คอลัมน์ "The Golf Touch" โดย "วันปีย์ สัจจมาร์ค"
สัปดาห์ที่แล้วเขียนเกี่ยวกับผู้เล่นทีมยุโรปไปแล้ว สัปดาห์นี้มาคุยให้ฟังถึงผู้เล่นทีมเอเชียกันบ้าง น่าเสียดายที่เอเชียไม่สามารถคว้าชัยชนะได้ในปีนี้ ทั้งที่เป็นปีที่หานักกอล์ฟมือดีที่สุดของ Asian Tour และ Japan Tour มาร่วมแข่งขัน จากนี้ไปต้องรอฟังข่าวแล้วลุ้นว่าจะแข่งที่ไหน นอกจากจะต้องลุ้นว่าแข่งที่ไหนแล้วยังต้องลุ้นว่า โจ โอซากิ จะกลับมาเป็นกัปตันทีมให้อีกหรือไม่
Naomichi 'Joe' Ozaki
เห็นได้ชัดว่ากัปตันโอซากิ ผิดหวังกับผลงานในปีนี้มาก ทั้งที่ตั้งใจคัดทีมมาอย่างดี ตัวจริงเป็นคนคุยเก่ง อารมณ์ดี ปีนี้พาลูกชายสุดหล่อมาเที่ยวเมืองไทยด้วย สาวๆแอบขอเบอร์กันตรึม ถ้าใครจะขอลายเซ็นโจ ต้องเตรียมรอนิดนึงนะครับ เพราะลายเซ็นใช้เวลาในการเขียนนานมาก
Ryo Ishikawa
ในความรู้สึกผม ซุปเปอร์สตาร์หนุ่มน้อยของเอเชียเริ่มปิดกั้นตัวเองจากการรุมล้อมแล้ว เพราะริวคนที่ผมเจอเมื่อสามปีที่แล้วมีความสดใสและมีชีวิตชีวากว่านี้ สัมผัสได้ชัดเจนว่า ทั้งการวางตัวและการคัดสรรคำพูดเมื่อถูกถามคำถาม ได้ผ่านการกลั่นกรองและมีแม่แบบในการตอบที่เป็นกลาง เสมือนกำลังสร้างผลิตภัณฑ์ “ริว อิชิกาว่า” มาสู่ตลาดโลก
Noh Seung-yul
กลางวันเป็นซุปเปอร์สตาร์ ส่วนกลางคือก็เป็นเด็กวัยรุ่นธรรมดาคนนึงที่ใส่กางเกงวอร์ม ลากรองเท้าแตะให้ได้เจอที่ชั้น M ของโรงแรมฮิลตัน แทบทุกคืน ไม่ว่าจะนั่งฟังเพลง คุยโทรศัพท์ ส่งข้อความ สลับกับการตีปิงปอง ทักษะกีฬาสูงมากเพราะเล่นปิงปองได้ค่อนข้างดีทั้งมือซ้ายและมือขวา ถ้าได้ดูเขาสวิงลมที่สนามซ้อม จะเห็นได้เลยว่าวงมือซ้ายและวงมือขวาของเขาเสมือนภาพที่สะท้อนในกระจก
Kim Kyung-tae
เป็นคนที่เงียบและเก็บเนื้อเก็บตัว หรือไม่ก็ผมไม่มีโอกาสเข้าถึงตัวเขาอย่างจริงจัง เพราะไม่มีอะไรจะเล่าเกี่ยวกับคนๆนี้เลย นอกจากเห็นว่า วงสวิง จังหวะการสวิง เยี่ยมมาก และเป็นวงสวิงที่น่าจะใช้งานได้จนแก่จนเถ้า เป็นผู้เล่นที่ดูแล้วงั้นๆ ไม่มีอะไรน่ากลัวเป็นพิเศษ แต่แค้ดดี้โปรประหยัดบอกว่า จบวันทีไรสกอร์น่ากลัวทุกที!
Yuta Ikeda
ไม่ยอมใส่กางเกงที่ทีมเอเชียเตรียมไว้ให้ เพราะเจ้าตัวชอบใส่กางเกงตัวโค่งๆ เล่นกอล์ฟ แต่ละวันเดินดุ่มๆมาสีหน้าและท่าทางราวกับมาเฟีย แต่ผมไม่มีโอกาสรู้จักตัวจริงของเขาเลย เพราะเจอหน้ากันอยู่ 5 วัน ได้คุยกันอยู่แค่ 2 คำ คือ “Good Morning”กับ “Good Luck” เท่านั้นเอง
Shunsuke Sonoda
เป็นหนึ่งในนักกอล์ฟญี่ปุ่นที่ภาษาอังกฤษดี น่าตาและท่าทางของเขาถูกน้องๆในทีมงานขนานนามให้ว่า “ชินจัง” ถ้าขอถ่ายรูปด้วย เขาจะมีอาการ “หน้าเป็น” ขึ้นมาอย่างกระทันหัน บุคลิกดูอ่อนกว่าวัย 21 ปีตามที่เป็นพอสมควร
Liang Wen-Chong
อาเหลียง อารมณ์ดีและคุยเก่ง แต่ไม่ค่อยเห็นใครชวนอาเหลียงคุยเท่าไหร่ ไม่รู้ทำไม เห็นวงในทีวีอาจจะคิดว่าไม่ไกล แต่โปรนำโชคของเราที่เคยออกด้วยกันคอนเฟิร์มว่า “บางลูกเค้าไกลกว่าผมอีกครับพี่!”
Thongchai Jaidee
สำนวนคำว่า “หมีกินผึ้ง” อาจจะใช้ได้กับธงชัยหลังจากจบวันแรกของการแข่งขัน เพราะเท่าที่ทราบมาเจ้าตัวไม่เคยโดน 7&6 มาก่อนเลยในชีวิต โปรช้างน่ารักสม่ำเสมอและเป็นตัวอย่างที่ดีมากสำหรับนักกอล์ฟรุ่นหลัง เพราะขยันมั่นเพียร อุตสาหะ และพัฒนาตัวเองอยู่ตลอดเวลาเรียกว่าเป็น “Package Pro” ที่สมบูรณ์แบบที่สุดของคนไทย คนนี้ผมมีให้แต่คำชมครับ
Jeev Milkha Singh
เจ้าของวงสวิงที่เป็นเอกลักษณ์ และท่าจรดที่ยาวนานมากที่สุดคนนึงตั้งแต่ผมดูกอล์ฟอาชีพมา คราวนี้มาร่างกายไม่สมบูณณ์เต็มที่ แต่ใจสู้คิดว่าไหว เห็นยืนท่าจรดหลังงอเก็บก้นอย่างนั้น แต่ลูกสั้นขั้นเทพนะครับ จากลูกซ้อม 1 ถุง ยืนซ้อมชิพที่แบล็คเมาเท่น ระยะ 30 - 40 หลา พ่อคุณเล่นซะลงหลุมไปไม่ต่ำกว่า 7 ลูกเลยทีเดียว
Prayad Marksang
สปิริตโปรหมายสูงมาก ต้องชมเชย เพราะถึงแม้จะไม่ได้ลงแข่งขันให้กับทีม แต่ก็ได้ร่วมกิจกรรมอย่างเป็นทางการของทีมเอเชียในทุกสัดส่วน โดยไม่บกพร่องต่อหน้าที่เลย แม้กระทั่งวันแข่งก็มาให้กำลังใจเพื่อนร่วมทีมทุกวัน น่าสงสารเพราะคงอยากเล่นใจจะขาด โดยเฉพาะปีนี้มาแข่งกันถึงหัวหิน ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นซะด้วย
