บทกวี “ณฐพงศ์ จิตรนิรัตน์”
ภาพ “จันทร์กลาง กันทอง”
___________________________
ยังเดินทางมาไม่ถึง
เฝ้ารอ ด้วยความสับสน
ในความว่างเปล่า
ไร้วี่แวว....
ควันไฟจากเตาเผาคละคลุ้ง
ความตายบนท้องถนน
บางลมหายใจรวยริน
ป้อมปราการแข็งแกร่ง
เคยภาคภูมิ ทับถมใครต่อใครในอีกซีกโลก
พังทลายลงเบื้องหน้า
ล้นทะลักจากโถงถ้ำ
ไม่มากพอเกินจำนวนนับ
ก้มหน้าก้มตารอคอยกันต่อไป
ความตายใกล้เข้ามา
ทุกขณะ!