นครศรีธรรมราช - เปิดเรื่องราวสุดแสนประทับใจ เณรน้อยวัย 10 ปี พร่ำบ่นให้เจ้าอาวาสวัดในปกครองฟัง "อยากพบเจอหน้าแม่" หลังเกิดมาอายุได้เพียง 1 ปี ถูกเลี้ยงให้อยู่กับคนเป็นย่า ตั้งแต่นั้นมาไม่เคยเห็นหน้าแม่ และจำหน้าไม่ได้อีกเลย ผู้นำในพื้นที่ประสานขอความช่วยเหลือมาทางยุติธรรมจังหวัด ช่วยสานฝัน ใช้เวลาร่วมเดือนจนแม่ลูกได้มาพบกัน
ที่วัดหนองดี หมู่ 1 ต.ทุ่งสง อ.นาบอน จ.นครศรีธรรมราช พบกับพระปลัดยศกฤต ยโสธโร เจ้าอาวาสวัดหนองดี เจ้าคณะตำบลทุ่งสง นายสิทธิ์โชค เหล่าหิรัญชัย ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านหมู่ 1 ต.ทุ่งสง อ.นาบอน ประธานศูนย์ไกล่เกลี่ยข้อพิพาทภาคประชาชน ประจำสถานีตำรวจภูธรนาบอน และสามเณรกิตตินันท์ กองผล อายุ 10 ปี เพื่อร่วมเดินทางไปกับรถตู้ของทางวัด ในการพาสามเณรกิตตินันท์ ไปพบกับ น.ส.กำไลทิพย์ กองผล อายุ 26 ปี แม่ของสามเณรกิตตินันท์ ในพื้นที่ อ.พระพรหม จ.นครศรีธรรมราช หลังจากแม่ลูกขาดการติดต่อ ไม่ได้พบเจอหน้ากันมานานร่วม 10 ปี
สืบเนื่องจากเมื่อต้นเดือนเมษายน 2566 ที่ผ่านมา นางเบญจวรรณ ตรีภักดิ์ ปัจจุบันอายุ 46 ปี ชาว อ.นาบอน จ.นครศรีธรรมราช ผู้เป็นย่า ซึ่งขณะนี้ป่วยเป็นมะเร็งระยะที่ 4 นำ ด.ช.กิตตินันท์ กองผล อายุ 10 ปี หลานชายไปบวชสามเณรภาคฤดูร้อน กับพระปลัดยศกฤต ยโสธโร เจ้าอาวาสวัดหนองดี เจ้าคณะตำบลทุ่งสง นางเบญจวรรณ คิดว่าตัวเองคงอยู่ได้ไม่นานต้องล้มหายตายจาก ด.ช.กิตตินันท์ และเกรงว่า ด.ช.กิตตินันท์ จะไม่มีคนดูแล จึงอยากจะให้บวชเรียนอยู่ที่วัดแห่งนี้ หลัง ด.ช.กิตตินันท์ ได้บวชเป็นสามเณรเรียนหนังสืออยู่กับพระปลัดยศกฤต เจ้าอาวาสมาได้ระยะหนึ่ง กลางเดือนกรกฎาคม พระปลัดยศกฤต สังเกตสีหน้าอาการของสามเณรดูเหม่อลอย เซื่องซึม จึงได้พูดคุยสอบถามสามเณรว่าเป็นอย่างไร สามเณรได้ตอบว่า "ผมคิดถึงแม่ อยากเจอหน้าแม่"
เช้าวันรุ่งขึ้นพระปลัดยศกฤต เจ้าอาวาสได้โทรศัพท์ประสานมาทาง นายสิทธิ์โชค เหล่าหิรัญชัย ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านในพื้นที่ ประธานศูนย์ไกล่เกลี่ยข้อพิพาทภาคประชาชน ประจำสถานีตำรวจภูธรนาบอน เข้ามาปรึกษาหารือที่วัด เพื่อช่วยตามหาแม่ของสามเณรกิตตินันท์ นายสิทธิ์โชค รับปากพร้อมให้การช่วยเหลือ พยายามค้นหาข้อมูลชื่อที่อยู่แม่สามเณรตามทะเบียนราษฎรว่าพักอาศัยอยู่ที่ใด และได้ไปสอบถามนางเบญจวรรณ ย่าของสามเณร แต่ไม่ได้ข้อมูลอะไร ต่อมาในวันที่ 4 ส.ค.2566 นายสิทธิ์โชคได้ประสานมาทาง น.ส.จันทร์จิรา สรงชล ยุติธรรมจังหวัดนครศรีธรรมราช ขอความช่วยเหลือในการตามหาแม่ของสามเณรกิตตินนท์ ที่แม่ลูกขาดการติดต่อไม่ได้พบเจอหน้ากันมานานร่วม 10 ปี ตั้งแต่สามเณรอายุได้เพียง 1 ปี
น.ส.จันทร์จิรา ยุติธรรมจังหวัดนครศรีธรรมราช ทราบเรื่องสืบค้นข้อมูลอยู่ร่วมเดือน จนไปพบว่า น.ส.กำไลทิพย์ กองผล แม่ของสามเณร มีชื่ออยู่ในทะเบียนราษฎรในพื้นที่ อ.พระพรหม จ.นครศรีธรรมราช จึงได้ประสานมาทาง นายเสริม ธุระวงศ์ ผู้ใหญ่บ้านหมู่ 11 ต.ท้ายสำเภา อ.พระพรหม จ.นครศรีธรรมราช กำนันในพื้นที่ให้ช่วยกันตามหา จนไปพบเจอตัว น.ส.กำไลทิพย์ แม่ของสามเณรทำงานเป็นพนักงานอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งใน อ.พระพรหม นายเสริม ผู้ใหญ่บ้านจึงติดต่อกลับมาทาง น.ส.จันทร์จิรา สรงชล ยุติธรรมจังหวัด เพื่อนัดวันที่จะพาสามเณรกิตตินันท์ไปพบกับ น.ส.กำไลทิพย์ ผู้เป็นแม่
กระทั่งเมื่อช่วงเย็นวานนี้ (1 ก.ย.) พระปลัดยศกฤต ยโสธโร เจ้าอาวาสวัดหนองดี เจ้าคณะตำบลทุ่งสง นายสิทธิ์โชค เหล่าหิรัญชัย ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านหมู่ 1 ต.ทุ่งสง อ.นาบอน ประธานศูนย์ไกล่เกลี่ยข้อพิพาทภาคประชาชน ประจำสถานีตำรวจภูธรนาบอน พร้อมกับ น.ส.จันทร์จิรา สรงชล ยุติธรรมจังหวัดนครศรีธรรมราช และคณะนำสามเณรกิตตินันท์ กองผล เดินทางมาพบกับ น.ส.กำไลทิพย์ ที่ร้านอาหารที่ น.ส.กำไลทิพย์ แม่ของสามเณรทำงานอยู่
ครั้งแรกที่สองแม่ลูกได้พบเจอหน้ากันต่างฝ่ายต่างพากันมึนงง จำหน้ากันไม่ได้ โดยเฉพาะคนเป็นแม่ ทาง น.ส.จันทร์จิรา ยุติธรรมจังหวัด ต้องนั่งอธิบายถึงความเป็นมาในการมาตามหาให้คนเป็นแม่ของสามเณรฟัง หลังแม่ลูกได้เจอหน้า และได้ฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้น ทำให้ทั้งคู่ถึงกับสะอื้นร่ำไห้ คนเป็นแม่จึงโผเข้ากอดสามเณร โดยมีพระปลัดยศกฤต เจ้าอาวาสที่นั่งร่วมวงสนทนา ต้องหยิบกระดาษเช็ดหน้ายื่นให้สามเณรเช็ดน้ำตาต่อหน้าเจ้าหน้าที่ที่ช่วยกันตามหา จนสานฝันให้แม่ลูกที่จากกันนาน 10 ปี ได้พบเจอกันอีกครั้ง เป็นภาพที่ทุกคนเห็นแล้วประทับใจ ทำเอาทุกคนที่ไปน้ำตาคลอเบ้าไปตามๆ กัน
เจ้าหน้าที่จึงให้เวลาความเป็นส่วนตัวของสองแม่ลูกได้อยู่พูดคุยกันตามลำพังนานร่วม 2 ชั่วโมง กระทั่งได้เวลา 4 โมงเย็น เจ้าหน้าที่ต้องเดินทางกลับ น.ส.กำไลทิพย์ แม่สามเณร และเจ้าของร้านที่ น.ส.กำไลทิพย์ ทำงานอยู่ ได้เดินมาส่งทุกคนขึ้นรถกลับ และได้นำเงิน จำนวน 500 บาท เพื่อฝากไว้ให้สามเณรได้ใช้จ่าย ขณะที่สามเณรนั่งอยู่บนรถตู้เพื่อเดินทางกลับวัด ผู้สื่อข่าวได้พูดคุยสอบถามสามเณรว่ามีความรู้สึกอย่างไรบ้างที่ได้มาเจอแม่ในวันนี้ สามเณรบอกเพียงสั้นๆ ว่า "ดีใจมาก กลับวัดคงจะนอนหลับคิดถึงแม่"
