้มแข็ง จากนั้นจึงได้กล่าวกับเมิ่งฉางจวินว่า “บัดนี้โพรงทั้ง 3 ของท่านเสร็จสมบูรณ์ ท่านสามารถ “นอนหมอนสูงไร้กังวล” ได้แล้ว”
“เกาเจิ่นอู๋โยว” หรือ “นอนหมอนสูงไร้กังวล” แปลว่า สุขสบายไร้เหตุกังวลใจ ผ่อนคลายความระมัดระวังลง หรือมีความหมายว่าขาดการระแวดระวังที่เพียงพอ
สำนวนนี้ใช้ในตำแหน่งภาคแสดง หรือส่วนขยายภาคแสดง ปัจจุบันมักใช้เพื่อตักเตือนให้ระวัง
ที่มา http://baike.baidu.com/
