คอลัมน์ Buzzer Beat โดย MVP
รูปปั้นโลหะสูง 8 ฟุตของ แบร์รี แซนเดอร์ส สุดยอดรันนิงแบ็กตลอดกาลคนหนึ่งแห่ง อเมริกันฟุตบอล เอ็นเอฟแอล (NFL) แอ็คชันอันเป็นเอกลักษณ์ ตั้งอยู่ด้านนอกสนาม ฟอร์ด ฟิลด์ ถูกเปิดตัวก่อนเริ่มเกมเหย้าเกมแรกของ ดีทรอยต์ ไลออนส์ พบ ซีแอตเทิล ซีฮอว์กส เพียง 1 วัน (16 ก.ย.) ภายในอีเวนท์แบบไม่เป็นทางการ และเป็นบุุคคลแรกของแฟรนไชส์ที่ได้รับเกียรตินี้
หากถามแฟนๆ ลีกคนชนคนรุ่นใหญ่ ใครคือผู้เล่นที่ชื่นชอบมากสุด แน่นอนว่าต้องมีกลุ่มหนึ่งเอ่ยถึง แซนเดอร์ส และหากถามว่า การรีไทร์ของผู้เล่นคนใดที่ช็อกวงการมากสุดเทียบเท่า ไมเคิล จอร์แดน การ์ด ชิคาโก บูลล์ส ที่อำลาลีกบาสเกตบอล เอ็นบีเอ (NBA) ไปเล่นเบสบอลอาชีพ คำตอบก็น่าจะเป็น แซนเดอร์ส เช่นกัน
แฟนๆ ดีทรอยต์ ทนทุกข์ทรมานกับผลงานอันย่ำแย่ สถิติชนะมากกว่าแพ้แค่ 4 จาก 20 ซีซัน กระทั่ง แซนเดอร์ส ถูกดราฟต์อันดับ 3 จากมหาวิทยาลัยโอกลาโฮมา สเตท เมื่อปี 1989 แล้วสถานการณ์ของแฟรนไชส์พลิกราวกับหน้ามือเป็นหลังมือ และสร้างความภูมิใจแก่ชาวเมือง
ยุคปัจจุบันที่เรามีอินเทอร์เน็ต การนั่งชม แซนเดอร์ส หลบหลีกการแท็คเกิล (สกัดกั้น) คล้ายกับ นีโอ (คีอานู รีฟส์) หลบหลีกลูกกระสุนในภาพยนตร์ เดอะ แมทริกซ์ ครั้งหนึ่งเขาเคยโยกหนี ร็อด วูดสัน คอร์เนอร์แบ็กระดับตำนาน กระทั่งเอ็นเข่าฉีกพักยาวทั้งซีซัน และสร้าง บิ๊กเพลย์ หลุดการแท็คเกิลของทีมรับ ชิคาโก แบร์ส 4-5 คน วิ่งทัชดาวน์ระยะไกล
3 ปี นับตั้งแต่คัดเลือก แซนเดอร์ส (1991) ไลออนส์ ทำสถิติดีสุดของประวัติศาสตร์แฟรนไชส์ ชนะ 12 แพ้ 4 ด้วยระยะรวม 1,548 หลา 16 ทัชดาวน์ ของ แซนเดอร์ส และชัยชนะเพลย์ออฟครั้งแรก ตั้งแต่ปี 1967 แซนเดอร์ส วิ่งทัชดาวน์ระยะไกลตอกฝาโลง ดัลลัส คาวบอยส์ ช่วงท้ายเกม
ตลอดระยะเวลา 10 ปีของอาชีพ แซนเดอร์ส พาทีมเข้าเพลย์ออฟ 6 ครั้ง เทียบกับครั้งอดีตเพียง 3 ครั้งตลอด 30 ปีของแฟรนไชส์ก่อนดราฟต์เขามาร่วมทีม เปลี่ยนแปลงทีมทรงกับทรุดกลายเป็นทีมที่ใครๆ ยอมรับมานาน 1 ทศวรรษ ซึ่งเป็นสิ่งผู้เล่นน้อยคนนักจะทำได้
ไม่มีคำจำกัดความใดๆ บรรยายสไตล์การวิ่งของ แซนเดอร์ส ได้ดีกว่า "ว่องไวราวกับปรอท" แทบไม่มีครั้งใดที่เขาถูกแท็คเกิลหนักๆ ส่งผลให้เขาพลาดลงสนามแค่ 7 เกมตลอดอาชีพ บุคลิกนอกสนาม เขาเป็นคนพูดน้อยหลังจบการแข่งขัน ไม่เคยมีประเด็นอื้อฉาว ทุกครั้งที่เขาทำสกอร์ เขาจะหันกลับมาแล้วส่งบอลแก่ผู้ตัดสิน แตกต่างจาก 2 ตำนานอย่าง ดิออน แซนเดอร์ส และ เอ็มมิตต์ สมิธ ที่มีท่าเต้นฉลอง
กระทั่งช่วงซัมเมอร์ 1999 แซนเดอร์ส ยังคงเป็นรันนิงแบ็กตัวตึงสุดของลีก ถึงแม้เสียสถิติทำระยะอย่างน้อย 1,500 หลา 4 ซีซันติดต่อกัน รวมฤดูกาล 1997 ทำระยะ 2,053 หลา และตามหลัง วอลเตอร์ เพย์ตัน เจ้าของสถิติวิ่งระยะสูงสุดตลอดกาล (16,726) แค่ 1,457 หลา ทว่าเขาส่งแฟ็กซ์ถึง "วิชิตา อีเกิล" สื่อท้องถิ่น เพื่อประกาศรีไทร์ ด้วยคำชี้แจงง่ายๆ ที่ใครก็ไม่เข้าใจว่า "ผมอยากเลิกมากกว่าเล่นต่อ"
กาลเวลาผ่านไป แซนเดอร์ส พูดถึงการเข้าใกล้สถิติวิ่งระยะสูงสุดตลอดกาล ปี 2012 "ผมเข้าใจดีว่า วอลเตอร์ เพย์ตัน เป็นใคร, เขาประสบความสำเร็จมากแค่ไหน แต่สถิติไม่มีความสำคัญเพียงพอสร้างแรงจูงใจแก่ผมลุยต่อ เพื่อไล่ล่าสถิตินั้น" ล่าสุดแว่วมาว่าจะมีภาพยนตร์สารคดี "Bye Bye Barry" ทางแพล็ตฟอร์มออนไลน์ เดือนพฤศจิกายนนี้ ดังนั้นแฟนๆ NFL ที่อยากทราบสาเหตุของการรีไทร์แบบช็อกวงการ ก็ต้องเสียสตางค์สักหน่อย
เปรียบกับ จอร์แดน ตอนอำลา ชิคาโก บูลล์ส ทั้งภาคแรก และภาคสอง เป็นการจบบนจุดสูงสุด หลังการคว้าแชมป์ NBA ครั้งละ 3 สมัยติดต่อกัน ทุกคนต่างยอมรับ "เอ็มเจ" แต่สำหรับคนรุ่นหลัง มันนึกเสียดายว่า หากเขาเล่นบาสเกตบอลอาชีพแบบไม่ขาดตอน เขาไม่น่าจะหยุดแค่สถิติทำสกอร์สูงสุดอันดับ 3 ตลอดกาล (นับถึงวันรีไทร์) หรือถ้า โคบี ไบรอันท์ ไม่เล่นอาชีพตั้งแต่จบ ไฮ สคูล สถิตินี้อาจหาคนทำลายยาก
เช่นเดียวกันกับ แซนเดอร์ส แม้ว่าจะไม่ได้เป็นตัววิ่งอันดับ 1 ตลอดกาลของลีก หรือคว้าแชมป์ ซูเปอร์โบว์ล แฟนๆ NFL ส่วนมากก็ยังคงยกย่องเขาเป็นตำนานขึ้นหิ้ง ซึ่งบนโลกนี้คงมีนักกีฬาไม่กี่คนเป็นที่ยอมรับของคนทั่วไปทั้งที่ไม่มีความสำเร็จกับแฟรนไชส์ นอกเสียจากเกียรติยศส่วนตัว