คิดถึงแม่
.
ยาย..ทิ้งลูกทิ้งหลานทิ้งบ้านทิ้งช่อง
มานอนดินกินข้าวกล่องเรียกร้องขอ
ริมถนนกลางกรุง..ยุงคงรอ
ดูดเลือดยายอีกหลายต่อทุกค่ำคืน
.
ยาย..จะนอนหลับตาเต็มตาหรือ
ทุกค่ำคือทุกข์ทับหลับหลับตื่นตื่น
มิรู้รุ่งพรุ่งนี้หรือมะรืน
จะขับข่มขมขื่นอีกเท่าใด
.
คนไม่เคยพลัดที่นาคาที่อยู่
คงไม่รู้ว่าเจ็บร้าวหนาวเพียงไหน
คนไม่เคยโดนต้อนเข้าฟอนไฟ
จะรู้สึกอย่างไรว่าไฟร้อน
.
ยาย..ก็หนึ่งชีวิต, ยายผิดหรือ
ไยรานรื้อเหยียบย่ำไม่รู้หย่อน
ยายก็เป็นชาวชาติราษฎร
มีบ้านเกิดเมืองนอนเหมือนเหมือนเรา
.
หลายสิบปีที่สู้สร้างตามประสา
เป็นชาวนาชาวสวนเหมือนเหมือนเขา
ถึงลำบากยากจนพอทำเนา
หวังร่มเงาแผ่นดินเย็นเป็นเรือนตาย
.
เห็นยายแล้ว..ฉันโศกซึ้งคิดถึงแม่
โหดเหี้ยมแท้ทั้งนั้นท่านทั้งหลาย
มีอำนาจใช้อำนาจมุ่งมาดร้าย
...ไม่มีแม่ไม่มียาย..บ้างหรือครับ?
.
รัตนธาดา แก้วพรหม
สำนักกวีน้อยเมืองนคร
25 มกราคม 2562
.
สะท้อนความรู้สึก ในวันที่ประชาชนผู้รักหวงแหนปกป้องแผ่นดินถิ่นอาศัย จากนครศรีธรรมราชและพัทลุง ละทิ้งความสุขสบายมาบอกกล่าวถึงภัยอันตรายให้รัฐบาลรับรู้!
#วังหีบ
#คลองสังข์
#ปากประ
#คลองผันน้ำ
(ขอบคุณภาพของ สื่อเถื่อน)