คอลัมน์ EYE ON SPORTS โดย กษิติ กมลนาวิน ราชวังสัน
ตอนที่เขาสร้าง สต๊าด เดอ ฟร้องส์ (Stade de France) สนามกีฬาแห่งชาติแห่งใหม่ที่ตั้งอยู่ในเมือง แซ็ง เดอนี (Saint-Denis) ทางตอนเหนือของ กรุงปารี (Paris) ประเทศฝรั่งเศส ช่วงปี 1995-1997 เพื่อตอบสนองความต้องการสนามฟุตบอลขนาดใหญ่ที่จุผู้ชมได้มากๆในการเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันฟุตบอลโลก ครั้งที่ 16 (FRANCE 98) นั้น ผมได้รับเกร็ดความรู้เกี่ยวกับหลักวิธีคิดในการทำความลาดเอียงของอัฒจันทร์ โดยเขาใช้เชือกเป็นอุปกรณ์สำคัญ เริ่มลากเส้นจากขอบสนามผ่านมาทางด้านล่างสุดของอัฒจันทร์ไปจนถึงด้านบนสุด กำหนดให้มีระดับเหนือศีรษะของผู้นั่งชมปกติตรงแถวหน้าสุด ลากต่อขึ้นไปถึงชั้นบนสุดให้ระดับเชือกอยู่เหนือศีรษะคนละ 10 เซนติเมตร นั่นคือวิธีเขียนแบบแปลนการทำที่นั่งลดหลั่นลงมาเป็นขั้นๆเพื่อการันตีให้ผู้ชมที่นั่งอยู่ข้างหลังจะไม่ถูกคนข้างหน้าบังเกมการแข่งขันในสนาม
สต๊าด เดอ ฟร้องส์ จุผู้ชมได้ 80,698 ที่นั่ง นับเป็น 1 ใน 6 สนามกีฬาที่ใหญ่ที่สุดในทวีปยุโรป มูลค่าการก่อสร้างตอนนั้นเมื่อนำมาเทียบกับค่าเงินในปัจจุบันก็ปาเข้าไป 364 ล้าน เออโร หรือประมาณ 13,104 ล้านบาทแล้ว แต่สำหรับสนามฟุตบอล ป๊าก เด แปร๊งส์ (Parc des Princes) ที่ตั้งอยู่ตรง ปอรเตอ เดอ แซ็ง-กลู (Porte de Saint-Cloud) ใน กรุงปารี จุผู้ชมได้ 47,929 ที่นั่ง เปิดใช้งานตั้งแต่วันที่ 18 กรกฎาคม 1897 ซ่อมแซมปรับปรุงตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาหลายครั้ง จนหนล่าสุดในปี 1972 ปรับปรุงสร้างใหม่จนเป็นสภาพที่เห็นในปัจจุบัน มูลค่าการก่อสร้างตอนนั้น 150 ล้าน ฟร็อง (Francs) และเมื่อนำมาเทียบกับค่าเงินในปัจจุบันจะเท่ากับ 23 ล้าน เออโร หรือประมาณ 828 ล้านบาท
ปารี แช็ง-แฌรแม็ง (Paris Saint-Germain) สโมสรฟุตบอลแห่งเมืองหลวงซึ่งใช้ ป๊าก เด แปร้งส์ เป็นสนามเหย้านั้นพุ่งขึ้นมาเป็นสโมสรฟุตบอลอันดับ 1 ของ ฝรั่งเศส และอยู่แถวหน้าของ ทวีปยุโรป นับตั้งแต่ กาตาร สปอร์ทส อินเว้สเมิ่นท์ส (Qatar Sports Investments - QSI) เข้ามาซื้อสโมสรในเดือนมิถุนายน 2011 และ นัสเซอร อัล เคอไลฟี (ناصر بن غانم الخليفي) เขามารับตำแหน่งประธานสโมสร เดินหน้ากวาดแช้มพ์ ลีก เอิง (Ligue 1) ลีกสูงสุดของประเทศมาได้ตั้ง 8 สมัย ซิวแช้มพ์ กุ๊ป เดอ ฟร้องส์ (Coupe de France) ฟุตบอลถ้วยอีก 6 สมัย และเป็นรองแช้มพ์ ยูเอ๊ฟฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก (UEFA Champions League) ฤดูกาล 2019-2020 ทำให้การมีสนามขนาดความจุดแค่ 4.7 หมื่นที่นั่งไม่เพียงพอซะแล้ว
เปแอ๊สเฌ (PSG) ต้องการสนามฟุตบอลที่สามารถรองรับแฟนบอลได้ระหว่าง 60,000 ถึง 90,000 ที่นั่ง ซึ่งบรรดาทีมคู่แข่งระดับทวีปยุโรปต่างก็มีสนามขนาดดังกล่าวกันหมด มันจะเป็นอย่างนั้นได้ก็ต้องมีการปรับทุบยุบสร้างซะใหม่อีกหน ซึ่งแน่นอนย่อมมีค่าใช้จ่ายขนาดหนักทีเดียวน่าจะเป็นหลายร้อยล้าน เออโร อย่างแน่นอน ซึ่ง เปแอ๊สเฌ จะยินยอมเสียเงินขนาดนั้นได้ก็คงต้องขอเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ในสนาม แต่ปัญหาก็คือทาง ศาลาว่าการกรุงปารี ไม่ยอมขายให้
ที่ผ่านมา ทางสโมสรอ้างว่าได้ลงเงินไปแล้วประมาณ 85 ล้าน เออโร ในการซ่อมบำรุงโดยเฉพาะพวกเครื่องมืออุปกรณ์ในสนามทั้งๆที่ไม่ได้เป็นเจ้าของสนามด้วยซ้ำ และ อัล เคอไลฟี บอกว่าตอนนี้ก็เตรียมจัดเงินประมาณ 500 ล้าน เออโร เพื่อขยายและปรับปรุงให้ ป๊าก เด แปร๊งส์ มีความทันสมัย ซึ่งเขาย้ำว่าเงินจำนวนมากมายขนาดนั้นก็จำเป็นที่เราจะต้องเป็นเจ้าของสนาม ไม่งั้น ใครจะไปทำให้ขนาดนั้น และการที่ อาน อีดัลโก (Anne Hidalgo) ผู้ว่าการกรุงปารี ปฏิเสธที่จะขายสนามให้กับ QSI ก็เป็นการผลักภาระให้ PSG ต้องเจอค่าใช้จ่ายเป็นภาษีในการรักษาโครงสร้างสนามที่มีอายุมากกว่า 50 ปีและต้องการการปรับปรุงทั้งหมดเป็นเงินหลายล้าน เออโร อีกด้วย
ผู้บริหาร PSG เผยว่าทางสโมสรทำสัญญาเช่าสนามตั้งแต่ปี 2014 ระยะเวลา 30 ปี แต่เมื่อไม่ได้เป็นเจ้าของสนามก็ไม่อาจลงเงินจำนวนมหาศาลในการปรับปรุงได้ ดังนั้น PSG ก็ต้องไปหาที่ใหม่ นั่นเท่ากับเป็นการขับไล่โดยปริยาย พูดกันมาถึงตอนนี้ อยากรู้จังว่าทำไมเทศบาลไม่ยอมขายสนามให้ QSI อันนี้ได้รับการเปิดเผยจาก เอ็มมานูเอ็ล กเรกัวร (Emmanuel Grégoire) ผู้ช่วยผู้ว่าการฯ ว่า ก็สนามมูลค่า 320 ล้าน เออโร หรือประมาณ 11,520 ล้านบาท ดันเสนอซื้อในราคา 40 ล้าน เออโร หรือประมาณ 1,440 ล้านบาท เท่านั้นเอง ถูกกว่าซื้อนักเตะซักคนอีก ใครจะไปขายให้วะ