เอเอฟพี - บิ๊กบอสทั้งของธนาคารโลก และไอเอ็มเอฟ ออกมากล่าวเตือนยุโรปและสหรัฐฯในวันพฤหัสบดี (22) ว่าจะต้องควบคุมวิกฤตเศรษฐกิจที่กำลังเลวร้ายลงทุกทีของพวกเขาเอาไว้ให้ได้ ไม่เช่นนั้นก็เสี่ยงที่จะทำให้เศรษฐกิจโลกถึงขั้น “หายใจไม่ออก”
ในคำปราศรัยที่บิ๊กบอสทั้งสองกล่าวในพิธีเปิดการประชุมประจำปีในฤดูใบไม้ร่วงของเวิลด์แบงก์และกองทุนการเงินระหว่างประเทศ ณ กรุงวอชิงตัน พวกเขายังพูดเตือนบรรดาประเทศกำลังพัฒนาว่า จะต้องทำความสะอาดจัดแจงบ้านเรือนของพวกเขาให้เรียบร้อย เพื่อให้สามารถรับมือกับผลพวงต่อเนื่องซึ่งมาจากวิกฤตของเหล่าชาติเศรษฐกิจก้าวหน้าเหล่านี้
“ยุโรป, ญี่ปุ่น และสหรัฐฯ จะต้องลงมือปฏิบัติการเพื่อแก้ไขปัญหาใหญ่ๆ ทางเศรษฐกิจของพวกเขา ก่อนที่มันจะกลายเป็นปัญหาที่ใหญ่ยิ่งขึ้นไปอีกสำหรับประเทศอื่นๆ ของโลก … การไม่ลงมือทำสิ่งที่ว่ามานี้คือการไร้ความรับผิดชอบ” ประธานธนาคารโลก โรเบิร์ต เซลลิก กล่าว
“พวกเจ้าหน้าที่ของประเทศพัฒนาแล้วบางราย ยังแสดงท่าทีเหมือนกับมองเห็นว่า ความลำบากเลวร้ายต่างๆ ของพวกเขาถือเป็นธุระของพวกเขาเท่านั้น ซึ่งมันไม่ใช่เช่นนั้นเลย” เขากล่าวต่อ
ด้าน คริสทีน ลาการ์ด กรรมการผู้จัดการไอเอ็มเอฟ บอกว่า ปัญหาใหญ่ที่สุดที่กำลังฉุดลากการเจริญเติบโตของเศรษฐกิจโลกให้ตกต่ำลงมา ก็คือ การที่ภาครัฐบาลและภาคครัวเรือนมีภาระหนี้สินหนักหน่วง และพวกธนาคารในประเทศเศรษฐกิจพัฒนาแล้วทั้งหลายก็มีฐานะเงินทุนที่อ่อนแอ
ทั้งหมดเหล่านี้ถึงขั้น “สามารถที่จะทำให้การฟื้นตัวทางเศรษฐกิจอยู่ในสภาพอึดอัดหายใจไม่ออกได้จริงๆ” เธอกล่าว
ถึงแม้เซลลิกบอกว่าโลกเรากำลังอยู่ “ในพื้นอันตราย” แต่เขาก็ยังคงเชื่อว่าทั้งสหรัฐฯ, ยุโรป, และญี่ปุ่น ยังไม่น่าที่จะถอยกลับไปสู่ภาวะเศรษฐกิจถดถอย “ทว่าความมั่นอกมั่นใจในความเชื่อดังกล่าวของผมก็กำลังสึกกร่อนลงไปทุกเมื่อเชื่อวัน จากข่าวความยากลำบากทางเศรษฐกิจที่ยังคงปรากฏออกมาอยู่เรื่อยๆ”
“ในปี 2008 ผู้คนจำนวนมากกล่าวว่าพวกเขาไม่ทันมองว่าความวุ่นวายยุ่งเหยิงกำลังเคลื่อนเข้ามาแล้ว แต่มาถึงเวลานี้ ผู้นำทั้งหลายจะหันไปใช้คำแก้ตัวเช่นนั้นอีกย่อมไม่ได้แล้ว” เขากล่าวต่อ
เพื่อให้สามารถฝ่าข้ามวิกฤตแห่งหนี้สินและการขาดดุลอันมหาศาลนี้ไปให้ได้ ลาการ์ดเสนอแนะว่า พวกประเทศเศรษฐกิจก้าวหน้า จำเป็นที่จะต้องให้ความสำคัญเป็นลำดับต้นๆ แก่เรื่องการทำให้งบประมาณของพวกเขาเป็นงบประมาณแบบสมดุล โดยที่ “เรื่องเวลาคือเรื่องสำคัญมาก ทั้งนี้ไม่ใช่สำคัญเฉพาะต่อสหรัฐฯเท่านั้น แต่สำหรับพวกเศรษฐกิจก้าวหน้าทุกๆ รายเลย”
ทว่าเธอก็เสริมด้วยว่า หลายๆ ประเทศ โดยอย่างน้อยที่สุดก็คือสหรัฐฯ รายหนึ่งที่ไม่ควรหั่นลดการขาดดุลของพวกเขาอย่างรุนแรงเกินไป จนกระทั่งกลายเป็นการไปฆ่าความเจริญเติบโตของเศรษฐกิจ “การกระชับการขาดดุลอย่างรวดเร็วเกินไป และอย่างหนักหน่วงเกินไปนั้น สำหรับบางประเทศแล้ว มันจะกลายเป็นการสร้างความเสียหายให้แก่การเติบโตขยายตัวที่ทำท่าอาจจะเกิดขึ้นมาได้”
“บางประเทศนั้นยังสามารถที่จะรองรับให้มีการเจริญเติบโตภายในช่วงระยะสั้นได้ … แน่นอนค่ะ สหรัฐฯคือประเทศหนึ่งที่แว่บเข้ามาในสมองเลย” เธอบอก พร้อมกับเน้นย้ำว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องของการปฏิบัติการอย่างละเอียดอ่อนคำนึงถึงความสมดุล
ลาการ์ดย้ำว่า สำหรับธนาคารต่างๆ ของยุโรปแล้ว จำเป็นที่จะต้องทำให้ฐานทุนของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่านี้ จึงจะทำให้ประเทศยุโรปอยู่ในฐานะที่จะเจริญเติบโตได้อย่างมีพลัง ทั้งนี้เนื่องจากสถาบันธนาคารเป็นผู้ที่ปล่อยเงินทุนให้แก่ระบบเศรษฐกิจ จึงเหมือนกับเป็นผู้เติมเชื้อเพลิงสำหรับการเจริญเติบโต
บิ๊กบอสไอเอ็มเอฟยังเรียกร้องบรรดาเศรษฐกิจตลาดเกิดใหม่ ให้ร่วมมีส่วนเสริมความเข้มแข็งของเศรษฐกิจโลก ด้วยการ “ปรับสมดุลเสียใหม่” ซึ่งเธอหมายถึงการขับเคลื่อนเศรษฐกิจของพวกเขาที่เวลานี้เต็มไปด้วยเม็ดเงินสด ไปสู่ทิศทางที่ทำให้การเจริญเติบโตของเศรษฐกิจอิงอยู่กับการบริโภคภายในประเทศให้มากขึ้น และสำหรับพวกประเทศที่ได้เปรียบดุลการค้าและการลงทุนมากๆ ก็ควรเปิดช่องเปิดโอกาสมากขึ้นให้แก่พวกประเทศที่ยังเผชิญปัญหาขาดดุล
เธอย้ำว่า พวกประเทศตลาดเกิดใหม่ทั้งหลายยังไม่ได้ขยับตัวไปในเส้นทางดังกล่าวนี้อย่างรวดเร็วเพียงพอ
ในคำปราศรัยที่บิ๊กบอสทั้งสองกล่าวในพิธีเปิดการประชุมประจำปีในฤดูใบไม้ร่วงของเวิลด์แบงก์และกองทุนการเงินระหว่างประเทศ ณ กรุงวอชิงตัน พวกเขายังพูดเตือนบรรดาประเทศกำลังพัฒนาว่า จะต้องทำความสะอาดจัดแจงบ้านเรือนของพวกเขาให้เรียบร้อย เพื่อให้สามารถรับมือกับผลพวงต่อเนื่องซึ่งมาจากวิกฤตของเหล่าชาติเศรษฐกิจก้าวหน้าเหล่านี้
“ยุโรป, ญี่ปุ่น และสหรัฐฯ จะต้องลงมือปฏิบัติการเพื่อแก้ไขปัญหาใหญ่ๆ ทางเศรษฐกิจของพวกเขา ก่อนที่มันจะกลายเป็นปัญหาที่ใหญ่ยิ่งขึ้นไปอีกสำหรับประเทศอื่นๆ ของโลก … การไม่ลงมือทำสิ่งที่ว่ามานี้คือการไร้ความรับผิดชอบ” ประธานธนาคารโลก โรเบิร์ต เซลลิก กล่าว
“พวกเจ้าหน้าที่ของประเทศพัฒนาแล้วบางราย ยังแสดงท่าทีเหมือนกับมองเห็นว่า ความลำบากเลวร้ายต่างๆ ของพวกเขาถือเป็นธุระของพวกเขาเท่านั้น ซึ่งมันไม่ใช่เช่นนั้นเลย” เขากล่าวต่อ
ด้าน คริสทีน ลาการ์ด กรรมการผู้จัดการไอเอ็มเอฟ บอกว่า ปัญหาใหญ่ที่สุดที่กำลังฉุดลากการเจริญเติบโตของเศรษฐกิจโลกให้ตกต่ำลงมา ก็คือ การที่ภาครัฐบาลและภาคครัวเรือนมีภาระหนี้สินหนักหน่วง และพวกธนาคารในประเทศเศรษฐกิจพัฒนาแล้วทั้งหลายก็มีฐานะเงินทุนที่อ่อนแอ
ทั้งหมดเหล่านี้ถึงขั้น “สามารถที่จะทำให้การฟื้นตัวทางเศรษฐกิจอยู่ในสภาพอึดอัดหายใจไม่ออกได้จริงๆ” เธอกล่าว
ถึงแม้เซลลิกบอกว่าโลกเรากำลังอยู่ “ในพื้นอันตราย” แต่เขาก็ยังคงเชื่อว่าทั้งสหรัฐฯ, ยุโรป, และญี่ปุ่น ยังไม่น่าที่จะถอยกลับไปสู่ภาวะเศรษฐกิจถดถอย “ทว่าความมั่นอกมั่นใจในความเชื่อดังกล่าวของผมก็กำลังสึกกร่อนลงไปทุกเมื่อเชื่อวัน จากข่าวความยากลำบากทางเศรษฐกิจที่ยังคงปรากฏออกมาอยู่เรื่อยๆ”
“ในปี 2008 ผู้คนจำนวนมากกล่าวว่าพวกเขาไม่ทันมองว่าความวุ่นวายยุ่งเหยิงกำลังเคลื่อนเข้ามาแล้ว แต่มาถึงเวลานี้ ผู้นำทั้งหลายจะหันไปใช้คำแก้ตัวเช่นนั้นอีกย่อมไม่ได้แล้ว” เขากล่าวต่อ
เพื่อให้สามารถฝ่าข้ามวิกฤตแห่งหนี้สินและการขาดดุลอันมหาศาลนี้ไปให้ได้ ลาการ์ดเสนอแนะว่า พวกประเทศเศรษฐกิจก้าวหน้า จำเป็นที่จะต้องให้ความสำคัญเป็นลำดับต้นๆ แก่เรื่องการทำให้งบประมาณของพวกเขาเป็นงบประมาณแบบสมดุล โดยที่ “เรื่องเวลาคือเรื่องสำคัญมาก ทั้งนี้ไม่ใช่สำคัญเฉพาะต่อสหรัฐฯเท่านั้น แต่สำหรับพวกเศรษฐกิจก้าวหน้าทุกๆ รายเลย”
ทว่าเธอก็เสริมด้วยว่า หลายๆ ประเทศ โดยอย่างน้อยที่สุดก็คือสหรัฐฯ รายหนึ่งที่ไม่ควรหั่นลดการขาดดุลของพวกเขาอย่างรุนแรงเกินไป จนกระทั่งกลายเป็นการไปฆ่าความเจริญเติบโตของเศรษฐกิจ “การกระชับการขาดดุลอย่างรวดเร็วเกินไป และอย่างหนักหน่วงเกินไปนั้น สำหรับบางประเทศแล้ว มันจะกลายเป็นการสร้างความเสียหายให้แก่การเติบโตขยายตัวที่ทำท่าอาจจะเกิดขึ้นมาได้”
“บางประเทศนั้นยังสามารถที่จะรองรับให้มีการเจริญเติบโตภายในช่วงระยะสั้นได้ … แน่นอนค่ะ สหรัฐฯคือประเทศหนึ่งที่แว่บเข้ามาในสมองเลย” เธอบอก พร้อมกับเน้นย้ำว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องของการปฏิบัติการอย่างละเอียดอ่อนคำนึงถึงความสมดุล
ลาการ์ดย้ำว่า สำหรับธนาคารต่างๆ ของยุโรปแล้ว จำเป็นที่จะต้องทำให้ฐานทุนของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่านี้ จึงจะทำให้ประเทศยุโรปอยู่ในฐานะที่จะเจริญเติบโตได้อย่างมีพลัง ทั้งนี้เนื่องจากสถาบันธนาคารเป็นผู้ที่ปล่อยเงินทุนให้แก่ระบบเศรษฐกิจ จึงเหมือนกับเป็นผู้เติมเชื้อเพลิงสำหรับการเจริญเติบโต
บิ๊กบอสไอเอ็มเอฟยังเรียกร้องบรรดาเศรษฐกิจตลาดเกิดใหม่ ให้ร่วมมีส่วนเสริมความเข้มแข็งของเศรษฐกิจโลก ด้วยการ “ปรับสมดุลเสียใหม่” ซึ่งเธอหมายถึงการขับเคลื่อนเศรษฐกิจของพวกเขาที่เวลานี้เต็มไปด้วยเม็ดเงินสด ไปสู่ทิศทางที่ทำให้การเจริญเติบโตของเศรษฐกิจอิงอยู่กับการบริโภคภายในประเทศให้มากขึ้น และสำหรับพวกประเทศที่ได้เปรียบดุลการค้าและการลงทุนมากๆ ก็ควรเปิดช่องเปิดโอกาสมากขึ้นให้แก่พวกประเทศที่ยังเผชิญปัญหาขาดดุล
เธอย้ำว่า พวกประเทศตลาดเกิดใหม่ทั้งหลายยังไม่ได้ขยับตัวไปในเส้นทางดังกล่าวนี้อย่างรวดเร็วเพียงพอ
