ศูนย์ข่าวภูเก็ต - ญาติร่ำให้ รับร่าง พลทหารพาคม สุเด็น วีรชนทหารกล้า ถูกลอบยิงขณะปฏิบัติหน้าที่ลาดตระเวน แม่เผยเมื่อคืนลูกโทรหา บอกจะกลับบ้านเร็วๆนี้ ด้านพี่สาว บอกสิ่งที่น้องพูด ไม่คิดว่าจะเป็นลางบอกเหตุ
จากกรณีเกิดเหตุ พลทหาร พาคม สุเด็น อายุ 22 ปี พลยิงปืนเล็กกล หมวดปืนเล็กที่ 3 กองร้อยทหารราบที่ 1 หน่วยเฉพาะกิจกองพันทหารราบที่ 1 ซึ่งเสียชีวิตจากเหตุการณ์คนร้ายลอบยิง ขณะปฏิบัติหน้าที่ลาดตระเวนดูแลความปลอดภัยให้กับพี่น้องประชาชน บริเวณพื้นที่บ้านวังหิน ต.บันนังสตา อ.บันนังสตา จ.ยะลา เมื่อเวลา 14.00 น. วันนี้ ( 17 มิถุนายน 2568 ) และได้มีการประกอบพิธีส่งร่างทหารกล้ากลับมายังบ้านเกิด คือ จังหวัดภูเก็ต อย่างสมเกียรติ
เมื่อเวลา 20.30 น. วันนี้ ( 17 มิ.ย.) ที่ สนามบินชั่วคราว โรงเรียนวัดมงคลวราราม อ.ถลาง จ.ภูเก็ต ครอบครัว ญาติ และ เพื่อนๆ ของพลทหาร พาคม สุเด็น ต่างมารอรับร่างของทหารกล้า ด้วยความโศกเศร้า และมี นายศิวัชฐ์ ระวังกุล นายอำเภอถลาง พร้อมด้วยหน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องร่วมให้กำลังใจ
โดยแม่ ของพลทหารพาคม กล่าวด้วยน้ำตานองหน้า ว่า ลูกชาย เพลทหารพาคม เป็นลูกชายคนสุดท้อง จากจำนวนลูก 4 คน โดยเดินทางไปเป็นทหารรับใช้ชาติเมื่อเดือน พ.ค. 2567 เดิมทีลูกชายติดทหารอยู่ที่กระบี่ แต่เห็นว่าพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดน มีเหตุการณ์ความรุนแรงเกิดขึ้นบ่อยครั้ง จึงสมัครไปอยู่ในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดน ไปได้ประมาณ 7 เดือน โดยลูกสมัครใจที่จะไปเอง
และมีกำหนดที่จะได้เดินทางกลับมาก่อนหน้านี้แล้ว แต่ลูกโทรมาบอกว่า ขอเลื่อนวันหยุดออกไปก่อน และ เมื่อคืนก่อนที่จะเกิดเหตุลูกโทรมาหาพี่สาว ที่เข้ารับการผ่าเหล็กที่ขา ซึ่งก็ได้มีการถามกันเรื่องสุขภาพ ตนก็ได้บอกลูกว่าให้ลูกระวังเพราะมีเหตุเกิดขึ้นบ่อย และลูกอยู่ในพื้นที่สีแดง มีเหตุการณ์เกิดขึ้นทุกวัน แต่ลูกก็บอกว่าไม่มีอะไรน่าห่วง แม่ไม่ต้องเป็นห่วง เพราะเขาระวังตัวอยู่แล้ว และ ลูกบอกว่าจะได้กลับบ้านประมาณวันที่ 27 ก.ค.นี้
อย่างไรก็ตามการสูญเสียลูกชายในครั้งนี้รู้สึกเสียใจ แต่ก็ภูมิใจที่ลูกเสียชีวิตในหน้าที่ และลูกเต็มใจที่จะเดินทางไปอยู่ในพื้นที่เสี่ย ซึ่งเป็นความตั้งใจของเขาเอง
ขณะที่พี่สาวของ พลทหารพาคม กล่าวว่า น้องชายเป็นน้องคนสุดท้อง และเป็นคนขี่เล่นมาก เป็นเด็กที่อารมณ์ดี เวลาน้องกลับมาบ้านในช่วงพักจะต้องมากอดมาหอมแม่บ้างพีบ้างตลอดเวลา รวมทั้งวันที่จะกลับค่ายก็เช่นกัน ซึ่งเมื่อคืนตอนที่คุยโทรศัพท์ กัน ตนก็เคยถามน้องว่าไปอยู่ในพื้นที่แบบนั้นไม่กลัวเหรอ น้องก็บอกว่าจะต้องไปกลัวทำไม และ พูดเล่นๆ ว่าถ้าเค้าเป็นอะไรไป แม่ก็จะได้สบาย พี่ก็จะสบาย แต่เราก็ไม่คิดอะไร เพราะพูดเล่นกันเป็นประจำอยู่แล้ว ไม่คิดว่าสิ่งที่น้องจะเป็นลางบอกเหตุ ตอนทราบข่าวรู้สึกตกใจมาก ไม่คิดว่าสิ่งที่น้องพูดจะเกิดขึ้นจริงๆ
