คอลัมน์ Buzzer Beat โดย MVP
หมายเลขแห่งตำนานที่มักจะคุ้นหูแฟนๆ ฟุตบอล คงจะเป็น 7 เช่น จอร์จ เบสต์, เอริค คันโตนา, เดวิด เบ็คแฮม และ เคนนี ดัลกลิช หมายเลข 9 อย่าง โรนัลโด (บราซิล) หมายเลข 10 ของ ดีเอโก มาราโดนา , เปเล หรือ โรแบร์โต บาจโจ และ 14 ของ โยฮันน์ ครัฟฟ์ หากพวกเขาเหล่านี้ สวมหมายเลขอื่น ก็อาจถูกคอบอลตีตาย แตกต่างจากกรณี โคบี ไบรอันท์ ที่สร้างชื่อภายใต้ยูนิฟอร์มเบอร์ 8 กับ 24 จน แอลเอ เลเกอร์ส ต้องรีไทร์ทั้ง 2 หมายเลข
ย้อนนึกถึงดาวดังที่เคยใช้ 2 หมายเลข กับแฟรนไชส์แห่งเดียว สมัยที่เริ่มติดตาม กีฬายัดห่วง ใหม่ๆ ก็มีแค่ ไมเคิล จอร์แดน ที่กลับมาสวมยูนิฟอร์ม “กระทิงเปลี่ยว” เบอร์ 45 ปี 1995 เหมือนตอนเล่นเบสบอลตั้งแต่วัยเยาว์ ตลอด 22 เกม ก่อนจะเปลี่ยนกลับมาใช้เบอร์ 23 ตามเดิม ซึ่งการเปลี่ยนใจระหว่างซีซัน ทำให้ บูลล์ส โดนปรับเงิน 25,000 เหรียญสหรัฐ (ราว 750,000 บาท)
สำหรับ โคบี เริ่มต้นอาชีพ หลังถูก ชาร์ล็อตต์ ฮอร์เน็ตส์ คัดเลือกคนที่ 13 แล้วเทรดมา เลเกอร์ส ปี 1996 ตั้งแต่นั้นเราก็เริ่มรู้จัก เด็กมัธยมปลายทรงผมฟูๆ สวมชุดหมายเลข 8 และกลายเป็นผู้เล่นอายุน้อยสุดที่ลงเล่นระดับอาชีพ ด้วยวัย 18 ปี 72 วัน ซึ่งปัจจุบันโดน แอนดรูว์ บายนัม อดีตเพื่อนร่วมทีม กับ เจอร์เมน โอ'นีล ทำลายเรียบร้อยแล้ว สถิติ 18 ปี 6 วัน และ 18 ปี 52 วัน ตามลำดับ
แน่นอนว่า โคบีวัยหนุ่ม ยังคงเป็นเพียงสำรองของการ์ดรุ่นพี่อย่าง เอ็ดดี โจนส์ กับ นิค แวน เอ็กเซล กอปรกับ เลเกอร์ส ยุคนั้น ก็มีซูเปอร์สตาร์อันดับ 1 คือ ชาคิลล์ โอ'นีล เซ็นเตอร์ร่างยักษ์ อยู่ทั้งคน แต่ก็ใช้เวลาเรียนรู้อยู่ไม่นาน จนกระทั่งก้าวมายึดตัวจริงอายุน้อยสุด 18 ปี 152 วัน และเริ่มสร้างชื่อจากการคว้าแชมป์ สแลม ดังค์ คอนเทสต์ อายุน้อยสุด ปี 1997
โคบี ใช้หมายเลข 8 มายาวนาน 10 ซีซัน ประสบความสำเร็จสูงสุด คว้าแชมป์ NBA 3 สมัย ปี 2000-2002 ซึ่งก็คงจะหลีกเลี่ยงการเปรียบเทียบกับ “เอ็มเจ” ไม่พ้น นอกเหนือจากลีลาการเล่นที่ก็อปปีเกรด A++ อย่างไรก็ตาม จุดจบกลับไม่สวยนัก ฤดูกาล 2005-06 แพ้ ฟีนิกซ์ ซันส์ ช่วงรุ่งเรืองสุดขีดของ สตีฟ แนช กับ อมาเร สเตาดาไมร์ ตกเพลย์ออฟ รอบแรก และบีบบังคับแฟรนไชส์ เทรด “แช็ค” ไปให้ ไมอามี ฮีต
เข้าสู่ฤดูกาล 2006-07 โคบี ก็เปลี่ยนมาสวมหมาย 24 ซึ่งเคยใช้มาตั้งแต่เรียน ไฮ สคูล โลเวอร์ แมเรียน ทว่าสมัยเริ่มต้นอาชีพ เบอร์ดังกล่าว ถูก จอร์จ แม็คคลาวด์ ครอบครองอยู่ก่อน จึงมิอาจนำมาใช้ได้ หรือบ้างก็ว่าสาเหตุที่เปลี่ยน เพราะชื่นชอบ เจฟฟ์ กอร์ดอน อดีตนักแข่งรถนาสคาร์ ที่ใช้หมายเลขเดียวกัน รวมถึงต้องการสวมเบอร์ที่มากกว่า จอร์แดน สัก 1 ลำดับ
ตอน โคบี สวมยูนิฟอร์ม เบอร์ 24 น่าจะเป็นช่วงเวลาสุกงอมเต็มที่ ในฐานะแม่ทัพ เลเกอร์ส เต็มตัว พีกสุดขีดก็ต้องเป็นรางวัลผู้เล่นทรงคุณค่า (MVP) ฤดูกาลปกติ 2007-08 กับรอบชิงชนะเลิศ ปี 2009 และ 2010 แถมยังเป็นหมายเลขสุดท้าย ก่อนปิดฉากเส้นทางอาชีพอันยาวนาน 20 ซีซัน ทั้งนี้หากแฟนๆ ของ โคบี คิดต่าง ก็สุดแท้แต่วิจารณญาณของท่านเอง
* * *คลิก Like เพื่อมาเป็นแฟนเพจของหน้า “MGR SPORT” รับข่าวสารแวดวงกีฬาชนิดเกาะติดขอบสนามคลิกที่นี่เลย!!* * *