คอลัมน์ Buzzer Beat โดย MVP
นับตั้งแต่ข่าวคราวซีรีส์ “The Last Dance” หลายๆ ท่านอาจเห็นการเปรียบเทียบ 3 ซูเปอร์สตาร์ต่างยุคอย่าง ไมเคิล จอร์แดน , โคบี ไบรอันท์ และ เลอบรอน เจมส์ รวมถึงคอมเมนต์ต่างๆ นานา ที่หยิบยกกันมาถกเถียงว่าใครคือสุดยอดตัวจริง ซึ่งมันออกจะน่าเบื่อเพราะไม่มีใครรู้คำตอบ บทสรุปอยู่แค่ว่า คุณชอบใคร แน่นอนว่า โลกนี้ไม่มีใครเพอร์เฟคท์เสียทุกอย่าง
สมัยเรียน ม.ต้น ผมเคยซื้อวิดีโอม้วนหนึ่ง หากจำไม่ผิดน่าจะชื่อว่า “Michael Jordan Above & Beyond” เนื้อหาก็น่าจะคล้ายๆ “The Last Dance” เกี่ยวกับเรื่องราวของ จอร์แดน สมัยรีไทร์จาก NBA เพื่อเล่นเบสบอลอาชีพ และกลับมารับใช้ ชิคาโก บูลล์ส ปี 1995 พร้อมวลีอันเป็นตำนานว่า “I'm back”
ก่อนหน้าดูวิดีโอม้วนนี้ ผมเคยชมการถ่ายทอดสด NBA ทาง เคเบิล ทีวี ตามประสาเด็กวัยเรียน มักตื่นเช้าช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ เคยเชื่อมาเสมอว่า “เอ็มเจ” คือ สุดยอด ผู้เล่นบ้าอะไร ทำคะแนนคนเดียว 30-40 แต้ม ใครจะไปหยุดพี่เขาได้ แต่แน่นอนว่า แต่ละเกม บูลล์ส ก็ใช่ว่าจะชนะเสียทุกครั้ง เพียงแค่มีความเชื่อ หากเขายังอยู่บนสนาม และแต้มยังไม่ขาด น่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น
หากมองเพียงผิวเผิน จอร์แดน อาจถูกยกย่องด้านสถิติ 6-0 เฉพาะรอบชิงชนะเลิศ แตกต่างจาก โคบี หรือ เลอบรอน ที่เคยแพ้ซีรีส์ตัดสินแชมป์มาบ้าง ทว่าพอค้นดูเบื้องหลัง ก็จะทราบเองว่า ปีที่ บูลล์ส ไม่ได้แชมป์ คือ ปีที่ไม่ได้เข้ารอบชิงฯ นั่นเอง ครั้งหนึ่ง ทีมของ ฟิล แจ็คสัน เคยแพ้ ออร์แลนโด แมจิก ยุค ชาคิลล์ โอ'นีล กับ แอนเฟอร์นี ฮาร์ดอเวย์ ตกรอบรองชนะเลิศ ฝั่งตะวันออก ปี 1995
แน่นอนว่า ครั้งนั้น เอ็มเจ เพิ่งคืนสังเวียน ย่อมเกิดอาการสนิมจับเป็นธรรมดา หากจะหาทีมที่หยุด ชิคาโก ยุคเกรียงไกรได้อย่างแท้จริง เห็นจะเป็น ดีทรอยต์ พิสตันส์ ยุค “แบดบอย” นั่นเอง และตามข่าวคราวซีรีส์ “The Last Dance” ก็เพิ่งออกอากาศตอนนี้จบไปหมาดๆ
เครื่องหมายการค้าของ “แบดบอย” จริงๆ แล้ว ไม่ใช่ภาพลักษณ์ของ เดนนิส ร็อดแมน ที่แฟนๆ บ้านเราคุ้นตาด้านแฟชันสีผม หรือ เจาะส่วนต่างๆ บนใบหน้า แต่เกิดจากเกมป้องกันแบบถึงลูกถึงคน นำโดยหัวโจกอย่าง ริค มาฮอร์น และ บิล เลมเบียร์ 2 เซ็นเตอร์ขาโหด ขณะที่ ร็อดแมน สมัยนั้น ยังเป็นเพียงดาวรุ่งที่ยังไม่แสบซ่าเหมือนปลายๆ ยุค 1990
การเล่นอันดุดันของ พิสตันส์ ยุคนั้น ทำให้ ผลผลิตจากมหาวิทยาลัย นอร์ธ แครอไลนา กล่าวในตอนที่ 3 ของซีรีส์ The Last Dance ว่า ผมเกลียดทีมนั้นเหลือเกิน และยังฝังลึกอยู่จนถึงทุกวันนี้ และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ บูลล์ส พ่ายแพ้ซีรีส์ชิงแชมป์สาย 2 ครั้งรวด ปี 1989 กับ 1990
นอกจากนี้ เกมรุกของ พิสตันส์ ยังขับเคลื่อนโดย ไอเซียห์ โธมัส การ์ดจ่าย ผู้เคยแย่งบัลลังก์ ราชาแอสซิสต์ จาก แมจิก จอห์นสันตำนาน แอลเอ เลเกอร์ส เมื่อปี 1985 และ โจ ดูมาร์ส การ์ดคู่หู ซึ่งได้รับการยกย่องจาก จอร์แดน ด้านเกมรับ แถมยังทำสกอร์เฉลี่ยเกิน 20 แต้ม 3 จาก 14 ซีซัน ตลอดอาชีพ เรียกได้ว่าส่วนผสมที่ลงตัวทั้ง บุ๋นและบู๊ เคยเล่นงาน เอ็มเจ และผองเพื่อน จนน้ำตาตกมาแล้ว
