ที่นครศรีธรรมราช เมื่อ 3 ธ.ค.68 จากสถานการณ์อุทกภัยในหลายอำเภอของนครศรีธรรมราช จะเข้าสู่ภาวะปกติแล้ว แต่น้ำที่ลดไปจากหลายอำเภอชั้นในกลับไหลมากองรวมอยู่ที่ลุ่มน้ำปากพนัง ในอำเภอปากพนัง อำเภอเชียรใหญ่ อำเภอเฉลิมพระเกียรติ อยู่ในสภาพเน่าเสียส่งกลิ่นคลุ้งไปในหลายตำบล ระดับน้ำยังคงท่วมสูงและกลายเป็นน้ำเน่าอย่างสินเชิงชาวบ้านบ้านต้องทนรับสภาพ เช่นที่ตำบลคลองน้อย อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช น้ำที่ท่วมขังมาตั้งแต่ช่วงน้ำหลากอยู่ในสภาพเน่าเสียส่งกลิ่นเหม็นจากวัชพืชที่จมน้ำเป็นเวลานาน พื้นที่อาศัยเต็มไปด้วยน้ำเน่า ส่งผลกระทบกับประชาชนในพื้นที่มีโรคผิวหนัง และหวั่นเกรงถึงโรคระบาดที่กำลังตามมา ชาวบ้านระบุว่าน้ำจะท่วมอยู่แบบนี้ไปอย่างน้อย 3 เดือนไม่สามารถทำอะไรได้ การระบายล่าช้ามาก ต้องทนอยู่ต่อไปแม้จะทนทุกข์ไปกับสิ่งเหล่านี้ก็ตาม
ขณะที่เกษตรกรผู้ปบุกปาล์มในลุ่มน้ำปากพนังยืนยันว่าไม่ได้เน่าเฉพาะจุดแต่น้ำที่ท่วมขังอยู่นั้นเน่าทั้งหมดแล้วเพราะวัชพืชทั้งหลาย ทั้งในพื้นที่ท่วมและในลำคลองสายต่างๆการเข้าไปตัดปาล์มส่งขายต้องลุยน้ำเน่าโชคดีที่ปาล์มเป็นพืชทนน้ำท่วมน้ำเน่าจึงยังหากินได้ แต่หากเป็นพืชชนิดอื่นไม่มีทางรอด และจะต้องอยู่สภาพนี้ต่อไป ส่วนเส้นทางระบายน้ำตามลำคลองสายหลักสายย่อยต่างๆนั้นสิ้นสภาพไปหมดแล้วคลองไส้ไก่มีแต่ประตูน้ำขนาดเล็กที่สร้างมาแล้วทิ้งกลายเป็นสิ่งกีดขวางทางน้ำ และวัชพืชเต็มคลอง น้ำเน่า ไม่มีอะไรที่ชาวบ้านพอจะอาศัยเป็นทางรอดได้
สำหรับในพื้นที่ชั้นในของลุ่มน้ำปากพนังพบว่า ไม่ว่าจะเป็นชุมชน วัด บ้าน โรงเรียน ยังมีน้ำท่วมขังสูงและเป็นวงกว้าง สภาพมีกลิ่น น้ำมีสีน้ำตาลคล้ำ มีฟองอากาศ การไหลระบายของน้ำเป็นไปได้ยากจากวัชพืชที่ปกคลุมเต็มคลอง มีการลอกคลองจากทางการเฉพาะจุดที่มีการตั้งเครื่องสูบน้ำ หรือจุดที่มีการถ่ายภาพเผยแพร่เท่านั้น และบางหน่วยงานยังยืนยันว่าไม่ใช่หน้าที่ในการดูแลกำจัดวัชพืชเหล่านี้
ขณะที่พงศธร สุวรรณฤทธิ์ ชาวลุ่มน้ำปากพนังและอาศัยอยู่ริมแม่น้ำปากพนัง ยืนยันว่าทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับแม่น้ำปากพนังมันล่มสลายจากสภาพน้ำในแม่น้ำที่เน่าเสีย เศรษฐกิจทั้งสองฝั่งแม่น้ำจบลงไปแล้ว สภาพน้ำกลายเป็นสีน้ำตาลเข้มมีกลิ่น สัตว์น้ำสูญหายไป เรือประมงพื้นบ้านที่จะต้องหากินต้องออกไปนอกชายฝั่งไกลขึ้นนิเวศน์ปากแม่น้ำปากพนังไม่สามารถทำมาหากินได้อีกแล้ว
