ธีรเทพ วิโนทัย กองหน้าทีมชาติไทย ร่วมแชร์ประสบการณ์ในการรับใช้ทีมชาติไทย ที่เจ้าตัวไม่มีวันลืม ทั้งลูกยิงที่สวยที่สุดในชีวิต แมตช์ในความทรงจำ และ แมตช์ที่เศร้าที่สุด
"การเล่นให้ทีมชาติไทยชุดใหญ่ น่าจะเป็น การเล่นในฟุตบอลชิงถ้วยพระราชทาน คิงส์ คัพ เมื่อปี 2005"
"ด้วยความที่ผมเล่นกับทีมชุดเยาวชนมาก่อนตลอด ทำให้ไม่ค่อยรู้สึกตื่นเต้นเท่าไหร่ เพราะตอนนั้น ชุดซีเกมส์ มันก็ใกล้เคียงกับชุดใหญ่ แต่พอติดทีมชาติชุดใหญ่ ความรู้สึกมันก็มีมากมาย ทั้งภูมิใจ ดีใจ ที่สามารถประสบความสำเร็จตามความฝัน"
"การเล่นทีมชาติสำหรับผมทุกครั้งมันเหมือนมีพลังแฝง กระหายในชัยชนะ ยิงประตู วันนั้นเกมแรก ผมก็สามารถทำประตูได้เลย และเกมนั้นเราก็เสมอกับ ลัตเวียไป 1-1"
"ส่วนเกมที่ประทับใจที่สุด จริงๆมีหลายเกม แต่ประทับใจที่สุด น่าจะเป็นซีเกมส์ ที่ฟิลิปปินส์ ในนัดชิงชนะเลิศ ที่ผมทำแฮตทริกได้ แต่ที่ประทับใจ มันไม่ใช่เพราะเรายิงแฮตทริก ต้องเท้าความก่อนว่า ทัวร์นาเมนต์นั้น มันเหมือนหนังเรื่องหนึ่งที่มีหลายรสชาติ"
"เพราะ 3 นัดแรก เราเจอกับทีมที่ไม่ใช่ระดับท็อป แต่ซีเกมส์ครั้งนั้นเป็นครั้งที่ 3 ของเราแล้ว หลายคนต่างก็คาดหวัง แต่เราทำประตูไม่ได้เลย ก็โดนวิจารณ์หนัก เพราะด้วยความที่เป็นตัวหลัก และก็มีเรื่องดราม่าเยอะมาก แต่ตอนนั้นทีมก็สามารถผ่านเข้ารอบรองชนะเลิศได้"
"ในช่วงก่อนรอบรองชนะเลิศ ผมก็ต้องโทรกลับไปหาพ่อแม่ ผมโทรไปเพื่อระบาย ร้องไห้ ก็ได้กำลังใจจากพ่อแม่ และหลังจากนั้นเหมือนจุดเปลี่ยน พอมารอบรองชนะเลิศ เรายิง 2 ประตูและชนะ อินโดนีเซีย ได้ 3-1 พอเข้าชิงชนะเลิศ ก็ยิงได้ 3 ประตู ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงไปหมด และสุดท้ายเราก็เป็นดาวซัลโวร่วมกับนักเตะของเวียดนาม และก็ได้เหรียญทองสมัยที่ 3 ของเรามาด้วย"
"อีกเกมที่ประทับใจแต่ไม่สุดก็คงเป็นเกมที่ยิงญี่ปุ่นได้ มันเป็นความทรงจำเลย เพราะตามสไตล์ผม ผมไม่ค่อยยิงไกลเท่าไหร่ การยิงญี่ปุ่นได้ น่าจะเป็นประตูที่สวยที่สุดในชีวิตของผม คือด้วยสถานการณ์ตอนนั้น เราเพิ่งโดนยิงนำ และเรามยิงตีเสมอได้ มันไม่ง่ายเลยนะ เพราะญี่ปุ่นมาแบบฟูลทีมเลย ทั้ง นากาซาว่า หรือ เอ็นโดะ รวมถึง นักเตะที่เล่นในยุโรปก็มาหมด"
"น่าเสียดายที่ครึ่งหลังเราต้านพวกเขาไม่อยู่ ประตูของผมเหมือนเป็นการไปกระตุกหนวดเสือเลย ก็เสียดายจริงๆในแมตช์นั้น เพราะมันเป็นการยิงใส่ โกลระดับตำนานของญี่ปุ่น อย่าง คาวางูจิ ด้วย"
"ส่วนนัดที่เสียใจที่สุด ก็น่าจะเป็นเกมซูซูกิ คัพ ที่เราแพ้เวียดนาม ที่บ้านเขาในนัดชิงชนะเลิศ เมื่อปี 2008 ที่เราโดน เล กง วินห์ ยิงในช่วงท้ายเกม ทัวร์นาเมนต์นั้น เราก็มาได้เรื่อยๆ เรามาถึงรอบชิงชนะเลิศได้ ก็เสียใจมาก ที่สุดท้ายเราไม่ได้แชมป์
