โดย มนตรี ศรไพศาล (montree4life@yahoo.com) ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร บริษัทหลักทรัพย์กิมเอ็ง (ประเทศไทย) จำกัด (มหาชน)
วันที่ 6 กุมภาพันธ์ที่จะถึงนี้ เป็นวันเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรทั่วประเทศ ซึ่งจะนำไปสู่การเลือกนายกรัฐมนตรี ตลอดจนคณะรัฐมนตรี ในสมัยหน้าด้วย ผมเห็นภาพยนตร์ดีๆ เรื่องหนึ่ง ที่ให้บทเรียนอย่างดี เรื่องเกี่ยวกับการปกครอง คือเรื่อง Lion King ซึ่งมีประเด็นน่าสนใจ ดังนี้
1. ผู้ปกครองที่ดี ทำงานเพื่อความสงบสุข และความเจริญของประชาชน มูซาฟา พ่อสิงโตเจ้าป่า สอนลูกซิมบา ว่าสัตว์ในป่า มีหลากหลาย อยู่ร่วมกัน เป็นประโยชน์ต่อกันและกัน พึ่งพากัน เจ้าป่ามีหน้าที่ดูแลให้ประชากรสัตว์ป่า มีความร่มเย็นเป็นสุข มีพัฒนาการที่มีสมดุลที่ดี
ในภาพยนตร์ ได้ชี้ให้เห็นว่า เจ้าป่า ก็ได้รับอาหารจากการกินสัตว์ป่า ซิมบา ก็กินขาม้าลาย หรือแมลง ก็กินได้ เพียงแต่ขอให้รู้จัก “พอ” ตามประโยชน์ปกติ ที่พึงได้อย่างสุจริต ไม่กินจนประชากรสัตว์ป่าต้องเดือดร้อน ทุกเผ่าพันธุ์ก็ยังมีความสุข ความเจริญ ทุกฝ่าย ก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสงบสุข
2. ผู้ปกครองที่ดี ดูแลไม่ให้ผู้ไม่ดีกดขี่ประชาชน อีกสิ่งหนึ่ง ที่มูฟาซาสอนซิมบา ก็คือมีพวกหมาป่าที่โหดร้าย คิดแต่ได้ฝ่ายเดียว ละโมบโลภมากไม่สิ้นสุด กินไม่เลือก ซึ่งในตอนท้ายของภาพยนตร์ ได้ชี้ให้เห็นถึงตอนที่สกา สิงโตผู้แสวงหาอำนาจ ร่วมมือกับหมาป่า กินสัตว์ป่าอื่นๆ โดยไม่มีใจเมตตาปราณี
จนทำให้สัตว์ป่าเกือบสุญพันธุ์ บางพวก ก็ต้องอพยพหนี แล้วป่าก็กลายเป็นแห้งแล้ง ไม่หลงเหลืออาหารอีกต่อไป ทุกฝ่ายรวมกลับมาถึงกลุ่มผู้ปกครอง ก็อดอยาก บทเรียนสำคัญ ก็คืออย่าให้ใครละโมบ คนไม่ดี คนคิดเห็นแก่ตนเองฝ่ายเดียว มากดขี่ประชาชนให้เดือดร้อน หากเสียสมดุลแล้ว ทุกฝ่ายก็จะเดือดร้อน
3. ผู้ปกครองที่ไม่ดี ไม่ห่วงใยประชาชน คิดแต่ประโยชน์ของพวกตนเองเท่านั้น ทำให้สังคมสู่จุดจบที่เดือดร้อน สการ่วมมือ (อาจจะร่วมเท้า และเขี้ยว) กับพวกหมาป่า กินไม่เลือก ไม่ห่วงใย ว่าประชากรจะอยู่กันได้หรือไม่ และในที่สุด ทุกฝ่ายก็อยู่กันไม่ได้ กลายเป็นป่าที่แห้งแล้ง
เราเองก็เคยเห็นการเมืองในยุคเก่าๆ “มือใครยาว สาวได้สาวเอา” มีนักการเมืองไม่น้อย มุ่งหาประโยชน์จากอำนาจหน้าที่ โดยแทบไม่ได้ทำหน้าที่เพื่อประชาชน จนมาถึงวิกฤตเศรษฐกิจในปี 2540 ก่อนที่รัฐบาลต่อๆ มา จะได้แก้ไขให้ดีขึ้น
4. สิ่งใดที่เราแก้ไขไม่ได้ ก็อย่าหนักใจ ตอนที่มูฟูซา เจ้าป่า ถูกเล่ห์กลของสกา จนเสียชีวิต ซิมบาก็เสียใจมาก แต่เพื่อนใหม่ คือหมูป่าพุมบา กับแรคคูนทีโมน ก็สอนซิมบาถึงปรัชญา “อคูนา มาทาทา” ซึ่งหมายความว่า ถ้าเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ก็อย่าหนักใจกับมัน เรื่องพ่อมูฟาซาได้เสียชีวิตไปแล้ว เมื่อแก้ไขไม่ได้ ก็อย่าหนักใจ พ่อมูฟาซาก็สอนให้เข้มแข็ง ทั้งกำลังกาย กำลังใจ และสติปัญญา
5. สิ่งที่เราแก้ไขได้ ก็อย่านิ่งนอนใจ เมื่อซิมบาโตขึ้น เข้มแข็งพอที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง จากการที่สกากับพวกพ้องหมาป่า ปกครองป่าอย่างกดขี่ข่มเหง ซิมบา ก็ยังหลงเพลินกับการไม่ใส่ใจกับปัญหา จนอาจารย์ลิงต้องเคาะกะโหลกให้รู้คิด ว่าหากมีปัญหาที่เราแก้ไขได้ ก็ไม่ควรนิ่งนอนใจ ให้ “ลงมือ” เพื่อแก้ไขให้สิ่งต่างๆ ดีขึ้น
ผมว่า การ์ตูนเรื่องนี้ ให้แง่คิดน่าสนใจหลายเรื่อง นักการเมืองที่ประสบความสำเร็จ เป็นรัฐบุรุษได้ คือผู้มุ่งมั่นทำงานเพื่อประชาชน มุ่งประโยชน์ของส่วนรวม ยิ่งกว่าประโยชน์ของพวกพ้อง ฝ่ายตรวจสอบทำหน้าที่ตรวจสอบอย่างเข้มแข็ง
เราอยากเห็นรัฐบาลที่มุ่งมั่นทำงานเพื่อประชาชน ฝ่ายค้านที่ทำหน้าตรวจสอบอย่างเข้มแข็ง สิ่งสำคัญ คือการออกไปใช้สิทธิ์ออกเสียงเลือกตั้ง ยิ่งเราออกมามาก นักการเมือง ไม่ว่าฝ่ายรัฐบาล หรือฝ่ายค้าน ก็จะทุ่มเททำหน้าที่ของตนอย่างเข้มแข็ง วันที่ 6 กุมภาพันธ์ เป็นวันที่เราทุกคนสามารถใช้สิทธิ์ใช้เสียงของเรา อย่าได้นิ่งนอนใจนะครับ
วันที่ 6 กุมภาพันธ์ที่จะถึงนี้ เป็นวันเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรทั่วประเทศ ซึ่งจะนำไปสู่การเลือกนายกรัฐมนตรี ตลอดจนคณะรัฐมนตรี ในสมัยหน้าด้วย ผมเห็นภาพยนตร์ดีๆ เรื่องหนึ่ง ที่ให้บทเรียนอย่างดี เรื่องเกี่ยวกับการปกครอง คือเรื่อง Lion King ซึ่งมีประเด็นน่าสนใจ ดังนี้
1. ผู้ปกครองที่ดี ทำงานเพื่อความสงบสุข และความเจริญของประชาชน มูซาฟา พ่อสิงโตเจ้าป่า สอนลูกซิมบา ว่าสัตว์ในป่า มีหลากหลาย อยู่ร่วมกัน เป็นประโยชน์ต่อกันและกัน พึ่งพากัน เจ้าป่ามีหน้าที่ดูแลให้ประชากรสัตว์ป่า มีความร่มเย็นเป็นสุข มีพัฒนาการที่มีสมดุลที่ดี
ในภาพยนตร์ ได้ชี้ให้เห็นว่า เจ้าป่า ก็ได้รับอาหารจากการกินสัตว์ป่า ซิมบา ก็กินขาม้าลาย หรือแมลง ก็กินได้ เพียงแต่ขอให้รู้จัก “พอ” ตามประโยชน์ปกติ ที่พึงได้อย่างสุจริต ไม่กินจนประชากรสัตว์ป่าต้องเดือดร้อน ทุกเผ่าพันธุ์ก็ยังมีความสุข ความเจริญ ทุกฝ่าย ก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสงบสุข
2. ผู้ปกครองที่ดี ดูแลไม่ให้ผู้ไม่ดีกดขี่ประชาชน อีกสิ่งหนึ่ง ที่มูฟาซาสอนซิมบา ก็คือมีพวกหมาป่าที่โหดร้าย คิดแต่ได้ฝ่ายเดียว ละโมบโลภมากไม่สิ้นสุด กินไม่เลือก ซึ่งในตอนท้ายของภาพยนตร์ ได้ชี้ให้เห็นถึงตอนที่สกา สิงโตผู้แสวงหาอำนาจ ร่วมมือกับหมาป่า กินสัตว์ป่าอื่นๆ โดยไม่มีใจเมตตาปราณี
จนทำให้สัตว์ป่าเกือบสุญพันธุ์ บางพวก ก็ต้องอพยพหนี แล้วป่าก็กลายเป็นแห้งแล้ง ไม่หลงเหลืออาหารอีกต่อไป ทุกฝ่ายรวมกลับมาถึงกลุ่มผู้ปกครอง ก็อดอยาก บทเรียนสำคัญ ก็คืออย่าให้ใครละโมบ คนไม่ดี คนคิดเห็นแก่ตนเองฝ่ายเดียว มากดขี่ประชาชนให้เดือดร้อน หากเสียสมดุลแล้ว ทุกฝ่ายก็จะเดือดร้อน
3. ผู้ปกครองที่ไม่ดี ไม่ห่วงใยประชาชน คิดแต่ประโยชน์ของพวกตนเองเท่านั้น ทำให้สังคมสู่จุดจบที่เดือดร้อน สการ่วมมือ (อาจจะร่วมเท้า และเขี้ยว) กับพวกหมาป่า กินไม่เลือก ไม่ห่วงใย ว่าประชากรจะอยู่กันได้หรือไม่ และในที่สุด ทุกฝ่ายก็อยู่กันไม่ได้ กลายเป็นป่าที่แห้งแล้ง
เราเองก็เคยเห็นการเมืองในยุคเก่าๆ “มือใครยาว สาวได้สาวเอา” มีนักการเมืองไม่น้อย มุ่งหาประโยชน์จากอำนาจหน้าที่ โดยแทบไม่ได้ทำหน้าที่เพื่อประชาชน จนมาถึงวิกฤตเศรษฐกิจในปี 2540 ก่อนที่รัฐบาลต่อๆ มา จะได้แก้ไขให้ดีขึ้น
4. สิ่งใดที่เราแก้ไขไม่ได้ ก็อย่าหนักใจ ตอนที่มูฟูซา เจ้าป่า ถูกเล่ห์กลของสกา จนเสียชีวิต ซิมบาก็เสียใจมาก แต่เพื่อนใหม่ คือหมูป่าพุมบา กับแรคคูนทีโมน ก็สอนซิมบาถึงปรัชญา “อคูนา มาทาทา” ซึ่งหมายความว่า ถ้าเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ก็อย่าหนักใจกับมัน เรื่องพ่อมูฟาซาได้เสียชีวิตไปแล้ว เมื่อแก้ไขไม่ได้ ก็อย่าหนักใจ พ่อมูฟาซาก็สอนให้เข้มแข็ง ทั้งกำลังกาย กำลังใจ และสติปัญญา
5. สิ่งที่เราแก้ไขได้ ก็อย่านิ่งนอนใจ เมื่อซิมบาโตขึ้น เข้มแข็งพอที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง จากการที่สกากับพวกพ้องหมาป่า ปกครองป่าอย่างกดขี่ข่มเหง ซิมบา ก็ยังหลงเพลินกับการไม่ใส่ใจกับปัญหา จนอาจารย์ลิงต้องเคาะกะโหลกให้รู้คิด ว่าหากมีปัญหาที่เราแก้ไขได้ ก็ไม่ควรนิ่งนอนใจ ให้ “ลงมือ” เพื่อแก้ไขให้สิ่งต่างๆ ดีขึ้น
ผมว่า การ์ตูนเรื่องนี้ ให้แง่คิดน่าสนใจหลายเรื่อง นักการเมืองที่ประสบความสำเร็จ เป็นรัฐบุรุษได้ คือผู้มุ่งมั่นทำงานเพื่อประชาชน มุ่งประโยชน์ของส่วนรวม ยิ่งกว่าประโยชน์ของพวกพ้อง ฝ่ายตรวจสอบทำหน้าที่ตรวจสอบอย่างเข้มแข็ง
เราอยากเห็นรัฐบาลที่มุ่งมั่นทำงานเพื่อประชาชน ฝ่ายค้านที่ทำหน้าตรวจสอบอย่างเข้มแข็ง สิ่งสำคัญ คือการออกไปใช้สิทธิ์ออกเสียงเลือกตั้ง ยิ่งเราออกมามาก นักการเมือง ไม่ว่าฝ่ายรัฐบาล หรือฝ่ายค้าน ก็จะทุ่มเททำหน้าที่ของตนอย่างเข้มแข็ง วันที่ 6 กุมภาพันธ์ เป็นวันที่เราทุกคนสามารถใช้สิทธิ์ใช้เสียงของเรา อย่าได้นิ่งนอนใจนะครับ