โดย มนตรี ศรไพศาล ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร บริษัทหลักทรัพย์กิมเอ็ง (ประเทศไทย) จำกัด (มหาชน) (montree4life@yahoo.com)
หลังจากที่ผมร่วมงานประชุม Top Executive Forum 2005 ที่ผ่านมาที่ภูเก็ต ผมก็ได้มีโอกาสไปพูดให้กำลังใจกับนักธุรกิจในพื้นที่จำนวนหนึ่ง ในหัวข้อ “พระพรพระเจ้าผ่านความยากลำบาก” โดยผมนึกถึงบทเรียนหนึ่งประกอบภาพ “รอยเท้าบนผืนทราย” ดังนี้ครับ
*****
ชายคนหนึ่ง ฝันเป็นนิมิต ว่าเขาได้เดินไปบนหาดทรายริมทะเล เขาสำรวจรอยเท้าที่ปรากฏบนผืนทรายเป็นรอยเท้า 2 ชุด คือของเขาเดินตามพระเจ้า เขารู้สึกดีใจ ที่เห็นว่าชีวิตของเขามีสันติสุขที่บริบูรณ์ เมื่อเขาได้เดินติดตามพระเจ้าตลอดเวลา
ในช่วงต่อมา เขาพบว่ารอยเท้าในช่วงนั้น เหลือเพียงรอยเท้าชุดเดียว เขาแปลกใจมาก เขานึกขึ้นได้ ว่านั่นเป็นช่วงที่เขาแสนจะลำบาก เขาเริ่มน้อยใจ และถามพระเจ้าว่า
“พระเจ้า พระองค์ทรงบอกพวกเราเสมอ ว่าพระองค์ยังทรงพระชนม์อยู่ เมื่อเราเดินติดตามพระองค์อย่างมั่นคง พระองค์จะไม่ทอดทิ้งข้าพระองค์เลย ทำไมเวลาที่ข้าพระองค์ลำบากที่สุด ต้องการพระองค์มากที่สุด พระองค์กลับทอดทิ้งข้าพระองค์ไป ... พระองค์ไปอยู่ที่ไหน ?”
พระองค์ตรัสตอบด้วยพระสุรเสียงที่นุ่มนวลว่า
“ลูกเอ๋ย... เรารักหวงแหนลูกทั้งหลายอยู่เสมอ...เราอยู่กับลูกเสมอนั่นแหละ... แม้บางครั้งลูกละทิ้งเราไป เราก็ยังเฝ้ารอคอยลูกอยู่ด้วยใจรัก ... ลูกเอ๋ย...ในเวลาที่ลูกลำบากและเห็นรอยเท้าอยู่รอยเดียวนั้น ... เรากำลังอุ้มลูกอยู่”
ในชีวิตเราเป็นเช่นนั้น เหตุการณ์ร้ายบางอย่างเกิดขึ้นโดยมีพระพรซ่อนอยู่ แม้กระทั่งเหตุการณ์ธรณีพิบัติ ก็อาจให้บทเรียน ว่าเราได้ดูแลธรรมชาติต่างๆ ดีหรือไม่ ชาวโลกเห็นคุณค่าของความรักสามัคคีต่อกันหรือไม่ หรือยังคิดเพียงทำร้ายกันอยู่ ชีวิตคนเรานั้น ย่อมเอาแน่นอนไม่ได้ เรากลับมาหาพระเจ้าได้ทันเวลาหรือไม่ เราได้แสดงความรักต่อกันเพียงไร
สำหรับหลายๆ คนที่ได้ผ่านเหตุการณ์เหล่านั้นมา พระพรสำคัญที่พึงเรียนรู้ คือความอดทนและกำลังใจ
•ในวิกฤตเศรษฐกิจที่ผ่านมา หลายคนได้อดทนผ่านความลำบาก และเมื่อผ่านวิกฤตไประยะหนึ่ง กลับ
แข็งแรงกว่าก่อนวิกฤตหลายเท่า (อาจเพราะสามารถปรับปรุงการทำงานได้ดีขึ้น และ/หรือ คู่แข่งหลายรายไม่สามารถอยู่ได้ ทำให้การแข่งขันลดลง)
•ในภาพยนตร์เรื่องฟอเรสต์ กัมป์ เป็นตัวอย่าง เขาเป็นคนปัญญาอ่อน ขาในยามเด็กอ่อนแอ แต่แม่เขาสอนให้
เขาอดทน เข้มแข็ง มองโลกในแง่ดี สู้ปัญหาในชีวิตอย่างสุขใจ เขาก็เชื่อ ผมสังเกตว่า มีหลายตอนในภาพยนตร์ ที่พยายามชี้ให้เห็น ว่าวิกตการณ์หลายครั้งในชีวิต ทำให้เขาเข้มแข็งมากขึ้น ตอนเด็กๆ เพื่อนๆ ขี่จักรยานไล่ขว้างหินแกล้งฟอเรสต์ เจนนี่ (เพื่อนหญิง) ต้องตะโกนว่า “วิ่ง ฟอเรสต์ วิ่ง” เขาก็วิ่งไป ทั้งๆ ที่สวมขาเหล็ก และขาเหล็กก็หลุดไป เขากลับวิ่งได้เร็วกว่าเด็กที่แกล้งเขา ขี่จักรยานด้วยซ้ำ
ตอนโต เพื่อนๆ ก็ขับรถไล่เขา เจนนี่ (เพื่อนสาว..คนเดิมแต่โตขึ้น) ก็ต้องตะโกนอีกว่า “วิ่ง ฟอเรสต์ วิ่ง” เขาก็วิ่งไปอย่างรวดเร็ว จนหลงเข้าไปในสนามที่เขากำลังเล่นอเมริกันฟุตลอล เขากลับวิ่งได้เร็วกว่าตัววิ่งด้วยซ้ำ จนทำให้เขาได้มีโอกาสเรียน และเป็นนักกีฬาตัววิ่งของมหาวิทยาลัย หลังจากที่เขาจับกุ้งไม่ได้ กลับมีพายุร้ายแรงถล่มฝูงเรือต่างๆ ในบริเวณนั้น เขากลับฝ่ามรสุมนั้นได้ หลังจากนั้น เขาก็จับกุ้งได้มากขึ้น เพราะคู่แข่งน้อยลง
•ลีนามาเรีย เป็นเด็กนักร้องพิการ ไม่มีแขน เธอขอบคุณพระเจ้าได้ ในพระพรมากมายในชีวิตเธอ เธอเชื่อว่า
พระเจ้ามีพระประสงค์ที่แสนดีต่อชีวิตเธอ เพื่อให้เธอเป็นกำลังใจให้คนมากมาย เธอร้องเพลงอย่างมีพลัง และมีความสุข ผมเชื่อว่า เธอได้ให้กำลังใจผู้คนมากมาย ทั้งที่พิการ และไม่พิการ เธอได้ช่วยคนมากมายกว่าหลายๆ คนในสังคมมากนัก
ผมเชื่อจริงๆ ครับ ว่าถ้าเรารู้จักมองโลกในแง่ดี โลกนี้เป็นโลกแห่งความสุข ท่ามกลางวิกฤต มองหาโอกาส และท่ามกลางปัญหา มองหาบทเรียนชีวิต ชีวิตก็จะเข้มแข็ง พร้อมเผชิญปัญหาด้วยสภาพจิตใจที่พร้อมมากกว่า และจะนำไปสู่ความสำเร็จในที่สุดครับ
หลังจากที่ผมร่วมงานประชุม Top Executive Forum 2005 ที่ผ่านมาที่ภูเก็ต ผมก็ได้มีโอกาสไปพูดให้กำลังใจกับนักธุรกิจในพื้นที่จำนวนหนึ่ง ในหัวข้อ “พระพรพระเจ้าผ่านความยากลำบาก” โดยผมนึกถึงบทเรียนหนึ่งประกอบภาพ “รอยเท้าบนผืนทราย” ดังนี้ครับ
*****
ชายคนหนึ่ง ฝันเป็นนิมิต ว่าเขาได้เดินไปบนหาดทรายริมทะเล เขาสำรวจรอยเท้าที่ปรากฏบนผืนทรายเป็นรอยเท้า 2 ชุด คือของเขาเดินตามพระเจ้า เขารู้สึกดีใจ ที่เห็นว่าชีวิตของเขามีสันติสุขที่บริบูรณ์ เมื่อเขาได้เดินติดตามพระเจ้าตลอดเวลา
ในช่วงต่อมา เขาพบว่ารอยเท้าในช่วงนั้น เหลือเพียงรอยเท้าชุดเดียว เขาแปลกใจมาก เขานึกขึ้นได้ ว่านั่นเป็นช่วงที่เขาแสนจะลำบาก เขาเริ่มน้อยใจ และถามพระเจ้าว่า
“พระเจ้า พระองค์ทรงบอกพวกเราเสมอ ว่าพระองค์ยังทรงพระชนม์อยู่ เมื่อเราเดินติดตามพระองค์อย่างมั่นคง พระองค์จะไม่ทอดทิ้งข้าพระองค์เลย ทำไมเวลาที่ข้าพระองค์ลำบากที่สุด ต้องการพระองค์มากที่สุด พระองค์กลับทอดทิ้งข้าพระองค์ไป ... พระองค์ไปอยู่ที่ไหน ?”
พระองค์ตรัสตอบด้วยพระสุรเสียงที่นุ่มนวลว่า
“ลูกเอ๋ย... เรารักหวงแหนลูกทั้งหลายอยู่เสมอ...เราอยู่กับลูกเสมอนั่นแหละ... แม้บางครั้งลูกละทิ้งเราไป เราก็ยังเฝ้ารอคอยลูกอยู่ด้วยใจรัก ... ลูกเอ๋ย...ในเวลาที่ลูกลำบากและเห็นรอยเท้าอยู่รอยเดียวนั้น ... เรากำลังอุ้มลูกอยู่”
ในชีวิตเราเป็นเช่นนั้น เหตุการณ์ร้ายบางอย่างเกิดขึ้นโดยมีพระพรซ่อนอยู่ แม้กระทั่งเหตุการณ์ธรณีพิบัติ ก็อาจให้บทเรียน ว่าเราได้ดูแลธรรมชาติต่างๆ ดีหรือไม่ ชาวโลกเห็นคุณค่าของความรักสามัคคีต่อกันหรือไม่ หรือยังคิดเพียงทำร้ายกันอยู่ ชีวิตคนเรานั้น ย่อมเอาแน่นอนไม่ได้ เรากลับมาหาพระเจ้าได้ทันเวลาหรือไม่ เราได้แสดงความรักต่อกันเพียงไร
สำหรับหลายๆ คนที่ได้ผ่านเหตุการณ์เหล่านั้นมา พระพรสำคัญที่พึงเรียนรู้ คือความอดทนและกำลังใจ
•ในวิกฤตเศรษฐกิจที่ผ่านมา หลายคนได้อดทนผ่านความลำบาก และเมื่อผ่านวิกฤตไประยะหนึ่ง กลับ
แข็งแรงกว่าก่อนวิกฤตหลายเท่า (อาจเพราะสามารถปรับปรุงการทำงานได้ดีขึ้น และ/หรือ คู่แข่งหลายรายไม่สามารถอยู่ได้ ทำให้การแข่งขันลดลง)
•ในภาพยนตร์เรื่องฟอเรสต์ กัมป์ เป็นตัวอย่าง เขาเป็นคนปัญญาอ่อน ขาในยามเด็กอ่อนแอ แต่แม่เขาสอนให้
เขาอดทน เข้มแข็ง มองโลกในแง่ดี สู้ปัญหาในชีวิตอย่างสุขใจ เขาก็เชื่อ ผมสังเกตว่า มีหลายตอนในภาพยนตร์ ที่พยายามชี้ให้เห็น ว่าวิกตการณ์หลายครั้งในชีวิต ทำให้เขาเข้มแข็งมากขึ้น ตอนเด็กๆ เพื่อนๆ ขี่จักรยานไล่ขว้างหินแกล้งฟอเรสต์ เจนนี่ (เพื่อนหญิง) ต้องตะโกนว่า “วิ่ง ฟอเรสต์ วิ่ง” เขาก็วิ่งไป ทั้งๆ ที่สวมขาเหล็ก และขาเหล็กก็หลุดไป เขากลับวิ่งได้เร็วกว่าเด็กที่แกล้งเขา ขี่จักรยานด้วยซ้ำ
ตอนโต เพื่อนๆ ก็ขับรถไล่เขา เจนนี่ (เพื่อนสาว..คนเดิมแต่โตขึ้น) ก็ต้องตะโกนอีกว่า “วิ่ง ฟอเรสต์ วิ่ง” เขาก็วิ่งไปอย่างรวดเร็ว จนหลงเข้าไปในสนามที่เขากำลังเล่นอเมริกันฟุตลอล เขากลับวิ่งได้เร็วกว่าตัววิ่งด้วยซ้ำ จนทำให้เขาได้มีโอกาสเรียน และเป็นนักกีฬาตัววิ่งของมหาวิทยาลัย หลังจากที่เขาจับกุ้งไม่ได้ กลับมีพายุร้ายแรงถล่มฝูงเรือต่างๆ ในบริเวณนั้น เขากลับฝ่ามรสุมนั้นได้ หลังจากนั้น เขาก็จับกุ้งได้มากขึ้น เพราะคู่แข่งน้อยลง
•ลีนามาเรีย เป็นเด็กนักร้องพิการ ไม่มีแขน เธอขอบคุณพระเจ้าได้ ในพระพรมากมายในชีวิตเธอ เธอเชื่อว่า
พระเจ้ามีพระประสงค์ที่แสนดีต่อชีวิตเธอ เพื่อให้เธอเป็นกำลังใจให้คนมากมาย เธอร้องเพลงอย่างมีพลัง และมีความสุข ผมเชื่อว่า เธอได้ให้กำลังใจผู้คนมากมาย ทั้งที่พิการ และไม่พิการ เธอได้ช่วยคนมากมายกว่าหลายๆ คนในสังคมมากนัก
ผมเชื่อจริงๆ ครับ ว่าถ้าเรารู้จักมองโลกในแง่ดี โลกนี้เป็นโลกแห่งความสุข ท่ามกลางวิกฤต มองหาโอกาส และท่ามกลางปัญหา มองหาบทเรียนชีวิต ชีวิตก็จะเข้มแข็ง พร้อมเผชิญปัญหาด้วยสภาพจิตใจที่พร้อมมากกว่า และจะนำไปสู่ความสำเร็จในที่สุดครับ