“ซัลวาดอร์” เมืองประวัติศาสตร์จากยุคอาณานิคม มรดกโลกวัฒนธรรมของบราซิล

อดีตเมืองหลวงเก่าของบราซิล ที่เคยเป็นอาณานิคมโปรตุเกส เป็นศูนย์กลางตลาดค้าทาส เมืองท่าแห่งนี้จึงเต็มไปด้วยประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมผสมผสาน ทั้งยุโรป ละติน และแอฟริกัน ใครเคยชมสารคดี Netflix ตอน “สตรีทฟู้ด ละตินอเมริกา” คงจำกันได้



เมืองซัลวาดอร์ (Salvador) ในรัฐบาเฮีย (Bahia) ของบราซิล เป็นเมืองสำคัญมาตั้งแต่อดีต ในฐานะเมืองหลวงแห่งแรกของบราซิล ระหว่างปี ค.ศ. 1549 - 1763 เมืองเก่าแห่งนี้ผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมยุโรป แอฟริกัน และอเมริกาใต้ ถือเป็นอีกหนึ่งสีสันแห่งความหลากหลาย ทั้งยังมีสถานะเป็นเมืองมรดกโลก


ซัลวาดอร์ ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ.1549 บนคาบสมุทรขนาดเล็กบนชายฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือของบราซิล ในยุคอาณานิคมที่นี่เป็นเมืองหลวงแห่งแรกของโปรตุเกสในอเมริกา จึงเป็นตลาดค้าทาสที่สำคัญ เริ่มในช่วงปี ค.ศ. 1558 ซึ่งมีแรงงานทาสเข้ามาทำงานในอุตสาหกรรมน้ำตาล


สถานะเมืองหลวงของโปรตุเกสนั้น ยาวไปจนถึงปี ค.ศ. 1763 โดยการก่อตั้งและบทบาททางประวัติศาสตร์ในฐานะเมืองหลวงอาณานิคมเชื่อมโยงกับศูนย์กลางประวัติศาสตร์ของ Salvador de Bahia ซึ่งเป็นตัวอย่างที่โดดเด่นของโครงสร้างเมืองยุคเรอเนซองส์ที่ปรับให้เข้ากับพื้นที่ในยุคอาณานิคม บริเวณ Cidade Alta (Upper Town) ซึ่งเป็นย่านศูนย์กลางการบริหาร และที่อยู่อาศัย ตั้งอยู่บนยอดเนินเขาสูง 85 เมตร และยังมีบ้านเรือนสีสันสดใสตกแต่งด้วยงานปูนปั้นอันวิจิตร


การตั้งถิ่นฐานของ Salvador de Bahia ซึ่งตั้งอยู่ในจุดยุทธศาสตร์ที่มองเห็นอ่าวอันกว้างใหญ่บนชายฝั่งบราซิล มีเป้าหมายเพื่อรวมศูนย์กิจกรรมต่างๆ ของมหานครในโปรตุเกสอเมริกา และอำนวยความสะดวกทางการค้ากับแอฟริกาและตะวันออกไกล


เมืองอาณานิคมที่สร้างขึ้นอย่างหนาแน่นแห่งนี้ มีความโดดเด่นด้วยสถาปัตยกรรมสไตล์โคโลเนียล ผสมความเชื่อทางศาสนา และการทหาร ซึ่งมีอายุตั้งแต่ศตวรรษที่ 17 - 19 ถือเป็นจุดสำคัญของการบรรจบกันของวัฒนธรรมยุโรป แอฟริกา และอเมริกันอินเดียน 




ทำให้เมืองแห่งนี้มีความผสมผสานทั้งความเชื่อ วัฒนธรรม ศิลปะ ไปจนถึงอาหารการกิน โดยสารคดีจาก Netflix ตอน “สตรีทฟู้ด ละตินอเมริกา” ก็เคยนำเสนอเรื่องราวของอาหารที่เมืองแห่งนี้เอาไว้ด้วย


เมืองเติบโตอย่างรวดเร็ว กลายเป็นเมืองท่าหลักของบราซิล และเป็นศูนย์กลางที่สำคัญของอุตสาหกรรมน้ำตาลและการค้าทาส ย่านหลักของศูนย์กลางประวัติศาสตร์ ได้แก่ Sé, Pelourinho, Misericórdia, São Bento, Taboão, Carmo และ Santo Antônio Pelourinho โดยยังคงอนุรักษ์อาคารสมัยศตวรรษที่ 16 ไว้ได้อย่างดีโดยที่อาคารบ้านเก่าทั้งหลายในย่านศูนย์กลางประวัติศาสตร์ของซัลวาดอร์ ได้รับการรับรองให้เป็นมรดกโลกในปี ค.ศ. 1985 โดยองค์การยูเนสโก




สามารถส่งข้อมูลข่าวสารด้านการท่องเที่ยว-อาหารมาได้ที่ อีเมล์ travel_astvmgr@hotmail.com หรือ ชมคลิปต่าง ๆ ได้ที่ Youtube :Travel MGR และ Instagram : @travelfoodonline และ TikTok : @travelfoodonline