บิลล์ วอลส์ช ปรมาจารย์แห่งศึกคนชนคน อเมริกัน ฟุตบอล เอ็นเอฟแอล (NFL) เสียชีวิตลงแล้วที่บ้านพักส่วนตัวในวูดไซด์ด้วยวัย 75 ปี หลังไม่สามารถต่อสู้กับ “ลูคิเมีย” โรคมะเร็งร้ายในเม็ดเลือดได้อีกต่อไป
แม้จะเริ่มต้นอาชีพการเป็นหัวหน้าโค้ชในศึกคนชนคน เอ็นเอฟแอล เมื่ออายุปาเข้าไป 47 ปี แต่ บิลล์ วอลส์ช เจ้าของฉายา “The Genius” สรรสร้างอะไรมากมายให้แก่ลีกแห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นแผนการบุกแบบ เวสต์ โคสต์ ออฟเฟนด์ (West Coast offense) หรือว่าปั้นตำนานควอเตอร์แบ็กอย่าง โจ มอนทาน่า ขึ้นมาประดับวงการ
หลังจากที่ วอลส์ช วนเวียนทำงานให้ทั้งเกมรุก-รับในระดับมัธยมปลายและมหาวิทยาลัย ถึงปี 1966 มีโอกาสเข้ามาทำงานในเอ็นเอฟแอลครั้งแรกด้วยการเป็นโค้ชออฟเฟนด์ซีฟ แบ็กให้ “สลัดดำ” โอ๊คแลนด์ เรดเดอร์ส ก่อนจะมาโด่งดังในหน้าที่การงานด้วยการเป็นหัวหน้าโค้ช “คนตื่นทอง” ซานฟรานซิสโก โฟร์ตี้ไนเนอร์ส ในปี 1979
ซึ่ง วอลส์ช เป็นหัวเรือใหญ่ให้ โฟร์ตี้ไนเนอร์ส อยู่สิบปีเต็ม พาทีมชนะ 102 แพ้ 63 เสมอหนึ่งเกมในฤดูกาลปกติ นำ “คนตื่นทอง” เก็บชัย 10 จากเกมเพลย์ออฟ 14 ครั้ง คว้าแชมป์ดิวิชั่น 16 หน ได้รับเลือกให้เป็นโค้ชยอดเยี่ยมแห่งปีในปี 1981 และ 1984 ที่สำคัญมีส่วนช่วยให้ โฟร์ตี้ไนเนอร์ส เถลิงบัลลังก์แชมป์ “ซูเปอร์โบว์ล” สามสมัยในปี 1981, 1984 และ 1988
อย่างไรก็ตาม วอลส์ช ซึ่งได้รับเกียรติให้มีชื่อเข้าหอเกียรติยศ (ฮอลล์ ออฟ เฟม) ในปี 1993 มาถูกตรวจพบว่าป่วยเป็นโรคมะเร็งในเลือดเมื่อปี 2004 และเมื่อเดือนพฤศจิกายนปี 2006 ก็ต้องเข้ารับการรักษาอย่างจริงจัง แต่สุดท้ายเมื่อเช้าวันจันทร์ตามวัน-เวลาท้องถิ่น วอลส์ช ก็มาเสียชีวิตลงอย่างสงบที่บ้านพักของเขา
ซึ่ง โจ มอนทาน่า ควอเตอร์แบ็กลูกรักของ วอลส์ช ออกมาเผย “ นี่ถือเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของเรา โดยเฉพาะเบย์ แอเรีย เพราะว่า บิลล์ วอลส์ช มีความหมายกับ โฟร์ตี้ไนเนอร์ส ยิ่งนัก นอกสนามเขาเสมือนพ่อคนหนึ่งที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตของผมก็ว่าได้ ผมคิดถึงเขาเหลือเกิน ”
ด้าน เจอร์รี่ ไรซ์ ซึ่งได้เข้ามาเป็นลูกศิษย์ของ วอลส์ช เมื่อปี 1985 กล่าวบ้าง “ ผมมาที่ซานฟรานซิสโก และผมก็พบกับพ่ออีกคนหนึ่งนั่นก็คือ บิลล์ วอลส์ช ที่สำคัญเขาไว้วางใจในตัวผมเสมอ ไม่ว่าผมจะทำบอลหลุดมือ หรือว่าโดยสื่อเล่นงานว่าทีมไปดึงผมมาจากมหาวิทยาลัยเล็กๆ (มิสซิสซิปปี วัลเล่ย์ สเตท) ได้อย่างไร ”
ส่วน โรเจอร์ กูเดลล์ ประธานลีกเอ็นเอฟแอล ออกมาพูดให้เกียรติ วอลส์ช เช่นกัน “ บิลล์ วอลส์ช ถือเป็นปรมาจารย์ ถ้าคุณเอาช็อคให้เขานำไปเขียนกระดานดำ คุณจะรู้ว่าเขาเป็นอาจารย์ที่มีความรอบรู้ขนาดไหน ”
สำหรับ วอลส์ช อำลางานในฐานะเฮดโค้ช โฟร์ตี้ไนเนอร์ส ในปี 1992 พร้อมกับส่งมรดกตกทอดไปถึง จอร์จ ซีเฟิร์ต นอกจากนี้เขายังถือเป็นอาจารย์ใหญ่ผู้ปั้นให้มีโค้ชเก่งมาประดับวงการมากมายไม่ว่าจะเป็น ไมค์ โฮล์มเกรน, เดนนิส กรีน, แซม ไวท์, เรย์ โรดส์, จิม ฟาสเซลล์ หรือว่า พอล แฮ็กเก็ตต์ ก่อนจะแตกเป็นรุ่นลูกรุ่นหลานถึงทุกวันนี้
ประวัติการทำงานโค้ชของ บิลล์ วอลส์ช มีดังนี้
ปี 1956 : ผู้ช่วยโค้ช, ซานโฮเซ่ สเตท
ปี 1957-59 : หัวหน้าโค้ช, วอชิงตัน ยูเนียน ไฮสคูล ที่เฟรมองท์
ปี 1960-62 : ผู้ช่วยโค้ชทีมรับ, แคลิฟอร์เนีย
ปี 1963-65 : โค้ชดีเฟนด์ซีฟ แบ็ก, สแตนฟอร์ด
ปี 1966 : โค้ชออฟเฟนด์ซีฟ แบ็ก, โอ๊คแลนด์ เรดเดอร์ส
ปี 1967 : หัวหน้าโค้ช, ซานโฮเซ่ อะพาช์ส ในคอนทิเนทัล ฟุตบอล ลีก
ปี 1968-75 : ผู้ช่วยโค้ชเกมบุก, ซินซินเนติ เบงกอลส์
ปี 1976 : ผู้ช่วยโค้ชเกมบุก ซานดิอาโก้ ชาร์จเจอร์ส
ปี 1977-78 : หัวหน้าโค้ช, สแตนฟอร์ด
ปี 1979-88 : หัวหน้าโค้ช, ซานฟรานซิสโก โฟร์ตี้ไนเนอร์ส
ปี 1992-94 : หัวหน้าโค้ช, สแตนฟอร์ด
แม้จะเริ่มต้นอาชีพการเป็นหัวหน้าโค้ชในศึกคนชนคน เอ็นเอฟแอล เมื่ออายุปาเข้าไป 47 ปี แต่ บิลล์ วอลส์ช เจ้าของฉายา “The Genius” สรรสร้างอะไรมากมายให้แก่ลีกแห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นแผนการบุกแบบ เวสต์ โคสต์ ออฟเฟนด์ (West Coast offense) หรือว่าปั้นตำนานควอเตอร์แบ็กอย่าง โจ มอนทาน่า ขึ้นมาประดับวงการ
หลังจากที่ วอลส์ช วนเวียนทำงานให้ทั้งเกมรุก-รับในระดับมัธยมปลายและมหาวิทยาลัย ถึงปี 1966 มีโอกาสเข้ามาทำงานในเอ็นเอฟแอลครั้งแรกด้วยการเป็นโค้ชออฟเฟนด์ซีฟ แบ็กให้ “สลัดดำ” โอ๊คแลนด์ เรดเดอร์ส ก่อนจะมาโด่งดังในหน้าที่การงานด้วยการเป็นหัวหน้าโค้ช “คนตื่นทอง” ซานฟรานซิสโก โฟร์ตี้ไนเนอร์ส ในปี 1979
ซึ่ง วอลส์ช เป็นหัวเรือใหญ่ให้ โฟร์ตี้ไนเนอร์ส อยู่สิบปีเต็ม พาทีมชนะ 102 แพ้ 63 เสมอหนึ่งเกมในฤดูกาลปกติ นำ “คนตื่นทอง” เก็บชัย 10 จากเกมเพลย์ออฟ 14 ครั้ง คว้าแชมป์ดิวิชั่น 16 หน ได้รับเลือกให้เป็นโค้ชยอดเยี่ยมแห่งปีในปี 1981 และ 1984 ที่สำคัญมีส่วนช่วยให้ โฟร์ตี้ไนเนอร์ส เถลิงบัลลังก์แชมป์ “ซูเปอร์โบว์ล” สามสมัยในปี 1981, 1984 และ 1988
อย่างไรก็ตาม วอลส์ช ซึ่งได้รับเกียรติให้มีชื่อเข้าหอเกียรติยศ (ฮอลล์ ออฟ เฟม) ในปี 1993 มาถูกตรวจพบว่าป่วยเป็นโรคมะเร็งในเลือดเมื่อปี 2004 และเมื่อเดือนพฤศจิกายนปี 2006 ก็ต้องเข้ารับการรักษาอย่างจริงจัง แต่สุดท้ายเมื่อเช้าวันจันทร์ตามวัน-เวลาท้องถิ่น วอลส์ช ก็มาเสียชีวิตลงอย่างสงบที่บ้านพักของเขา
ซึ่ง โจ มอนทาน่า ควอเตอร์แบ็กลูกรักของ วอลส์ช ออกมาเผย “ นี่ถือเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของเรา โดยเฉพาะเบย์ แอเรีย เพราะว่า บิลล์ วอลส์ช มีความหมายกับ โฟร์ตี้ไนเนอร์ส ยิ่งนัก นอกสนามเขาเสมือนพ่อคนหนึ่งที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตของผมก็ว่าได้ ผมคิดถึงเขาเหลือเกิน ”
ด้าน เจอร์รี่ ไรซ์ ซึ่งได้เข้ามาเป็นลูกศิษย์ของ วอลส์ช เมื่อปี 1985 กล่าวบ้าง “ ผมมาที่ซานฟรานซิสโก และผมก็พบกับพ่ออีกคนหนึ่งนั่นก็คือ บิลล์ วอลส์ช ที่สำคัญเขาไว้วางใจในตัวผมเสมอ ไม่ว่าผมจะทำบอลหลุดมือ หรือว่าโดยสื่อเล่นงานว่าทีมไปดึงผมมาจากมหาวิทยาลัยเล็กๆ (มิสซิสซิปปี วัลเล่ย์ สเตท) ได้อย่างไร ”
ส่วน โรเจอร์ กูเดลล์ ประธานลีกเอ็นเอฟแอล ออกมาพูดให้เกียรติ วอลส์ช เช่นกัน “ บิลล์ วอลส์ช ถือเป็นปรมาจารย์ ถ้าคุณเอาช็อคให้เขานำไปเขียนกระดานดำ คุณจะรู้ว่าเขาเป็นอาจารย์ที่มีความรอบรู้ขนาดไหน ”
สำหรับ วอลส์ช อำลางานในฐานะเฮดโค้ช โฟร์ตี้ไนเนอร์ส ในปี 1992 พร้อมกับส่งมรดกตกทอดไปถึง จอร์จ ซีเฟิร์ต นอกจากนี้เขายังถือเป็นอาจารย์ใหญ่ผู้ปั้นให้มีโค้ชเก่งมาประดับวงการมากมายไม่ว่าจะเป็น ไมค์ โฮล์มเกรน, เดนนิส กรีน, แซม ไวท์, เรย์ โรดส์, จิม ฟาสเซลล์ หรือว่า พอล แฮ็กเก็ตต์ ก่อนจะแตกเป็นรุ่นลูกรุ่นหลานถึงทุกวันนี้
ประวัติการทำงานโค้ชของ บิลล์ วอลส์ช มีดังนี้
ปี 1956 : ผู้ช่วยโค้ช, ซานโฮเซ่ สเตท
ปี 1957-59 : หัวหน้าโค้ช, วอชิงตัน ยูเนียน ไฮสคูล ที่เฟรมองท์
ปี 1960-62 : ผู้ช่วยโค้ชทีมรับ, แคลิฟอร์เนีย
ปี 1963-65 : โค้ชดีเฟนด์ซีฟ แบ็ก, สแตนฟอร์ด
ปี 1966 : โค้ชออฟเฟนด์ซีฟ แบ็ก, โอ๊คแลนด์ เรดเดอร์ส
ปี 1967 : หัวหน้าโค้ช, ซานโฮเซ่ อะพาช์ส ในคอนทิเนทัล ฟุตบอล ลีก
ปี 1968-75 : ผู้ช่วยโค้ชเกมบุก, ซินซินเนติ เบงกอลส์
ปี 1976 : ผู้ช่วยโค้ชเกมบุก ซานดิอาโก้ ชาร์จเจอร์ส
ปี 1977-78 : หัวหน้าโค้ช, สแตนฟอร์ด
ปี 1979-88 : หัวหน้าโค้ช, ซานฟรานซิสโก โฟร์ตี้ไนเนอร์ส
ปี 1992-94 : หัวหน้าโค้ช, สแตนฟอร์ด
