นิรนาม
--------------------------------------------------------------------------------
แม่น้ำเทพา...
เจ้ามาจากขุนเขา ผ่านป่าดงพงพี พื้นที่ราบกว้างไพศาล
ก่อกำเนิดลุ่มแม่น้ำ สู่ปากน้ำอ่าวไทย
หล่อเลี้ยงชีวิตสันติสุขตั้งแต่ปู่ย่าตาทวดมากี่ชั่วรุ่น
ใครเล่าเคยรับรู้?
ประวัติศาสตร์อาจไม่เคยจารึก และจดจำ
รอยเท้าที่เหยียบย่ำอาจถูกลบรอยไป
หากแต่ตำนานที่มีชีวิต หาใช่เรื่องเล่าผ่านเลยที่ไร้ค่า
มันยังคง...ยังคงส่งเสียงกระซิบ แม้เพียงแผ่วเบา
จากแมกไม้ใบหญ้า รำพึงรำพันถึงฤดูกาลนับศตวรรษ
และกระนั้น..เสียงโกรกไหลแรงเชี่ยวหน้าน้ำหลาก
กิ่งก้านโยกไกวราวโบกมือเรียกจากสองฟากฝั่ง
ก้อนหินดินทรายทับถม
ล้วนเป็นสักขีพยานถึงผู้คนเก่าแก่อันไม่ขาดสาย
ย้อนรอยอดีตตราบปัจจุบันถึงความเป็นไป
ใครเล่าแกล้งลืมเลือน?
จิตวิญญาณของบรรพบุรุษยังคงอยู่ในลมหายใจของเรา
เพื่อบอกข่าวความรักและสันติภาพมาจนทุกวันนี้
ถ้าหากว่า...
ผู้คนแปลกหน้าจากต่างถิ่นไม่มาคิดร้ายกับเรา
พวกมันกำลังพาอันตรายเหลือคณานับ
ตระเตรียมก่อกรรมทำเข็ญในท้องถิ่นของเรา ของลูกหลานเรา
โอ้ แม่น้ำเทพา...
แม่น้ำตานี แม่น้ำสายบุรี...
แม่น้ำนรา แม่น้ำตากใบ - สุไหงโก-ลก
ปัญจมหานทีอันเกรียงไกร ในดินแดนแห่งบรรพบุรุษ
แท้จริงเราคือสายเลือดเดียวกัน -- มาจากเทือกสันกาลาคีรี
มาจากเทือกสันกาลาคีรี
สันกาลาคีรี...
ทว่า บัดนี้…
ศักดิ์ศรีแห่งสันกาลาคีรีกำลังผุกร่อน
ด้วยน้ำมือเปื้อนเลือดของคนต่างถิ่นพวกนั้น
ผู้ไม่เคยรู้จักพอกับความอิ่มแปล้ สุขล้น
บนกองสมบัติพัสถาน อำนาจ วาสนาและความมั่งคั่ง
ผลประโยชน์มหาศาล ซึ่งล้วนกอบโกยมาจากโลกใบนี้
โลกใบนี้ของพวกเรา สมบัติของพวกเราทุกคน…
ในนามของพลโลก
ในนามของพลเมือง
ด้วยจิตใจอำมหิตเท่านั้น
จิตใจอำมหิตเท่านั้น
พวกมันพุ่งตรงมาหาเรา
ทันทีที่เห็นผลประโยชน์ก้อนโตในพื้นที่
และความพร้อมในพื้นที่
ในนามของความเหมาะสม ด้วยตรรกะของพวกมัน
เจ้าซาตานร้าย กับมังกรพ่นพิษของมัน
หวังขยี้ขย้ำ เค้นคอ ฉกฉวยแม้กระทั่งลมหายใจเข้าออกของเรา
เหยียบย่ำ ทำลาย ทรัพย์ในดิน สินในน้ำของเราไม่ต่างจากผีปอบ
แม้กระทั่งความหวัง ความฝันและเลือดของเรา มันก็จะซดจนหมดเกลี้ยงไม่เหลือ
โอ้ อนิจจา
แม่น้ำ ทะเล มหานทีอันอุดมสมบูรณ์
ป่าเขาลำเนาไพรอันเป็นทรัพยากรที่พระเจ้าทรงมอบให้เรา
กำลังจะหายวับไปกับตา
ด้วยน้ำมือของเหล่าคนชั่วที่พระเจ้าได้ตราบาป
พวกวายร้ายผู้คิดชั่ว วางแผนทำลายล้างพี่น้องของเรา
ใครเล่าจะทนได้
ก่อกรรมทำเข็ญเราด้วยจริตอันโหดร้ายต่อหน้าต่อตาเรา
ใครเล่าจะยอมทน?
โอ้ ปัญจมหานทีอันยิ่งใหญ่
อย่ายอมให้มันเน่า!
โอ้ อากาศบริสุทธิ์ที่เราและบรรพบุรุษล้วนสูดหายใจร่วมกัน
อย่ายอมให้เปื้อนปนเถ้าธุลีและสารพิษ!
ทรัพย์ในดิน สินในน้ำ ที่หล่อเลี้ยงชีวิตเรา ปู่ย่าตาทวดของเรา
สืบตนจนชั่วลูกชั่วหลาน
อย่าปล่อยให้มันฉิบหาย!
อย่าปล่อยให้สรรพสิ่งมีชีวิตทั้งหลายต้องพินาศ!
พระเจ้าตรัสว่า
“วายะอัลนา มีนัลมาอิกุลละชัยเอ็น ฮัยเย็น
-- และเราได้ทำทุกสิ่งมีชีวิตมาจากน้ำ*”
ในเมื่อน้ำ อากาศ และแหล่งทรัพยากรอันสุดหวงแหน
ที่พระเจ้ามอบให้เราถูกทำลาย
ใครเล่ายังไม่สำนึก?
เราจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างไร
เราจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร
ใครเล่าที่ยังไม่คิด?
โอ้ พระเจ้าผู้ทรงยิ่งใหญ่!
โอ้ พระเจ้าผู้ทรงยิ่งใหญ่!
พระองค์เท่านั้นที่ทรงรู้
--------------------------------------------------------------------------------
* คือเราได้ทำให้น้ำเป็นแหล่งที่มาของทุกสิ่งที่มีชีวิต และเป็นสาเหตุของการมีชีวิต มนุษย์ สัตว์ และพืชพันธุ์จะมีชีวิตอยู่ไม่ได้ ถ้าปราศจากน้ำ อายัตที่ 30
