ศาลปกครองสูงสุดให้ยกเลิกคำสั่งคุ้มครองชั่วคราว “เบสท์รินฯ” ตามคำอุทธรณ์ของ ขสมก.ในข้อพิพาทประมูลรถเมล์ NGV 489 คัน ยันไม่มีเหตุเพียงพอที่ศาลจะมีคำสั่งกำหนดมาตรการหรือวิธีการคุ้มครองเพื่อบรรเทาทุกข์ชั่วคราว โดย ขสมก.ยึดเงินค้ำประกันกว่า 338 ล้านตามเงื่อนไข
รายงานข่าวแจ้งว่า เมื่อวันที่ 29 ส.ค. 2560 ศาลปกครองกลางอ่านคำสั่งศาลปกครองสูงสุด ในคดีหมายเลขดำที่ 502/2560 และคดีหมายเลขดำที่ 955/2560 คดีพิพาทระหว่าง บริษัท เบสท์ริน กรุ๊ป จำกัด ในฐานะผู้ฟ้องคดี กับองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ (ขสมก.) ในฐานะผู้ถูกฟ้องคดี กรณีการจัดซื้อรถยนต์โดยสารปรับอากาศที่ใช้ก๊าซธรรมชาติ (NGV) เป็นเชื้อเพลิง (รถเมล์เอ็นจีวี) โดยศาลปกครองสูงสุดมีคำสั่งกลับคำสั่งของศาลปกครองชั้นต้น เป็นให้ยกคำขอให้ศาลกำหนดมาตรการหรือวิธีการคุ้มครองเพื่อบรรเทาทุกข์ชั่วคราวก่อนการพิพากษาของผู้ฟ้องคดี
ทั้งนี้ ศาลปกครองสูงสุดพิเคราะห์แล้วเห็นว่า ในกรณีที่ศาลปกครองเห็นสมควรกำหนดมาตรการหรือวิธีการใดๆ เพื่อบรรเทาทุกข์ให้แก่คู่กรณีที่เกี่ยวข้องเป็นการชั่วคราวก่อนการพิพากษาคดี ให้คำนึงถึงความรับผิดชอบของหน่วยงานทางปกครองหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐและปัญหาอุปสรรคที่อาจจะเกิดขึ้นแก่การบริหารงานของรัฐประกอบด้วย และต้องทำเท่าที่สภาพของเรื่องจะเปิดช่องให้กระทำได้ และโดยไม่ขัดต่อระเบียบนี้และหลักกฎหมายทั่วไปว่าด้วยวิธีพิจารณาความแพ่ง
เมื่อคดีนี้ผู้ฟ้องคดีฟ้องว่า ขสมก.ได้ทำสัญญาซื้อรถยนต์โดยสารและว่าจ้างซ่อมแซมบำรุงรักษารถยนต์โดยสารดังกล่าวกับผู้ฟ้องคดี จำนวน 489 คัน ตามสัญญาเลขที่ ร.50/2559 ลงวันที่ 30 ก.ย. 59 แต่เมื่อผู้ฟ้องคดีได้ส่งมอบรถยนต์โดยสารจำนวน 390 คันให้แก่ ขสมก.กลับไม่ยอมตรวจรับมอบรถยนต์โดยสารดังกล่าว และต่อมาได้บอกเลิกสัญญา ซึ่งผู้ฟ้องคดีเห็นว่าการบอกเลิกสัญญาดังกล่าวไม่ชอบด้วยกฎหมาย ทำให้ได้รับความเสียหาย
จากการชี้แจงของ ขสมก.ต่อศาลปกครองชั้นต้นให้เหตุผลในการบอกเลิกสัญญา เนื่องจากผู้ฟ้องคดีไม่มีเอกสารยืนยันว่ารถยนต์โดยสารที่ส่งมอบประกอบที่ประเทศมาเลเซีย และผู้ฟ้องคดีไม่สามารถส่งมอบรถยนต์โดยสารให้แก่ ขสมก.ครบจำนวนภายในระยะเวลาตามที่กำหนดในสัญญา ซึ่งเป็นการปฏิบัติผิดสัญญา ข้อ 2.1 และข้อ 7 ดังนั้น การเลิกสัญญายังมีข้อโต้แย้งกันอยู่ ข้อเท็จจริงในชั้นนี้ยังไม่อาจรับฟังได้ว่า ขสมก.กระทำผิดสัญญา
และเมื่อ ขสมก.บอกเลิกสัญญากับผู้ฟ้องคดีแล้วก็ย่อมมีสิทธิริบหลักประกันการปฏิบัติตามสัญญาและเรียกให้ธนาคารผู้ค้ำประกันใช้เงินตามหนังสือค้ำประกัน แต่หากต่อมาปรากฏข้อเท็จจริงว่า ขสมก.เป็นฝ่ายผิดสัญญา ศาลย่อมกำหนดบังคับให้ ขสมก.ชดใช้ค่าเสียหายให้แก่ผู้ฟ้องคดีได้ จึงไม่ยากแก่การเยียวยาแก้ไขในภายหลัง
นอกจากนี้ ข้อเท็จจริงยังปรากฏอีกว่า ก่อนที่ศาลปกครองชั้นต้นจะได้มีคำสั่งกำหนดมาตรการหรือวิธีการคุ้มครองชั่วคราวนั้น ธนาคารไอซีบีซี (ไทย) ในฐานะธนาคารผู้ค้ำประกันได้ใช้เงินตามหนังสือค้ำประกันสัญญาให้แก่ ขสมก.ไปแล้วเป็นเงินจำนวน 338,971,082 บาท จึงไม่มีเหตุเพียงพอที่ศาลจะมีคำสั่งกำหนดมาตรการหรือวิธีการคุ้มครองเพื่อบรรเทาทุกข์ชั่วคราว
การที่ศาลปกครองชั้นต้นมีคำสั่งให้ ขสมก.ระงับการกระทำการใดๆ เพื่อใช้สิทธิเรียกร้องเงินประกันการปฏิบัติตามสัญญาจากธนาคารไอซีบีซี (ไทย) จนกว่าศาลจะมีคำพิพากษาหรือคำสั่งเป็นอย่างอื่น ส่วนคำขออื่นนอกจากนี้ให้ยกนั้น ศาลปกครองสูงสุดไม่เห็นพ้องด้วย