เอเอฟพี – กลุ่มสิทธิมนุษยชนประณามศาลซาอุดีอาระเบียที่ไม่ยอมลงโทษนายจ้างของแม่บ้านชาวอินโดนีเซีย ซึ่งถูกทารุณกรรมจนต้องตัดนิ้วเท้า นิ้วมือทิ้ง
กลุ่มฮิวแมนไรต์วอตช์เรียกร้องต่อศาลอุทธรณ์ให้ลงโทษขั้นรุนแรงกับนายจ้างคู่สามีภรรยา ไม่ว่าจะเป็นโทษจำคุก และจ่ายค่าชดเชยจำนวนมากให้กับนัวร์ มิยาตี แม่บ้านจากแดนอิเหนา
ฮิวแมนไรต์วอตช์ เผยว่า มิยาตีถูกนายจ้างทั้ง 2 คนทุบตีทุกวัน และเธอยังต้องทำงานยาวนานหลายชั่วโมง โดยไม่ได้หยุดพัก หรือได้ค่าจ้างแต่อย่างใด ยิ่งไปกว่านั้น พวกนายจ้างยังยึดพาสปอร์ต ตบเธอจนฟันหลุด และทำให้ตาข้างหนึ่งของเธอพิการด้วย เมื่อเธอพยายามจะหนี ทั้งยังขังเธอไว้ในที่ทำงาน และไม่ให้อาหารอย่างเพียงพอ
องค์กรสิทธิมนุษยชน ซึ่งตั้งอยู่ในกรุงนิวยอร์ก ระบุว่า ในที่สุดมิยาตีต้องเข้ารับการรักษาตัวในโรงพยาบาลริยาดห์ ในเดือนมีนาคม ปี 2005 เพื่อรักษาแผลเรื้อรัง ขาดสารอาหาร และอาการบาดเจ็บหลายแห่ง โดยที่ความล่าช้าในการเข้ารักษาตัวทำให้ต้องตัดนิ้วเท้า และนิ้วมือของเธอทิ้ง
อย่างไรก็ตาม นายจ้างชายของมิยาตีพ้นทุกข้อกล่าวหา ขณะที่นายจ้างหญิงยอมรับสารภาพ และถูกตัดสินโทษโดยการโบยเพียง 35 ที ทว่า ผู้พิพากษาของริยาดห์พิพากษาครั้งที่ 2 โดยชี้ว่า ไม่มีหลักฐาน และคำวินิจฉัยทางกายภาพ ทำให้นายจ้างหญิงพ้นผิดข้อกล่าวหาทารุณกรรม ฮิวแมนไรต์วอตช์ แจง
“คำตัดสินร้ายแรงนี้ส่งสารอันตรายให้แก่นายจ้างชาวซาอุดีอาระเบียว่า พวกเขาสามารถทุบตีคนงานในบ้านโดยไม่ต้องได้รับโทษ และเหยื่อยังมีความหวังถึงความยุติธรรมเพียงริบหรี่เท่านั้น” นิชา วาเรีย นักวิจัยอาวุโสของฮิวแมนไรต์วอตช์กล่าว
นอกจากนี้ กลุ่มสิทธิมนุษยชนดังกล่าว ประเมินว่า มีคนงานบ้านกว่า 1.5 ล้าน จากอินโดนีเซีย ศรีลังกา ฟิลิปปินส์ และประเทศอื่นๆ ในซาอุดีอาระเบีย โดยที่คนงานเหล่านั้นมักไม่ได้ค่าจ้าง ทำงานเกินกำลัง ถูกกักขังหน่วงเหนี่ยว หรือถูกทารุณกรรมทางทั้งวาจา ร่างกาย และถูกล่วงละเมิดทางเพศด้วย
สำหรับลูกจ้างที่ร้องเรียนก็มักจะถูกตั้งข้อหากลับ เช่น ขโมย ทำผิดประเวณี หรือสมยอมในกรณีข่มขืน หรือแม้กระทั่งข้อกล่าวหาว่าเป็นแม่มดก็ตาม
กลุ่มฮิวแมนไรต์วอตช์เรียกร้องต่อศาลอุทธรณ์ให้ลงโทษขั้นรุนแรงกับนายจ้างคู่สามีภรรยา ไม่ว่าจะเป็นโทษจำคุก และจ่ายค่าชดเชยจำนวนมากให้กับนัวร์ มิยาตี แม่บ้านจากแดนอิเหนา
ฮิวแมนไรต์วอตช์ เผยว่า มิยาตีถูกนายจ้างทั้ง 2 คนทุบตีทุกวัน และเธอยังต้องทำงานยาวนานหลายชั่วโมง โดยไม่ได้หยุดพัก หรือได้ค่าจ้างแต่อย่างใด ยิ่งไปกว่านั้น พวกนายจ้างยังยึดพาสปอร์ต ตบเธอจนฟันหลุด และทำให้ตาข้างหนึ่งของเธอพิการด้วย เมื่อเธอพยายามจะหนี ทั้งยังขังเธอไว้ในที่ทำงาน และไม่ให้อาหารอย่างเพียงพอ
องค์กรสิทธิมนุษยชน ซึ่งตั้งอยู่ในกรุงนิวยอร์ก ระบุว่า ในที่สุดมิยาตีต้องเข้ารับการรักษาตัวในโรงพยาบาลริยาดห์ ในเดือนมีนาคม ปี 2005 เพื่อรักษาแผลเรื้อรัง ขาดสารอาหาร และอาการบาดเจ็บหลายแห่ง โดยที่ความล่าช้าในการเข้ารักษาตัวทำให้ต้องตัดนิ้วเท้า และนิ้วมือของเธอทิ้ง
อย่างไรก็ตาม นายจ้างชายของมิยาตีพ้นทุกข้อกล่าวหา ขณะที่นายจ้างหญิงยอมรับสารภาพ และถูกตัดสินโทษโดยการโบยเพียง 35 ที ทว่า ผู้พิพากษาของริยาดห์พิพากษาครั้งที่ 2 โดยชี้ว่า ไม่มีหลักฐาน และคำวินิจฉัยทางกายภาพ ทำให้นายจ้างหญิงพ้นผิดข้อกล่าวหาทารุณกรรม ฮิวแมนไรต์วอตช์ แจง
“คำตัดสินร้ายแรงนี้ส่งสารอันตรายให้แก่นายจ้างชาวซาอุดีอาระเบียว่า พวกเขาสามารถทุบตีคนงานในบ้านโดยไม่ต้องได้รับโทษ และเหยื่อยังมีความหวังถึงความยุติธรรมเพียงริบหรี่เท่านั้น” นิชา วาเรีย นักวิจัยอาวุโสของฮิวแมนไรต์วอตช์กล่าว
นอกจากนี้ กลุ่มสิทธิมนุษยชนดังกล่าว ประเมินว่า มีคนงานบ้านกว่า 1.5 ล้าน จากอินโดนีเซีย ศรีลังกา ฟิลิปปินส์ และประเทศอื่นๆ ในซาอุดีอาระเบีย โดยที่คนงานเหล่านั้นมักไม่ได้ค่าจ้าง ทำงานเกินกำลัง ถูกกักขังหน่วงเหนี่ยว หรือถูกทารุณกรรมทางทั้งวาจา ร่างกาย และถูกล่วงละเมิดทางเพศด้วย
สำหรับลูกจ้างที่ร้องเรียนก็มักจะถูกตั้งข้อหากลับ เช่น ขโมย ทำผิดประเวณี หรือสมยอมในกรณีข่มขืน หรือแม้กระทั่งข้อกล่าวหาว่าเป็นแม่มดก็ตาม
