ฝุ่นผงทางภายใน
บังม่านใจสลัวลาง
ทางหวังเฟือนฝ้าฟาง
ประดับด่างพร้อยรอยฝัน
โลกป่วยแปรบบาดแผล
กระหน่ำแผ่เข้าโรมรัน
ลามรุกทุกวี่วัน
ไหวหวาดหวั่นสั่นสะทก
สังคมจมผงฝุ่น
คลุมเวียนหมุนอยู่กลางอก
สวรรค์เป็นนรก
โทรมทรุดล่มสู่ซมซาน
การเมืองเรื่องผีเปรต
แอบอ้างเหตุแห่งสังหาร
กลืนกินทุกห้วงกาล
โดยสันดานสัตว์การเมือง
ผงฝุ่นนอกและใน
ร้อนดั่งไฟไปทุกเรื่อง
ดักดานผลาญสิ้นเปลือง
ใหม่ในเรื่อง 'เก่าเต่าเดิน'
น้ำใสบริสุทธิ์
ธารมนุษย์ลอยล่องเหิน
มืดหม่นบนทางเดิน
คลุมครอบสิ้นแผ่นดินใจ!
เสรี ทัศนศิลป์
6 กุมภาพันธ์ 2562