คอลัมน์ BUZZER BEAT โดย MVP
แฟนๆ บาสเก็ตบอล เอ็นบีเอ (NBA) คงจะทราบผลการเสี่ยงล็อตเตอรี ทีมดราฟต์อันดับ 1 ประจำปี 2015 เรียกได้ว่า มินเนโซตา ทิมเบอร์วูล์ฟส ซึ่งมีสถิติแย่สุดของลีก ชนะ 16 แพ้ 66 ได้รับสิทธิ์นั้นพอดิบพอดี ส่วนที่เหลือก็ต้องมาลุ้นกันต่อว่า ผู้เล่นจากมหาวิทยาลัยคนใด จะถูกประกาศชื่อเป็นคนแรก ณ สนาม บาร์เคลย์ เซ็นเตอร์ มหานครนิวยอร์ก วันที่ 25 มิถุนายนนี้ ตามวัน-เวลาท้องถิ่น
นับจากนี้อีก 1 เดือนเศษๆ ย่อมเป็นวันที่ผู้เล่นวัยหนุ่มซึ่งรอคอยการเล่นระดับอาชีพจะใจจดใจจ่อเป็นพิเศษ โดยส่วนใหญ่ต่างก็ต้องการถูกขนานนามว่า “นัมเบอร์วันดราฟต์” นอกจากบรรดารุกกีต่างเชื่อว่า นี่คือเกียรติยศอันยิ่งใหญ่สำหรับตัวเอง หากมองอีกมุมหนึ่ง สถานะดังกล่าวก็อาจกลับมาทำร้ายตัวเอง กลายเป็นผู้ล้มเหลว ภายในระยะเวลา 1 ปี
การมีดีกรี “นัมเบอร์วันดราฟต์” ย่อมนำมาซึ่งความคาดหวัง กอปรกับศรัทธาของแฟนๆ ว่า คุณคือว่าที่ซูเปอร์สตาร์คนหนึ่งของวงการ หรือทำให้ทีมพัฒนายิ่งขึ้น บางครั้งก็อาจกลายมาเป็นความกดดันซึ่งทำเอาฝีไม้ลายมือที่เคยโดดเด่นสมัยเรียนคอลเลจหดหายราวกับเป็นคนละคน หากเปรียบเปรยให้เข้าใจกันง่ายๆ ก็เหมือนกับนักฟุตบอลค่าตัวแพงๆ ทั้งหลายนั่นเอง
การดราฟต์ไม่ได้แตกต่างอะไรไปกว่าการเสี่ยงล็อตเตอรีอีกทอดหนึ่ง หลังได้สิทธิ์อันดับ 1 มาแล้ว บางครั้งซูเปอร์สตาร์ที่ประดับวงการทุกวันนี้ ก็ใช่ว่าจะต้องเป็นดราฟต์คนแรกเสมอไป อาทิ ไมเคิล จอร์แดน ผู้เปรียบดั่งสัญลักษณ์แห่ง NBA ก็ถูกคัดเลือกอันดับ 3 ปี 1985 หรือ โคบี ไบรอันท์ การ์ด แอลเอ เลเกอร์ส ก็ถูกขานชื่อคนที่ 13 เมื่อปี 1996 เป็นต้น
หากจะเอ่ยถึง นัมเบอร์วันดราฟต์ ที่ประสบความสำเร็จสูงสุด คงไม่มีใครเกินกว่า แมจิก จอห์นสัน ตำนาน เลเกอร์ส ที่เข้าสู่ NBA เมื่อปี 1979 ผนึกกำลัง คารีม อับดุล-จับบาร์ เซ็นเตอร์ คว้าแชมป์ และครองตำแหน่งผู้เล่นทรงคุณค่า (MVP) รอบชิงชนะเลิศ ทั้งที่ยังเป็นรุกกี หรือไล่เรียงมายุคหลังๆ ก็มี ชาคิลล์ โอ’นีล , อัลเลน ไอเวออร์สัน , เลอบรอน เจมส์ และล่าสุด แอนโธนี เดวิส ที่กำลังดีวันดีคืน
ข้ามมาทางฝั่งผู้ล้มเหลวแบบไม่เป็นท่า คงต้องย้อนไปสมัย ควาเม บราวน์ ที่ถูก วอชิงตัน วิซาร์ดส ดราฟต์คนแรก ปี 2001 เนื่องจากเชื่อสายตาแมวมองที่เปรียบเปรยฝีมือกับ เควิน การ์เน็ตต์ โดยมองข้ามเซ็นเตอร์อย่าง ทายสัน แชนด์เลอร์ ที่มีดีกรีแชมป์ 1 สมัย (2011) หรือล่าสุด แอนโธนี เบนเน็ตต์ ฟอร์เวิร์ดแคนาเดียน ที่เสมือนบุคคลสาบสูญนับตั้งแต่โนขานชื่อ ปี 2013
สำหรับปี 2015 ที่ถูกมองว่าจะเป็นแคนดิเดต นัมเบอร์วันดราฟต์ ได้แก่ คาร์ล แอนโธนี-ทาวน์ส จาก เมหาวิทยาลัยเคนตัคกี , จาห์ลิล โอเคฟอร์ เซ็นเตอร์ มหาวิทยาลัยดุ๊ก และ ดีแองเจโล รัสเซลล์ การ์ดจ่ายมหาวิทยาลัย โอไฮโอ สเตท
ไม่ว่าใครจะถูกขานชื่อคนแรก คงต้องฟังคำกล่าวของผู้มีประสบการณ์มาแล้ว 1 ปี อย่าง แอนดรูว์ วิกกินส์ เจ้าของรางวัล “รุกกี ออฟ เดอะ เยียร์ 2015” ว่า “มันไม่สำคัญว่า คุณเริ่มต้นจากตรงไหน แต่มันอยู่ที่คุณจะจบอย่างไร นั่นคือสิ่งที่จิตใจของผมตอกย้ำอยู่เสมอ สำหรับผม แค่มีความอดทนเอาไว้ และพยายามทำสิ่งที่ผมต้องทำ” เรียกได้ว่าเป็นข้อคิดที่ดีแก่รุ่นน้องที่กำลังจะขึ้นสู่ระดับอาชีพ
* * *คลิก Like เพื่อมาเป็นแฟนเพจของหน้า “MGR SPORT” รับข่าวสารแวดวงกีฬาชนิดเกาะติดขอบสนามคลิกที่นี่เลย!!* * *
แฟนๆ บาสเก็ตบอล เอ็นบีเอ (NBA) คงจะทราบผลการเสี่ยงล็อตเตอรี ทีมดราฟต์อันดับ 1 ประจำปี 2015 เรียกได้ว่า มินเนโซตา ทิมเบอร์วูล์ฟส ซึ่งมีสถิติแย่สุดของลีก ชนะ 16 แพ้ 66 ได้รับสิทธิ์นั้นพอดิบพอดี ส่วนที่เหลือก็ต้องมาลุ้นกันต่อว่า ผู้เล่นจากมหาวิทยาลัยคนใด จะถูกประกาศชื่อเป็นคนแรก ณ สนาม บาร์เคลย์ เซ็นเตอร์ มหานครนิวยอร์ก วันที่ 25 มิถุนายนนี้ ตามวัน-เวลาท้องถิ่น
นับจากนี้อีก 1 เดือนเศษๆ ย่อมเป็นวันที่ผู้เล่นวัยหนุ่มซึ่งรอคอยการเล่นระดับอาชีพจะใจจดใจจ่อเป็นพิเศษ โดยส่วนใหญ่ต่างก็ต้องการถูกขนานนามว่า “นัมเบอร์วันดราฟต์” นอกจากบรรดารุกกีต่างเชื่อว่า นี่คือเกียรติยศอันยิ่งใหญ่สำหรับตัวเอง หากมองอีกมุมหนึ่ง สถานะดังกล่าวก็อาจกลับมาทำร้ายตัวเอง กลายเป็นผู้ล้มเหลว ภายในระยะเวลา 1 ปี
การมีดีกรี “นัมเบอร์วันดราฟต์” ย่อมนำมาซึ่งความคาดหวัง กอปรกับศรัทธาของแฟนๆ ว่า คุณคือว่าที่ซูเปอร์สตาร์คนหนึ่งของวงการ หรือทำให้ทีมพัฒนายิ่งขึ้น บางครั้งก็อาจกลายมาเป็นความกดดันซึ่งทำเอาฝีไม้ลายมือที่เคยโดดเด่นสมัยเรียนคอลเลจหดหายราวกับเป็นคนละคน หากเปรียบเปรยให้เข้าใจกันง่ายๆ ก็เหมือนกับนักฟุตบอลค่าตัวแพงๆ ทั้งหลายนั่นเอง
การดราฟต์ไม่ได้แตกต่างอะไรไปกว่าการเสี่ยงล็อตเตอรีอีกทอดหนึ่ง หลังได้สิทธิ์อันดับ 1 มาแล้ว บางครั้งซูเปอร์สตาร์ที่ประดับวงการทุกวันนี้ ก็ใช่ว่าจะต้องเป็นดราฟต์คนแรกเสมอไป อาทิ ไมเคิล จอร์แดน ผู้เปรียบดั่งสัญลักษณ์แห่ง NBA ก็ถูกคัดเลือกอันดับ 3 ปี 1985 หรือ โคบี ไบรอันท์ การ์ด แอลเอ เลเกอร์ส ก็ถูกขานชื่อคนที่ 13 เมื่อปี 1996 เป็นต้น
หากจะเอ่ยถึง นัมเบอร์วันดราฟต์ ที่ประสบความสำเร็จสูงสุด คงไม่มีใครเกินกว่า แมจิก จอห์นสัน ตำนาน เลเกอร์ส ที่เข้าสู่ NBA เมื่อปี 1979 ผนึกกำลัง คารีม อับดุล-จับบาร์ เซ็นเตอร์ คว้าแชมป์ และครองตำแหน่งผู้เล่นทรงคุณค่า (MVP) รอบชิงชนะเลิศ ทั้งที่ยังเป็นรุกกี หรือไล่เรียงมายุคหลังๆ ก็มี ชาคิลล์ โอ’นีล , อัลเลน ไอเวออร์สัน , เลอบรอน เจมส์ และล่าสุด แอนโธนี เดวิส ที่กำลังดีวันดีคืน
ข้ามมาทางฝั่งผู้ล้มเหลวแบบไม่เป็นท่า คงต้องย้อนไปสมัย ควาเม บราวน์ ที่ถูก วอชิงตัน วิซาร์ดส ดราฟต์คนแรก ปี 2001 เนื่องจากเชื่อสายตาแมวมองที่เปรียบเปรยฝีมือกับ เควิน การ์เน็ตต์ โดยมองข้ามเซ็นเตอร์อย่าง ทายสัน แชนด์เลอร์ ที่มีดีกรีแชมป์ 1 สมัย (2011) หรือล่าสุด แอนโธนี เบนเน็ตต์ ฟอร์เวิร์ดแคนาเดียน ที่เสมือนบุคคลสาบสูญนับตั้งแต่โนขานชื่อ ปี 2013
สำหรับปี 2015 ที่ถูกมองว่าจะเป็นแคนดิเดต นัมเบอร์วันดราฟต์ ได้แก่ คาร์ล แอนโธนี-ทาวน์ส จาก เมหาวิทยาลัยเคนตัคกี , จาห์ลิล โอเคฟอร์ เซ็นเตอร์ มหาวิทยาลัยดุ๊ก และ ดีแองเจโล รัสเซลล์ การ์ดจ่ายมหาวิทยาลัย โอไฮโอ สเตท
ไม่ว่าใครจะถูกขานชื่อคนแรก คงต้องฟังคำกล่าวของผู้มีประสบการณ์มาแล้ว 1 ปี อย่าง แอนดรูว์ วิกกินส์ เจ้าของรางวัล “รุกกี ออฟ เดอะ เยียร์ 2015” ว่า “มันไม่สำคัญว่า คุณเริ่มต้นจากตรงไหน แต่มันอยู่ที่คุณจะจบอย่างไร นั่นคือสิ่งที่จิตใจของผมตอกย้ำอยู่เสมอ สำหรับผม แค่มีความอดทนเอาไว้ และพยายามทำสิ่งที่ผมต้องทำ” เรียกได้ว่าเป็นข้อคิดที่ดีแก่รุ่นน้องที่กำลังจะขึ้นสู่ระดับอาชีพ
* * *คลิก Like เพื่อมาเป็นแฟนเพจของหน้า “MGR SPORT” รับข่าวสารแวดวงกีฬาชนิดเกาะติดขอบสนามคลิกที่นี่เลย!!* * *
