สุราษฎร์ธานี - อึ้ง! พบเทวรูปส่วนล่างของพระนารายณ์ ยุคอาณาจักรศรีวิชัย อายุกว่า 1,200-1,500 ปี กรมศิลปากรระบุเป็น องค์ที่ 5 เผยตามหามาหลายสิบปี แต่ไม่พบเบาะแส ล่าสุด รถแบ็กโฮขุดขึ้นมากองไว้ ชาวบ้านแห่กราบไหว้
ที่บ้านเลขที่ 68/2 ม.2 ต.ศรีวิชัย อ.พุนพิน จ.สุราษฎร์ธานี นายสมหมาย จิตตรง อายุ 60 ปี เจ้าของบ้านเปิดเผยว่า เมื่อช่วงเย็นวันที่ 4 เมษายน 2566 ที่ผ่านมา ตนขับรถซาเล้งเข้าไปในสวนปาล์มที่ห่างจากบ้านของตนไปประมาณ 200 เมตร ซึ่งขณะนั้นรถแบ็กโฮได้ขุดลอกคูน้ำในสวนปาล์มน้ำมัน ตนได้มองเห็นก้อนหินก้อนหนึ่งที่ถูกรถตักขึ้นมาวางไว้ เมื่อตนมองไปเห็นว่ามีร่องรอยการแกะสลักคล้ายสายประคตจึงจอดรถและลงไปดู
พบว่าก้อนหินดังกล่าวเป็นเทวรูปองค์พระนารายณ์ ในลักษณะนอนคว่ำหน้า ด้วยความดีใจจึงอุ้มขึ้นพร้อมร้องตะโกนบอกคนที่อยู่ในสวนปาล์มว่าตนพบเทวรูปองค์พระนารายณ์ ชาวบ้านกลับบอกว่าตนบ้าไปแล้ว แต่ตนไม่สนใจอุ้มมาขึ้นรถซาเล้งและนำกลับบ้าน หลังจากนั้นนำน้ำมาล้างจนเป็นภาพลักษณ์ที่ชัดเจนว่า เป็นเทวรูปจากจุดสะดือลงมาด้านล่าง ส่วนขาของเทวรูปขาดไป
และในขณะเดียวกัน คนขับรถแบ็กโฮได้เดินมาบอกว่ายังมีอีก 1 ชิ้นซึ่งถูกฝังกลบไว้ ตนจึงให้คนขับรถขุดขึ้นมาและนำมาล้างจึงพบว่าเป็นส่วนฐานของเทวรูปมีเท้าทั้ง 2 ข้างติดอยู่ ตนจึงติดต่อให้เจ้าหน้าที่กรมศิลปากรที่ 12 จังหวัดนครศรีธรรมราช ลงมาตรวจสอบ ซึ่งทางเจ้าหน้าที่ยืนยันว่าเทวรูปที่พบเป็นเทวรูปที่แกะสลักจากหินทราย อยู่ในยุคอณาจักรศรีวิชัย ที่มีอายุกว่า 1,200 ถึง 1,500 ปี จึงมอบหมายให้ตนดูแลไปก่อน หลังสงกรานต์แล้วจะตัดสินใจนำไปไหน
ด้านนายสุรพล สิงห์เจริญ กำนันตำบลศรีวิชัย ระบุว่า เทวรูปองค์ที่พบนี้เป็นองค์ที่ 5 ซึ่งก่อนหน้านี้พบมาแล้ว 4 องค์ และหลายสิบปีที่ผ่านมาทางเจ้าหน้าที่กรมศิลป์ และผู้นำชุมชนพยายามติดตามค้นหาแต่ไม่พบ ซึ่งคาดว่าองค์ที่พบนี้น่าจะมีการเคลื่อนย้ายลงมาจากเทวสถานบนเขาศรีวิชัย มานับ 100 ปี แต่อาจมีบางสิ่งทำให้ไม่สามารถนำออกจากพื้นที่ไปได้จึงจมดินโคลนอยู่
แต่หลังจากได้ส่วนนี้มาแล้วตนได้จุดธูปอธิษฐานขอให้พบส่วนที่เหลือ ซึ่งขณะนี้พอที่จะทราบแล้วว่าส่วนบนของเทวรูปยังอยู่ในพื้นที่ และกำลังเจรจาขอจากผู้ครอบครองให้กลับมาเป็นทรัพย์ของแผ่นดินต่อไป
สำหรับอาณาจักรศรีวิชัย ก่อตั้งขึ้นเมื่อพุทธศตวรรษที่ 11 เป็นรัฐชายฝั่งทะเลที่มีอิทธิพลการค้าทางทะเลระหว่างอินเดียกับเมือง รวมทั้งการค้าระดับท้องถิ่น โดยเฉพาะในหมู่เกาะอินโดนีเซีย จุดเริ่มต้นของอาณาจักรศรีวิชัย มาจากการอ่านศิลาจารึกหลักที่ 23 ซึ่งมีศักราชกำกับว่าเป็นพุทธศักราช 1318 ที่พบทางภาคใต้ของประเทศไทยในเขตจังหวัดนครศรีธรรมราช หรือสุราษฎร์ธานี จารึกมีข้อความที่กล่าวถึง “พระเจ้ากรุงศรีวิชัย”
และเมื่อนำไปประกอบกับบันทึกของภิกษุอี้จิง (I-Ching) ซึ่งได้เดินทางโดยทางเรือจากเมืองกวางตุ้ง มาศึกษาพระธรรมวินัยในปี พ.ศ.1214 ได้กล่าวว่า เมื่อเดินทางทางเรือมาได้ 20 วัน ได้แวะอาณาจักรโฟซิ (Fo-Shih) ท่านได้แวะศึกษาไวยากรณ์ภาษาสันสกฤตอยู่ 6 เดือน ก่อนที่จะเดินทางไปอินเดีย
หลังจากศึกษาที่อินเดียอยู่ 10 ปี ได้กลับมาที่โฟซิอีกครั้ง ซึ่งขณะนั้นได้กลายเป็นอาณาจักรซิลิโฟซิ (Shih-li-Fo-Shih) ไปแล้ว ศาสตราจารย์ยอร์จ เซเดย์ สรุปว่าอาณาจักรเซลิโฟซิ คืออาณาจักรศรีวิชัย อันเป็นอาณาจักรหนึ่งที่มีอำนาจทางการเมืองมั่นคง มีอาณาเขตกว้างขวางครอบคลุมหมู่เกาะต่างๆ บริเวณตอนใต้ของคาบสมุทรมาเลย์ ตลอดขึ้นมาถึงดินแดนบางส่วนของคาบสมุทร โดยมีศูนย์กลางการปกครองอยู่ที่เมืองปาเล็มบัง เกาะสุมาตรา ในประเทศอินโดนีเซีย
