บิลล์ วอลตัน นักบาสเกตบอลระดับตำนาน เสียชีวิตวัย 71 ปี เมื่อวันจันทร์ที่ 27 พฤษภาคม ตามเวลาท้องถิ่นสหรัฐอเมริกา หลังต่อสู้โรคมะเร็งมายาวนาน
วอลตัน สิ้นลมท่ามกลางบุคคลอันเป็นที่รัก ตามการยืนยันของครอบครัวผ่านแถลงการณ์ของ NBA
อดัม ซิลเวอร์ ประธานลีก กล่าวบนแถลงการณ์ "บิลล์ วอลตัน เป็นคนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวอย่างแท้จริง"
วอลตัน คว้ารางวัลผู้เล่นทรงคุณค่า (MVP) ฤดูกาล 1977/78 คว้าแชมป์ NBA 2 สมัย และเป็นสมาชิกทีมยอดเยี่ยมของลีกฉลองครบรอบ 50 ปี กับ 75 ปี หลังโดดเด่นระดับมหาวิทยาลัย โดยคว้าแชมป์ประเทศ 2 สมัย กับ ยูซีแอลเอ บรูนส์ และผู้เล่นยอดเยี่ยมระดับประเทศ 3 สมัย ภายใต้การคุมทีมของ จอห์น วูเดน
"สิ่งที่ผมจดจำได้มากสุดเกี่ยวกับเขา (บิลล์ วอลตัน) คือ การใช้ชีวิตอย่างสนุกสนาน เขามาร่วมอีเวนท์ของลีกบ่อยๆ กระตือรือร้นอยู่เสมอ, ยิ้มแย้มแจ่มใส และแลกเปลี่ยนความรู้ และถ่ายทอดความรักและความอบอุ่นของเขา ผมให้คุณค่ากับความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นของเรา อิจฉาเรี่ยวแรงที่ไร้ขีดจำกัดของเขา และชื่นชมการใช้เวลาของเขากับทุกคนที่พบเจอ"
"ในฐานะสมาชิกผู้เป็นที่รักคนหนึ่งของ NBA นาน 50 ปี ทุกคนที่รักและรู้จักเขาจะคิดถึง บิลล์ อยู่เสมอ" ซิลเวอร์ ทิ้งท้าย
วอลตัน ส่วนสูง 6 ฟุต 11 นิ้ว (ประมาณ 210 เซนติเมตร) เข้าหอเกียรติยศ ปี 1993 ลงเล่นแค่ 468 เกมระดับ NBA เนื่องจากอาการเจ็บเท้าเรื้อรัง ให้ ปอร์ตแลนด์ เทรล เบลเซอร์ส, ซาน ดีเอโก คลิปเปอร์ส และ บอสตัน เซลติกส์ ค่าเฉลี่ยระดับ ดับเบิล-ดับเบิล 13.3 แต้ม 10.5 รีบาวน์ด
เกมแห่งความทรงจำของ วอลตัน คือ รอบชิงชนะเลิศ เอ็นซีดับเบิลเอ (NCAA) ปี 1973 ระหว่าง ยูซีแอลเอ กับ เมมฟิส สเตท โดยยิงฟิลด์โกลเข้าเป้า 21 จาก 22 ลูก
วอลตัน เข้าหอเกียรติยศของ ยูซีแอลเอ เมื่อปี 1984 โดยถูกรีไทร์เสื้อหมายเลข 32 ต่อจากหมายเลข 33 ของ คารีม อับดุล-จับบาร์ (สมัยใช้ชื่อเดิมว่า ลูว์ อัลซินดอร์) และเป็น 2 หมายเลขแรกของนักบาสเกตบอลชายที่ถูก บรูนส์ ยกเลิกปี 1990