นับวัน ฝรั่งตาน้ำข้าวที่รอบกายเต็มไปด้วยเทคโนโลยีทันสมัยหรือนวัตกรรมล้ำเลิศรุดหน้า ต่างก็หันมาให้ความสำคัญกับภูมิปัญญาดั้งเดิมอันล้ำลึกและเรียบง่ายของชาวเอเชีย
ไม่เว้นแม้แต่เมืองไทย ที่หลายสิ่งหลายอย่างได้รับการกล่าวขานและเชิดชูจากคนทั้งโลกว่ามีคุณค่าและมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวยากที่จะลอกเลียนแบบ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง 'อาหารไทย' ที่ขึ้นชื่อลือชาไปทั่วทั้งโลก จนเชฟฝรั่งตาน้ำข้าวจำนวนไม่น้อยต้องบรรจุอาหารไทยไว้ในเมนูเพื่อแสดงถึงรสนิยมอันละเมียดละไม ซึ่งนับว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่อาหารไทยโกอินเตอร์จนเชฟฝรั่งมังค่าระดับดาวมิชลินหลายต่อหลายคนทุ่มเทมุ่งมั่นฝึกปรือเรียนรู้ในศาสตร์และศิลป์ของอาหารไทยจนเก่งฉกาจไม่แพ้พ่อครัวหรือแม่ครัวสัญชาติไทยแท้ๆ
กระแสดังกล่าวนับเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมซึ่งแม้แต่เชฟต้น-อภิพงษ์ บุุนนาค แย้มประยูร เชฟรุ่นเก๋ามากฝีมือที่สั่งสมประสบการณ์งานปรุงอาหารรสเลิศมายาวนานทั้งในไทยและต่างประเทศ ยังขอออกปากชมกับความพยายามของเชฟฝรั่งที่มุ่งมั่นกับการทำอาหารไทย
แต่ที่น่าช้ำใจก็คือ 'กระแสเห่อ' แบบไม่คิดหน้าคิดหลัง โดยเฉพาะกระแสเห่อแบบลืมรากเหง้าของบรรดาผู้ที่ตื่นเต้น ตกอกตกใจ เมื่อเห็นฝรั่งมาทำอาหารไทย แล้วแห่กันไปชื่นชม ไปชิมในราคาแพงแสนแพง ด้วยรู้สึกว่าเป็นการแสดงออกถึงความมีระดับของเงินในกระเป๋า ดูดี ดูเท่ ดูเก๋ โดยที่ไม่เคยซึมซับหรือไม่เคยสนใจอาหารไทยอย่างแท้จริง
บรรดาคนไทยที่ไม่เคยเหลียวแลอาหารไทยอย่างแท้จริง มัวเห่อแต่อาหารฝรั่ง มิหนำซ้ำยังเห่อไปกินอาหารไทยฝีมือฝรั่งโดยที่ไม่เคยคิดจะกินอาหารไทยที่ทำโดยคนไทยแท้ๆ และไม่เคยสนใจศึกษาภูมิปัญญาของบรรพบุรุษที่ฝากไว้ในเครื่องเทศเครื่องแกงแต่ละชนิดมานับร้อยๆ ปี
พวกที่เห่อฝรั่งทำอาหารไทยโดยลืมไปว่าบรรพบุรุษของเราริเริ่มมาแล้วยาวนาน แบบนั้นแหละ เชฟต้นบอกว่า...มันน่าช้ำใจนัก
.....
Text By : นางสาวยิปซี
