โดย...สมบูรณ์ คำแหง
หรือเราไม่ใช่..ชีวิต
เราไร้สิทธิ...สิ้นเสียง..ใช่ไหม
มิใช่คน..บนแผ่นดิน..ของใคร
ที่ปู่ย่า...เราสร้างไว้..ใช่พวกมึง
คิดจะเปลี่ยนย้าย..ถ่ายเท
จะเอาเราไปขายเร่..ไม่กี่สลึง
ใช้กฎ...หมายเข่นฆ่า..ตรา-ตรึง
จับเรามัด..กางขึง...ให้ถึงตาย
ชุมชนจะหมดลม..หายใจ
ผู้คนจำจากกันไป." .ใจหาย"
เทพา.."บ้านของข้า" ...จะวางวาย
และแม่น้ำเส้นสุดท้าย...จะวายวาง
ต่างคน..ต่างผลประโยชน์
กลืนกิน..สิ้นโคตร..ทุกอย่าง
ทะเล หาดทราย สายน้ำ หมดทาง
จิตวิญญาณ..เบาบาง..ชั่งขายกิน
บ้านหลังนี้..เป็นที่สุดท้าย
ความตาย..จะฝังร่าง..ไว้กลางถิ่น
ใครจะไป..ใครจะอยู่..สูจงยิน
"กูจะไม่ยอมขายแผ่นดิน..ให้ผู้ใด"
"ใครจะไป..ใครจะอยู่..สูจงยิน
พวกกูจะสู้..จนสิ้น..ลมหายใจ"
21 ส.ค. 60
เทพา
