คอลัมน์ Buzzer Beat โดย MVP
ตอนนี้หากไม่เอ่ยถึง โอลิมปิก 2020 คงถูกหาว่าตกเทรนด์ พี่น้องชาวไทย คงจะได้ฉลองเหรียญทองแดงกีฬามวยสากลสมัครเล่น เรียบร้อยแล้ว ขึ้นอยู่กับว่า จะอัพเกรดเป็นเหรียญเงินหรือทองได้หรือไม่ และยังมีการแข่งขันกอล์ฟหญิง ซึ่งต้องตามให้กำลังใจกันต่อไป ด้วยศักดิ์ศรีของผู้เล่นระดับแชมป์เมเจอร์ หากเกิดพีกมาสักวันหรือ 2 วัน ก็อาจจะมีเหรียญเพิ่ม ก่อนเข้าสู่พิธีปิด วันที่ 8 สิงหาคม
ความเดิมตอนที่แล้ว เพิ่งจะทักว่า สหรัฐอเมริกา อาจล้มเหลวซ้ำรอย “เอเธนส์ เกมส์ 2004” เท่าที่พอจำได้ก็มีทีมขี้เหร่กว่า ชุดฟีบา เวิลด์ คัพ 2019 ที่ประเทศจีน มาถึงสัปดาห์นี้ คงต้องขอเขียนถึง “ดรีม ทีม 1992 ซึ่งเป็นโคตรทีมตลอดกาลของแวดวงยัดห่วง ความจริงผมจำไม่ได้หรอกว่า เคยส่งตีพิมพ์หรือลงเว็บไซต์ไปแล้วหรือยัง นึกออกเพียงว่า โอกาสเขียนถึง บาสเกตบอลทีมชาติ คงมีไม่บ่อยนั
บาสเกตบอล ถูกบรรลุเข้าแข่งขัน โอลิมปิก ตั้งแต่ปี 1936 สหรัฐอเมริกา คว้าเหรียญทอง 7 สมัยติดต่อกัน กระทั่งถูก สหภาพโซเวียต แย่งแชมป์ เมื่อปี 1972 ตอนนั้นหลายประเทศ ซึ่งปกครองด้วยระบอบคอมมิวนิสต์ ส่งนักกีฬาอาชีพลงแข่งขัน ขณะที่ สหรัฐฯ ยังใช้งานนักกีฬาสมัครเล่น ทำให้ ยูโกสลาเวีย คว้าเหรียญทอง ปี 1980 และ สหภาพโซเวียต คว้าเหรียญทองอีก 1 สมัย ปี 1988
สหรัฐอเมริกา ชุดปี 1988 ส่งผู้เล่นมหาวิทยาลัยฝีมือดี อาทิ มิตช์ ริชมอนด์, เฮอร์ซีย์ ฮอว์กินส์, สเตซีย์ อ็อกมอน, แดน มาจ์ลี, แดนนี แมนนิง และ เดวิด รอบินสัน ทำได้เพียงเหรียญทองแดง เป็นเหตุให้เกิดการประสานงาน เดวิด สเติร์น ประธาน เอ็นบีเอ (NBA) เพื่อขอผู้เล่นอาชีพมารับใช้ชาติ และเป็นช่วงเวลาที่เหมาะเหม็งสุดๆ เพราะยุคนั้น NBA เต็มไปด้วยขุนพลระดับตำนาน เช่น ชาร์ลส บาร์กลีย์, แลร์รี เบิร์ด, ไมเคิล จอร์แดน และ แมจิก จอห์นสัน ฯลฯ และมี ชัค เดลีย์ เฮดโค้ช ดีทรอยต์ พิสตันส์ ชุดแชมป์ 1989 กับ 1990 คุมทีม
“ดรีม ทีม 1992” เปิดตัวบนสังเวียนระดับชาติครั้งแรก รายการ “ทัวร์นาเมนต์ ออฟ อเมริกาส์” ถล่ม คิวบา ยับเยิน 136-57 จบการแข่งขันสถิติ 6-0 และเอาชนะคู่แข่งด้วยผลต่างเฉลี่ย 51.5 แต้ม ต่อมาพวกเขาเดินทางเข้าร่วม โอลิมปิก ที่เมืองบาร์เซโลนา ทำสถิติ 8-0 รวมเกมชิงเหรียญทอง ต้อน โครเอเชีย 117-85 พวกเขาเอาชนะคู่แข่งทั้ง 8 เกม ด้วยผลต่างเฉลี่ย 43.8 แต้ม ด้วยศักยภาพขนาดนี้ น้อยคนนักจะเชื่อว่า ความปราชัยของพวกเขาเกิดขึ้นแค่ครั้งเดียวแก่ ผู้เล่นระดับมหาวิทยาลัย
เกมดังกล่าว เป็นการอุ่นเครื่อง กำหนด 20 นาที ที่ซาน ดีเอโก เดือนมิถุนายน 1992 ก่อนขึ้นเครื่องมุ่งหน้าสู่เมืองบาร์เซโลนา โดย แกรนท์ ฮิลล์ อดีตซูเปอร์สตาร์ NBA เล่าว่า “ผมอยู่ในทีมคอลเลจ ซึ่งเอาชนะ ดรีม ทีม เราซ้อมกับพวกเขา ที่ลา ฮอยา มีผม (ดุ๊ก), คริส เว็บเบอร์ (มิชิแกน), เพนนี ฮาร์ดอเวย์ (เมมฟิส), อัลลัน ฮุสตัน (เทนเนสซี), บ็อบบี เฮอร์ลีย์ (ดุ๊ก), เอริค มอนทรอสส์ (นอร์ธ แครอไลนา), จามาล แมชเบิร์น (เคนตัคกี), ร็อดนีย์ โรเจอร์ส (เวก ฟอเรสต์) วันแรกที่เราซ้อมกับพวกเขา เราชนะ 20 แต้ม”
“ฮุสตัน ยิง 3 คะแนน 10 ลูก พวกเขาไม่สามารถป้องกัน เว็บเบอร์ ผมอยากบอกว่า เว็บเบอร์ เล่นงานพวกเขาจนเสียฟอร์ม เราต่างมีความทรงจำที่ยอดเยี่ยมของเราเอง บ็อบบี เฮอร์ลีย์ (การ์ดจ่าย) เป็นอีกคนหนึ่งที่พวกเขาไม่สามารถป้องกันไม่ให้เข้าใต้แป้น”
ด้าน “เอ็มเจ” ให้สัมภาษณ์ แอลเอ ไทม์ส “เราถูกเล่นงานจนป่นปี้ พวกเขาเอาชนะเราและเล่นดีมาก เราเล่นไม่เป็นทีม และเสียความมั่นใจเกี่ยวกับหลายๆ สิ่งที่เรารู้สึกในสถานการณ์ปกติ เราไม่มีความเชื่อมั่นแบบนั้นอีกต่อไปเลย หากพวกเขาลงแข่ง โอลิมปิก พวกเขาอาจจะได้เหรียญเงิน” และ สกอตตี พิพเพน เห็นด้วยกับเพื่อนซี้ “เด็กหนุ่มเหล่านี้สั่งสอนเรา เราไม่รู้เลยว่าจะเล่นด้วยกันอย่างไร”
บทสรุป ไมค์ ชูเชฟสกี ผู้ช่วยโค้ช ณ เวลานั้น เผยความจริงว่า ผลการแข่งขันถูกล็อกไว้แล้ว เนื่องจาก เดลี จำกัดการลงสนามของ จอร์แดน และเปลี่ยนตัวเหมือนจงใจแพ้ เพื่อปรามลูกทีมไม่ให้เกิดความหลงระเริง “เขาทิ้งเกมนั้น เราไม่ได้มีปัญหาอะไร หากคุณดูเวลาลงสนามของ จอร์แดน และการเปลี่ยนตัว และไม่แก้เกมเลย เขา (เดลี) รู้ตัวว่ากำลังทำอะไร”
ฮิลล์ ซึ่งเป็นลูกทีมของ “โค้ชเค” สมัยเรียน ดุ๊ก ไม่อยากเชื่อว่าเป็นความจริง “โค้ชเค บอกว่าพวกเขาจงใจแพ้ ผมรัก โค้ชเค แต่ผมไม่เชื่อหรอก แต่วันถัดไป เราไม่สามารถลำเลียงบอลเกินครึ่งสนาม” สำหรับการเผชิญหน้ากันครั้งที่ 2 ถึงคราว “ดรีม ทีม” สั่งสอนเด็กๆ บ้าง กระทั่ง บาร์กลีย์ คุยโว “เราน่าจะถล่มพวกเขาสัก 100 แต้ม” และผลลัพธ์จากความปราชัยครั้งนั้น ส่งผลให้ “ดรีม ทีม 1992” ทวงบัลลังก์เจ้าแห่งกีฬาบาสเกตบอล กลับสู่ ทีมสหรัฐอเมริกา