ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยว่าพระราชกำหนดให้อำนาจกระทรวงการคลังกู้เงินเพื่อฟื้นฟูและเสริมสร้างความมั่นคงทางเศรษฐกิจ เป็นไปโดยชอบตามรัฐธรรมนูญ
โดยคณะตุลาการศาลรัฐธรรมนูญได้พิจารณาใน 2 ประเด็น ประเด็นแรก คือสถานการณ์เศรษฐกิจโลกที่เกิดขึ้น ส่งผลให้ประเทศไทยได้รับผลกระทบจากสถานการณ์ต่างๆ นอกจากผลกระทบที่เกิดจากปัจจัยภายนอกแล้ว ปัญหาการเมืองภายในประเทศก็มีความสำคัญ ทำให้เศรษฐกิจของไทยเกิดภาวะชะลอตัว ซึ่งส่งผลโดยตรงต่อความเชื่อมั่นของผู้บริโภคและผู้ลงทุน ตลอดจนก่อให้เกิดความล่าช้าในการผลักดันโครงการต่างๆ ของภาครัฐ จากความจำเป็นดังกล่าว จึงจะต้องมีเม็ดเงินในการใช้จ่ายเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ
ส่วนประเด็นที่ 2 ศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาจากการจัดเก็บรายได้จริงของภาษีสรรพสามิต ว่าไม่สามารถจัดเก็บได้ตามเป้าหมาย ทำให้เกิดปัญหาต่อเนื่องถึงความสามารถในการใช้จ่าย และจัดทำบริการสาธารณะของรัฐ แม้ว่ารัฐบาลจะได้ดำเนินการตามมาตรการต่างๆ ทั้งมาตรการช่วยเหลือภาคอสังหาริมทรัพย์ มาตรการทางภาษีเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ มาตรการเพื่อช่วยเหลือสภาพคล่องทางการเงินให้แก่ภาคเศรษฐกิจที่แท้จริง มาตรการเพื่อช่วยเหลือเกษตรกรและเศรษฐกิจฐานราก มาตรการเพื่อลดภาระค่าใช้จ่ายของประชาชน มาตรการการจัดทำงบประมาณรายจ่ายเพิ่มเติมในส่วนของปี 2552 หรือมาตรการเร่งรัดการเบิกจ่ายงบประมาณ ก็ไม่อาจทำให้เกิดความเชื่อมั่นว่าจะสามารถแก้ไขปัญหาภาวะวิกฤตเศรษฐกิจที่ชะลอตัวลงได้
ซึ่งจากกรณีดังกล่าวนั้นทำให้การจัดทำพระราชกำหนดมีความจำเป็นและมีความฉุกเฉินซึ่งมิอาจหลีกเลี่ยงได้ ศาลรัฐธรรมนูญจึงมีมติเป็นเอกฉันท์ 9 เสียง วินิจฉัยว่าพระราชกำหนดให้อำนาจกระทรวงการคลังกู้เงินเพื่อฟื้นฟูและเสริมสร้างความมั่นคงทางเศรษฐกิจ พ.ศ.2552 ตราขึ้น เพื่อประโยชน์ในอันที่จะรักษาความมั่นคงในทางเศรษฐกิจของประเทศ ตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 184 วรรค 1 และเป็นกรณีฉุกเฉินที่มีความจำเป็นรีบด่วน อันมิอาจหลีกเลี่ยงได้
ขั้นตอนหลังจากนี้พระราชกำหนดให้อำนาจกระทรวงการคลังกู้เงินเพื่อฟื้นฟูและเสริมสร้างความมั่นคงทางเศรษฐกิจ พ.ศ.2552 จะเข้าสู่การพิจารณาของสภาฯ ในสัปดาห์ที่ 3 ของเดือนนี้ เพื่อให้ความเห็นชอบและมีผลบังคับใช้
โดยคณะตุลาการศาลรัฐธรรมนูญได้พิจารณาใน 2 ประเด็น ประเด็นแรก คือสถานการณ์เศรษฐกิจโลกที่เกิดขึ้น ส่งผลให้ประเทศไทยได้รับผลกระทบจากสถานการณ์ต่างๆ นอกจากผลกระทบที่เกิดจากปัจจัยภายนอกแล้ว ปัญหาการเมืองภายในประเทศก็มีความสำคัญ ทำให้เศรษฐกิจของไทยเกิดภาวะชะลอตัว ซึ่งส่งผลโดยตรงต่อความเชื่อมั่นของผู้บริโภคและผู้ลงทุน ตลอดจนก่อให้เกิดความล่าช้าในการผลักดันโครงการต่างๆ ของภาครัฐ จากความจำเป็นดังกล่าว จึงจะต้องมีเม็ดเงินในการใช้จ่ายเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ
ส่วนประเด็นที่ 2 ศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาจากการจัดเก็บรายได้จริงของภาษีสรรพสามิต ว่าไม่สามารถจัดเก็บได้ตามเป้าหมาย ทำให้เกิดปัญหาต่อเนื่องถึงความสามารถในการใช้จ่าย และจัดทำบริการสาธารณะของรัฐ แม้ว่ารัฐบาลจะได้ดำเนินการตามมาตรการต่างๆ ทั้งมาตรการช่วยเหลือภาคอสังหาริมทรัพย์ มาตรการทางภาษีเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ มาตรการเพื่อช่วยเหลือสภาพคล่องทางการเงินให้แก่ภาคเศรษฐกิจที่แท้จริง มาตรการเพื่อช่วยเหลือเกษตรกรและเศรษฐกิจฐานราก มาตรการเพื่อลดภาระค่าใช้จ่ายของประชาชน มาตรการการจัดทำงบประมาณรายจ่ายเพิ่มเติมในส่วนของปี 2552 หรือมาตรการเร่งรัดการเบิกจ่ายงบประมาณ ก็ไม่อาจทำให้เกิดความเชื่อมั่นว่าจะสามารถแก้ไขปัญหาภาวะวิกฤตเศรษฐกิจที่ชะลอตัวลงได้
ซึ่งจากกรณีดังกล่าวนั้นทำให้การจัดทำพระราชกำหนดมีความจำเป็นและมีความฉุกเฉินซึ่งมิอาจหลีกเลี่ยงได้ ศาลรัฐธรรมนูญจึงมีมติเป็นเอกฉันท์ 9 เสียง วินิจฉัยว่าพระราชกำหนดให้อำนาจกระทรวงการคลังกู้เงินเพื่อฟื้นฟูและเสริมสร้างความมั่นคงทางเศรษฐกิจ พ.ศ.2552 ตราขึ้น เพื่อประโยชน์ในอันที่จะรักษาความมั่นคงในทางเศรษฐกิจของประเทศ ตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 184 วรรค 1 และเป็นกรณีฉุกเฉินที่มีความจำเป็นรีบด่วน อันมิอาจหลีกเลี่ยงได้
ขั้นตอนหลังจากนี้พระราชกำหนดให้อำนาจกระทรวงการคลังกู้เงินเพื่อฟื้นฟูและเสริมสร้างความมั่นคงทางเศรษฐกิจ พ.ศ.2552 จะเข้าสู่การพิจารณาของสภาฯ ในสัปดาห์ที่ 3 ของเดือนนี้ เพื่อให้ความเห็นชอบและมีผลบังคับใช้
