ถ้าเปรียบโลกคือโรงละครโรงใหญ่ แต่ละคนย่อมต้องแสดงบทบาทไปตามบทที่ได้รับ บ่อยครั้งที่ยามนั่งดูหนังดูละคร หลายๆคนมักจะเกิดความรู้สึกเคลิบเคลิ้มไปกับบทบาทของตัวแสดงเสมอ และคราใดที่ละครเรื่องโปรดกำลังจะลาจากก็ยังมีความรู้สึกอาลัยอาวรณ์ต่อเรื่องนั้นอยู่มิวาย
สำหรับคนที่ชื่นชอบศิลปะการละครแบบไทยๆ ที่โรงละครแห่งชาตินับเป็นอีกหนึ่งสถานที่ที่มีศิลปะแบบไทยๆให้ชมอยู่ไม่ได้ขาด ซึ่งโรงละครแห่งชาติเองก็เปรียบเสมือนเส้นเลือดใหญ่ที่คอยหล่อเลี้ยงชีวิตของศิลปะการแสดงแบบไทยๆไม่ให้เลือนหายไปในกระแสโลกาภิวัตน์
โดยโรงละครแห่งชาติ มีที่ตั้งอยู่ระหว่างถนนราชินี และถนนหน้าพระธาตุ สถานที่ใกล้เคียงที่คุ้นเคยก็มีมหาวิทยลัยธรรมศาสตร์ และวิทยาลัยนาฏศิลป์ โรงละครแห่งชาติ เริ่มสร้างขึ้นเป็นครั้งแรกในปี พ.ศ.2503 เพื่อเป็นโรงมหรสพที่สร้างความบันเทิง ทั้งกับเจ้านายชั้นสูง และประชาชน
โรงละครเดิมนั้น เป็นเรือนไม้ข้างพระที่นั่งศิวโมกข์พิมาน ในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนคร ต่อมารัฐบาลได้มีมติให้จัดสร้างโรงละครแห่งชาติขึ้น เพื่อใช้เป็นสถานที่ในการจัดแสดงศิลปวัฒนธรรมประจำชาติ อาคารโรงละคร แบ่งเป็น 3 ส่วน โดยปีกขวาเป็นโรงละครเล็ก ปีกซ้ายเป็นห้องทำงานฝ่ายช่าง ตรงกลางเป็นโรงละครใหญ่ ด้านข้างโรงละครมีศูนย์สังคีตศาลา สำหรับใช้แสดงดนตรีกลางแจ้ง นับตั้งแต่โรงละครแห่งชาติสร้างเสร็จสิ้นในปี 2508 ก็เป็นเวลากว่า 40 ปีแล้ว ที่ได้ทำหน้าที่รับใช้เป็นแหล่งรวมความงดงามทางวัฒนธรรม
ช่วงเวลา 40 ปี นับตั้งแต่เปิดทำการแสดงมหรสพมา โรงละครแห่งชาติย่อมเริ่มเหนื่อยล้า ความงดงามที่เคยปรากฏก็หม่นหมองมีริ้วรอยไปตามอายุขัย ยิ่งต้องพบเจอกับมรสุมอันเลวร้ายเป็นต้นว่า ข่าวเรื่องการทุบทำลายทิ้งเพราะโรงละครกลายเป็นสถานที่โบราณคร่ำครึ ไม่เป็นที่ต้องการของเยาวชนรุ่นใหม่อีกต่อไป ความหวาดหวั่นยิ่งทำให้โรงละครไร้ชีวิต
แต่ด้วยความสำคัญแห่งรากฐานวัฒนธรรมของชาติ โรงละครแห่งชาติจึงผ่านห้วงเวลาอันเลวร้ายนั้นมาได้ และในวันนี้ก็เป็นการเปลี่ยนแปลงโฉมอีกครั้งหนึ่ง ของโรงละครแห่งชาตินั้นคือการปิดซ่อมบำรุงเป็นเวลานานถึง 1 ปีการจากกันชั่วคราวในครั้งนี้ของโรงละครแห่งชาติ แม้จะเป็นการจากลาที่ไม่ยาวนาน และเตรียมพร้อมกับการปรากฏโฉมใหม่ แต่ก่อนจากลาโรงละครแห่งชาติก็ไม่ได้จากไปเฉย ๆ หากก่อนไป ยังคงทิ้งท้ายไว้ให้หวนคิดถึงด้วยการแสดงโขนเรื่องรามเกียรติ์ ในชุดรามาวตาร
เป็นการแสดงโขนชุดใหญ่ที่ใช้ทีมนักแสดงกว่า 150 ชีวิต จัดขึ้นเพียงรอบเดียวในวันเสาร์ที่10 ธันวาคม 2548 เวลา18.00น. อาจารย์เสรี หวังในธรรม ศิลปินแห่งชาติ เป็นผู้หนึ่งที่มีชีวิตผูกพันกับโรงละครแห่งชาติ ได้กล่าวว่าเป็นครั้งแรกที่โรงละครแห่งชาติ ได้ทำการปรับปรุงครั้งใหญ่รูปแบบใหม่ ของโรงละครแห่งชาติก็เน้นความเป็นไทย
ส่วนเรื่องโขนจุดเด่นของการแสดงครั้งนี้ อยู่ที่การนำเรื่องรามเกียรติ์มาเล่าให้กระชับขึ้น จบภายใน 2 ชั่วโมง และนับเป็นการแสดงครั้งใหญ่ที่สุด นับตั้งแต่สร้างโรงละครแห่งชาติมาเลยก็ว่าได้ เราซ้อมกันถึง 3 ครั้ง นักแสดงล้วนแต่เป็นมือหนึ่งของกรมศิลป์ มีการอธิบายตัวละครแต่ละตัวก่อนชม เพราะอยากให้คนที่ไม่มีพื้นฐานการดูโขนมาเลยสามารถเข้าใจได้ เครื่องแต่งกาย วงดนตรีชุดใหญ่ โขนนับเป็นศิลปะการแสดงที่หาชมได้ยาก และอีกนานกว่าจะได้ชม อยากให้มาร่วมอำลาชมการแสดงครั้งสุดท้าย ก่อนที่โรงละครแห่งชาติจะปิดซ่อมแซมเป็นเวลานาน