ไม่บ่อยครั้งนักที่ผู้บริหารระดับสูงของ บริษัท แมคไทย จำกัด ผู้บริหารร้านแมคโดนัลด์ในไทย จะออกมาให้สัมภาษณ์ถึงทิศทางธุรกิจของแมคโดนัลด์ นับตั้งแต่นายเดช บุลสุข ยังนั่งบริหารในตำแหน่งกรรมการผู้จัดการ นานๆจะมีสักครั้ง กระทั่งเขาลาออกไป แมคไทยก็เงียบไปนาน ซึ่งปัจจุบันดำรงตำแหน่ง ประธานกิตติมศักดิ์
โดยเฉพาะอย่างยิ่งนายร็อบ เชสสัน กรรมการผู้จัดการคนใหม่คนนี้ที่เข้ารับตำแหน่งมาหมาดๆในไทย ก่อนหน้านี้เป็นเพียง ผู้จัดการท่วไป มานานเกือบ 3 ปีแล้ว กล่าวได้ว่าไม่เคยที่จะได้พบปะกับสื่อมวลชนสายตลาดแบบเป็นทางการเลยสักครั้งเดียว
ทว่าไม่นานมานี้ ร็อบ ก็ได้ปรากฎกายให้สัมภาษณ์กับกระจอกข่าวไม่กี่ฉบับ เพื่อพูดถึงทิศทางการย่างก้าวของแมคโดนัลด์จากนี้ไป
เขาเองไม่ใช่คนใหม่สำหรับแมคโดนัลด์แต่อย่างใด เพียงแต่ว่าไม่ได้อยู่ที่ตลาดในเมืองไทยเท่านั้นเอง เพราะระยะเวลากว่า 25 ปีที่ร่วมทำงานกับแมคโดนัลด์อินเตอร์นั้น ถือได้ว่า เขาเองก็อาจจะเป็นลูกหม้อคนหนึ่งก็ไม่ผิดนัก
เขาผ่านมาหลากหลายสายงานในแมคโดนัลด์ เช่น ฝ่ายปฎิบัติการ ฝ่ายบุคคล ฝ่ายดูแลแฟรนไชส์ เป็นต้น ซึ่งโยกย้ายไปบริหารในหลายประเทศ ล่าสุดก่อนที่จะมาประเทศไทยบริหารอยู่ที่แมคโดนัลด์ประเทศตุรกี ก่อนที่จะมาไทยตั้งแต่ช่วงปี 2546 แล้ว
แต่ดูเหมือนว่าเขาจะมองตลาดฟาสต์ฟู้ดในไทยออกได้อย่างดีหลังจากศึกษาตลาดมานานพอสมควรว่า ตลาดฟาสต์ฟู้ดไทยเป็นตลาดที่มีการแข่งขันสูงมากที่สุดในโลกแห่งหนึ่ง แต่อย่างไรก็ตามเขามองว่า พฤติกรรมและลักษณะความต้องการของผู้บริโภคนั้นคงไม่แตกต่างกันเท่าใดนัก เพราะส่วนใหญ่แล้วผู้บริโภคมักจะมองหาสิ่งที่ดี ที่คุ้มค่าเงินและมีประโยชน์ต่อสุขภาพ และที่สำคัญคือ การได้รับประสบการณ์ที่ดี (Good Experience)
“มีหลายคนชอบพูดว่า ฟาสต์ฟู้ดคือ อาหารขยะหรือ Junk Food แต่ผมไม่คิดว่าเป็นเรื่องถูกต้อง เพราะว่าอย่างน้อยที่สุดของแมคโดนัลด์เราได้มีการสั่งซื้อวัตถุดิบที่มีคุณภาพจากซัปพลายเออร์รายใหญ่ที่ได้รับการยอมรับจากวงการ เช่น ค่ายเนสท์เล่ เพรซิเดนท์ ล่ำสูง ไทยคิวพี เป็นต้น ซึ่งล่าสุดเราก็ได้ออกเมนูใหม่และเป็นแพคเกจจิ้งใหม่ด้วยที่ไม่เคยทำมาก่อน เริ่มขายเดือนนี้ มีแผนขายถึงเดือนมิถุนายน”
ในสายตาของร็อบเห็นว่า โอกาสในการขยายตลาดของแมคโดนัลด์ในไทยยังมีอีกมาก เพราะจากตัวเลขที่ศึกษาไว้พบว่า คนไทยกินข้าวนอกบ้านเฉลี่ยมากกว่า 40 ครั้งต่อเดือนต่อคน และในประเทศไทยนั้นร้านอาหารมีมากมายหลายแบบ ซึ่งในทุกๆระยะ 50 เมตรจะต้องเจอร้านอาหารไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง
แต่ร็อบให้ความสำคัญไปตรงที่ เราจะทำอย่างไรที่จะให้ผู้บริโภคนั้นตัดสินใจเข้ามาทานอาหารในร้านของเรา คือ ประเด็นสำคัญที่สุด
ตรงนี้เป็นคำถามที่ผู้ประกอบการทุกรายรับรู้เป็นอย่างดี แต่การตอบคำถามนี้และสามารถปฎิบัติได้อย่างถูกต้องนั้นมันยากกว่า ท่ามกลางการแข่งขันที่รุนแรงและเป็นตลาดเปิดเสรีเช่นในเมืองไทย
ร็อบ จึงวางแผนรุกไว้อย่างเป็นระบบ ทั้งการสร้างประสบการณ์แปลกใหม่ให้กับลูกค้าของแมคโดนัลด์ เช่น การเปิดมุมตู้เพลง การเปิดมุมเพลย์สเตชั่นในร้าน ซึ่งเริ่มไปแล้วบางาสาขา และเตรียมเปิดเพิ่มอีก
การขยายสาขาทั้งแบบมาตรฐาน และแบบเล็ก รวมทั้งการทำจุดขายแบบคีออสที่จะเน้นขายเฉพาะ ขนมหวานและไอศกรีมเท่านั้น ซึ่งเริ่มเปิดไปแล้วมากกว่า 20 จุด ปัจจุบันแมคโดนัลด์มีสาขาเปิดบริการแล้วรวมกว่า 100% การออกเมนูใหม่ตลอดเป็นระยะๆ เพื่อเป้าหมายสู่การเติบโตปีนี้อีก 10%
แน่นอนว่า โอกาสของแมคโดนัลด์ยังมีอีกมากตามที่ร็อบเชื่อมั่น แต่ก็ขึ้นอยู่กับร็อบเองด้วยว่า เขาจะสามารถนำพาแมคโดนัลด์ไปแสวงหาโอกาสนั้นได้หรือไม่อย่างไร