คอลัมน์ Buzzer Beat โดย MVP
ราวๆ 1-2 เดือน เคยเอ่ยถึง แจ็คสันวิลล์ จากัวร์ส ที่มีแข็งแกร่งระดับหัวแถวของศึก อเมริกันฟุตบอล เอ็นเอฟแอล (NFL) ตอนนั้นหลายๆ คน ยังจับตาอยู่แค่ระดับม้านอกสายตา หากเทียบกับอัตราต่อ-รองของ ลาส เวกัส ตั้งแต่ ไวลด์ การ์ด เพลย์ออฟ ณ จุดๆ นี้ พวกเขาเหลือบททดสอบหฤโหดอย่าง นิวอิงแลนด์ แพทริออตส์ เพื่อตีตั๋วสู่เมืองมินเนโซตา สัมผัส “ซูเปอร์โบว์ล” ครั้งแรกในประวัติศาสตร์แฟรนไชส์
ความเดิมตอนที่แล้ว จากัวร์ส รุ่งเรืองสุดขีด นับตั้งแต่ก่อตั้งแฟรนไชส์ ปี 1995 ยุคของซุป'ตาร์อย่าง มาร์ค บรูเนลล์ ควอเตอร์แบ็ก และ จิมมี สมิธ กับ คีแนน แม็คคาร์เดลล์ คู่หูปีกนอก ทะลุถึงรอบชิงแชมป์สาย เอเอฟซี (AFC) มาแล้ว 2 ครั้ง เริ่มจาก ปี 1996 แพ้ แพทริออตส์ 6-20 ต่อมา ปี 1999 แพ้ เทนเนสซี ไตตันส์ 14-33
เรียกได้ว่าเป็นแมตช์ล้างตาที่ต้องย้อนอดีตไปไกลสักหน่อย วัดตามหน้าเสื่อ และความเก๋า แฟนๆ หลายท่าน น่าจะสรุปว่า ทอม เบรดี กับผองเพื่อน เตรียมเข้ารอบชิงชนะเลิศ สมัยที่ 3 ติดต่อกัน อย่าลืมเสียล่ะ !! จากัวร์ส พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า สามารถมายืนหล่อๆ อยู่จุดนี้ได้ด้วยเกมป้องกันอันเหนียวแน่น หรือเสียงเชียร์ที่กึกก้องแค่ไหน ก็มิได้เกรงกลัว ดังเช่นเกมพลิกล็อกชนะ พิตต์สเบิร์ก สตีลเลอร์ส แบบหวุดหวิด 45-42 ถึงถิ่น ไฮน์ซ ฟิลด์
ตามประสาคนอยากดูเกมมันๆ ก็มักเลือกเชียร์ (อเมริกัน) ฟุตบอลรอง หาใช่ว่าจงเกลียดจงชัง แพทริออตส์ อย่างแฟนๆ เมืองนอก ประเด็นสำคัญ หาก “แจ็กส์” จะหักปากกาเซียน เห็นจะเป็น เบลก บอร์เทิลส์ ควอเตอร์แบ็ก ที่ต้องแสดงฝีมือกลบข่าวลือเกี่ยวกับ อีลาย แมนนิง ที่มีประสบการณ์ระดับแชมป์ 2 สมัย จะเป็นจิ๊กซอว์ชิ้นสุดท้ายที่เหล่าผู้บริหารตามหา ก้าวขึ้นโพเดียมชูโทรฟี “วินซ์ ลอมบาร์ดี”
บอร์เทิลส์ ที่ใครๆ ก็มองว่าเป็นตัวถ่วง ลบคำสบประมาท พาทีมบุกปิดสกอร์ 5 ทัชดาวน์ จากโอกาส 5 ครั้ง ภายในเขต “เรด โซน (รัศมี 20 หลา แดนคู่ต่อสู้) ” เกม ดิวิชันแนล เพลย์ออฟ พบ สตีลเลอร์ส ขณะที่ ทีมรับ แพทริออตส์ ก็เสียระยะมากสุดอันดับ 29 ของลีก นับเฉพาะ เรกูลาร์ ซีซัน ดังนั้นกลยุทธ์ “ยอมงอ ไม่ยอมหัก” หรือ เสียฟิลด์โกล ไม่เสียทัชดา วน์ ของ บิลล์ เบลิชิก เฮดโค้ช อาจไม่สัมฤทธิ์ผล
จุดเด่นอีกข้อหนึ่งของ จอมทัพวัย 25 ปี ก็คือความคล่องแคล่ว แก้ทางการประกบตัวต่อตัวของทีมรับ แพทริออตส์ ด้วยการเปลี่ยน เฟิร์สท ดาวน์ หากย้อนถึงรอบ ไวลด์ การ์ด ก็เคยทะลวง บัฟฟาโล บิลล์ส 88 หลา มากกว่าระยะจากการขว้างเสียอีก (87 หลา)
แน่นอนว่าหากเอ่ยถึงอาวุธเด็ดของ จากัวร์ส ก็ต้องยกให้ เลียวนาร์ด โฟร์เน็ตต์ รันนิงแบ็กรุกกี ซึ่งบางครั้งเกมรุกไม่จำเป็นต้องพึ่งพา บอร์เทิลส์ มากนัก ปั่นป่วนเกมป้องกันวิ่งระดับท็อป 10 ของลีก อย่าง สตีลเลอร์ส ย่อยยับ ตะลุย 109 หลา 3 ทัชดาวน์ แต่หนนี้อาจเจองานง่ายกว่า เนื่องจาก แพทริออตส์ รั้งอันดับ 20 ของลีก ด้านป้องกันวิ่ง
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทีมรับ จากัวร์ส ต้องพึงระวัง คือ ความเคี่ยวของคู่จิ้นอย่าง เบรดี กับ เบลิชิก ซึ่งหลายๆ ครั้ง มักจะใช้แผนขว้างสั้นตอบโต้การบลิตซ์ (จู่โจมหาควอเตอร์แบ็ก) ซึ่งก็มีอ็อปชันทั้ง ร็อบ กรอนคอฟสกี ไทต์เอนด์ หรือ เจมส์ ไวท์ รันนิงแบ็ก ที่สอดขึ้นมารับบอลได้ดี รวมถึง คริส โฮแกน ปีกนอก เคี้ยวทั้งเวลา และบั่นทอนความสด ทำให้ทีมบุก จากัวร์ส ต้องหันมาพึ่งเกมขว้างแทน
สำหรับฝั่ง เอ็นเอฟซี (NFC) ระหว่าง ฟิลาเดลเฟีย อีเกิลส์ กับ มินเนโซตา ไวกิงส์ รูปเกมอาจจะตึงๆ เพราะต่างใช้งานควอเตอร์แบ็กมือ 2 ด้วยกันทั้งคู่ ซึ่งดูแล้ว เคส คีนัม ของ ไวกิงส์ น่าจะมีภาษีดีกว่า นิค โฟลส์ ของ อีเกิลส์ เล็กน้อย เพราะเพิ่งจะสร้างปาฏิหาริย์ดับ นิวออร์ลีนส์ เซ็นต์ส มาหยกๆ ดังนั้นคู่เอกของเกมชิงแชมป์สาย คงต้องชี้ไปฝั่ง AFC ลองดูสิว่า การนับ 3 ของ “เสือดาว” จะประสบความสำเร็จ ดังเช่นภาพยนตร์ตลกยอดนิยมเรื่องหนึ่งกล่าวไว้หรือไม่
* * *คลิก Like เพื่อมาเป็นแฟนเพจของหน้า “MGR SPORT” รับข่าวสารแวดวงกีฬาชนิดเกาะติดขอบสนามคลิกที่นี่เลย!!* * *