ปลายราชวงศ์ซาง มีคนผู้หนึ่งที่ฉลาดปราดเปรื่องเป็นอย่างยิ่ง เขาแซ่เจียง นามว่าซั่ง คนทั่วไปเรียกเขาว่า “เจียงไท่กง” หรือ “เจียงจื่อหยา”
เจียงไท่กงเคยรับราชการในราชวงศ์ซาง แต่เนื่องจากไม่พอใจลักษณะการปกครองที่ใช้วิธีโหดเหี้ยมทารุณของอ๋องโจ้ว จึงได้ลาออกจากการเป็นขุนนาง หลบลี้ไปพำนักอยู่ในถิ่นทุรกันดารริมแม่น้ำเว่ยสุ่ยมณฑลส่านซี และเพื่อที่จะได้ใช้ความรู้ความสามารถของตนเพื่อบ้านเมืองอย่างเต็มที่ เขาจึงต้องการทำงานให้อ๋องโจวเหวิน
เจียงไท่กงมักจะนั่งเคาะกระดิ่งอยู่ริมฝั่งน้ำ ซึ่งธรรมดาเมื่อคนตกปลาจะใช้คันเบ็ดโค้งยาวติดเหยื่อปลาที่มีกลิ่นหอมจุ่มลงไปในน้ำเพื่อรอให้ปลามาติดเบ็ด ทว่าคันเบ็ดของเจียงไท่กงนั้นเป็นไม้ลำตรงไม่แขวนเหยื่อปลา ทั้งไม่จุ่มลงในน้ำ หนำซ้ำปลายคันเบ็ดห่างจากน้ำกว่า 3 คืบ เขาถือคันเบ็ดพลางพูดพึมพำกับตัวเองว่า "ปลาตัวไหนตกลงใจว่าไม่อยากมีชีวิตอยู่ ก็มากินเบ็ดคันนี้เอาเองเถิด"
วันหนึ่ง มีคนตัดฟืนเดินผ่านมา พบเจียงไท่กงทำท่าทางตกปลาที่แสนประหลาดจึงได้เอ่ยถามว่า "ท่านผู้เฒ่า ตกปลาแบบของท่านนี้ น่ากลัวว่าผ่านไป 100 ปีก็คงยังไม่มีปลามาติดเบ็ด"
เจียงไท่กงจึงตอบว่า "บอกความจริงต่อเจ้าก็ได้ ว่าข้าไม่ได้อยากให้ปลามาติดเบ็ด แต่ต้องการให้ฮ่องเต้มาติดเบ็ดต่างหาก"
การตกปลาที่แสนพิศดารของเจียงไท่กง สุดท้ายก็ได้ยินไปถึงหูของจีชาง(นามเดิมของอ๋องโจวเหวิน ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์โจว) เขาจึงได้ส่งทหารไปเชิญเจียงไท่กงมาพบ ทว่าเมื่อทหารผู้นั้นไปถึง เจียงไท่กงแม้มองยังไม่ยอมมอง กลับพึมพำว่า "ตกปลา ตกปลา ปลาไม่ติดเบ็ด มีแต่กุ้งฝอยติดมาให้รำคาญ"
จีชางได้ฟังทหารกลับมารายงาน จึงได้เปลี่ยนให้ขุนนางผู้หนึ่งไปเชิญเจียงไท่กงมาพบ แต่เมื่อไปถึง เจียงไท่กงยังคงพึมพำกับตัวเองว่า "ตกปลา ตกปลา ปลาใหญ่ไม่ติดเบ็ด มีเพียงปลาเล็กติดมาให้รำคาญ"
ครั้งนี้จีชางจึงเข้าใจว่าเจียงไท่กงต้องเป็นอัจริยะบุคคลผู้หนึ่ง จึงไปพบด้วยตนเองเพื่อเชิญมาช่วยเหลืองานแผ่นดิน โดยก่อนไป จีชางได้รับประทานมังสะวิรัติติดต่อกัน 3 วัน อาบน้ำเปลี่ยนชุดอย่างปราณีตเพื่อแสดงความตั้งใจจริง เมื่อเจียงไท่กงเห็นว่าจีชางมีความตั้งใจจริงที่จะมาเชิญตนเข้าวัง จึงตกลงใจตามมาช่วยเหลือ
ภายหลัง เจียงไท่กงเป็นบุคคลสำคัญที่ทำให้ จีชางขึ้นเป็นปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์โจวในนามของอ๋องโจวเหวิน และช่วยเหลือจีฟา(อ๋องโจวอู่) บุตรชายของจีชางล้มล้างราชวงศ์ซาง เขาจึงได้รับปูนบำเหน็จให้ปกครองแคว้นฉี และเป็นอ๋องคนแรกของรัฐฉีในสมัยชุนชิว
ปัจจุบัน "ไท่กงเตี้ยวอี๋ว์" หรือ "ไท่กงตกปลา" เป็นสำนวน แปลว่า ทั้งๆ ที่รู้แต่ก็ยินยอมพร้อมใจจะติดกับดักที่คนอื่นวางไว้
