พัตต์ห่วย…สติแตก!

คงไม่มีใครเถียงว่า…ช็อตที่นักกอล์ฟหลายๆ คน กลัวที่สุด คือการพัตต์ในระยะใกล้ 2-3 ฟุต… เมื่อวันร้ายคืนร้ายมาเยือน เราก็จะมีปัญหากับการพัตต์สั้น!... เอาว่า แค่ระยะเลยกิ๊พไปเพียงเล็กน้อย ก็เกิดกดดันตัวเอง จนพัตต์ไม่ลง! แล้วก็แปลก…คือวันนั้นทั้งวัน เราก็มักจะเจอแต่ระยะอย่างนี้ เกือบจะทุกหลุม! …เล่นเอาเสียเซลฟ์ไปเลย!!...อุส่าห์ยืนจรดลูก ทำสมาธิอยู่เป็นนาน ก็ไม่ได้ผล อายเพื่อนร่วมก๊วนก็อาย รู้สึกโมโหตัวเองมาก ดูเหมือนว่า “ยิ่งควบคุมยิ่งเสียหาย”

วิธาน ฐานะวุฑฒ์ คุณหมอนักกอล์ฟ ซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญจิตวิทยาการกีฬาของไทย ให้ทัศนะว่า “ตามปกตินักกอล์ฟเราเมื่อทำอะไรผิดพลาดไป ก็มักจะพยายาม ตั้งใจแก้ไขให้ดีขื้น ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี แต่บางครั้ง โดยใม่รู้สึกตัว เราจะ”พยายามควบคุม” มากจนเกินไป จนกล้ามเนื้อของเรา จะเกร็งไปหมด “โรคยิปส์” ก็เกิดขึ้นเพราะสาเหตุนี้ และบางครั้งก็ไม่ง่ายเลย ที่จะ “คลายกล้ามเนื้อ” ของเราให้เป็นปกติใด้ เพราะนักกอล์ฟส่วนใหญ่ ที่ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ มัก “ไม่รู้ตัว” และไม่ทราบเลยจริงๆว่า กำลังเกร็งอยู่

ปฏิกิริยาของร่างกาย ที่ตามมา เช่น รู้สึกอึดอัด ต้นคอแข็งเกร็ง บางรายอาจปวดมวนท้อง หรือหายใจไม่เต็มอิ่ม เหงื่อมือออกเยอะ รวมทั้งการ “จับกริพแน่น” มากเกินไปด้วย

คุณหมอแนะนำ ให้นักกอล์ฟที่มีปัญหาดังกล่าว ฝึกการรับรู้ ให้รู้ตัวตลอดเวลา หรือก็คือ “การฝึกสติ” ตามหลักพุทธศาสนานั่นเอง ซึ่งจะเป็น “วิธีการขั้นพื้นฐาน” ที่สำคัญมากที่สุด ในการพัฒนาเกมกอล์ฟของเราต่อไป

นักกอล์ฟหลายๆท่าน อาจจะมีข้อสงสัยตามมาว่า เมื่อรับรู้อาการเกร็งแล้ว จะต้องทำอย่างไรต่ออีกหรือไม่?

หมอตอบว่า “ไม่” …ยืนยันว่า เพียงแค่ “การรับรู้” เท่านั้น ก็จะแก้ปัญหาได้ การรับรู้ว่ามีปัญหาอะไร เกิดกับร่างกายของเราในปัจจุบัน จิตใต้สำนึกก็จะค่อยๆปรับปรุงแก้ไข ให้ถูกต้องเอง คลื่นสมองแบบอัลฟ่าจะค่อยๆก่อรูปขึ้นมา จากการที่เรามีสติรับรู้อยู่กับร่างกายของเรา “ยืนยันว่า ไม่ต้องพยายามที่จะไม่เกร็ง” เพราะนั่นกลับจะยิ่งทำให้เกร็งมากขึ้นไปอีก คุณหมอวิธานปิดท้าย ด้วยประโยคที่โจเซฟ แคมเบล กล่าวไว้ว่า ….. “Let the world be as it is, and learn to rock with the waves”

ทราบอย่างนี้แล้ว เพื่อนๆคงเข้าใจแล้วนะครับว่า ทำไมบางทีตั้งใจพัตต์เต็มที่แส้ว… แต่ก็ยังไม่ลง!