งามปารีส ถูกกรีดเฉืยนจนเบือนบิด
ร้อยชีวิตทบท่าวหนาวเลือดข้น
เลือดของผู้บริสุทธิ์ สุจริตชน
นองถนน โรงละคร กระฉ่อนนามฯ
ห่ากระสุนสถุลเถื่อนกระจายสาด
ทะลวงบาดเลือดเนื้อเหลือจะห้าม
เสียงหวีดร้องโหยหวนในค่ำยาม
ความหวาดกลัวคุกคามทั่วมณฑล
หอไอเฟลเอนยอดสะท้อนอก
น้ำตาตกราดรินสิ้นทุกหน
แม่น้ำแซลเป็นสีเลือดเดือดทุรน
ลูฟต์สะท้านตัวตนแทบแตกตาย
โอ้..ปารีสกรีดร้องอย่างปวดร้าว
ทุกใจเมืองเหน็บหนาวไม่รู้หาย
ทุกความฝันฟั่นเฟือนในวุ่นวาย
ความเลวร้ายแห่งมนุษย์สุดทมิฬ
ความศรัทธาบ้าเลือดจนบอดใบ้
ปิดสวรรค์บังไว้อย่างโหดหิน
เปิดหัวใจซาร์ตานออกโบยบิน
โฉบกัดกินใจขาวทึ้งราวรุ้ง
อ้า..มนุษย์มิหยุดฆ่าสักคราครั้ง
ความเกลียดชังยังผาดผันในวันพรุ่ง
กี่ล้านศพจะลบล้างสู่ทางจรุง
อีกกี่กรุงจะย่อยยับอัปรา
เสียงปารีสร้องไห้ในคืนค่ำ
ยิ่งตอกย้ำความขัดแย้งขึ้นแต่งหล้า
กังวานร้องก้องไกลสุดขอบฟ้า
ทุกกรุงโลกเหว่ว้าหวาดระวัง
สหประชาชาติมันแยกโลก
เปล่งบทเพลงทุกข์โศกกล่อมความหวัง
ภราดรภาพอาบความชัง
โลกจะหลั่งน้ำตาฟ้องฟ้าดิน
หลับเถิดนะมวลมิตรผู้บริสุทธิ์
ซึ่งผ่องผุดในจิตวิญญาณอยู่ทั้งสิ้น
วอนพระเจ้ายื่นพระหัตถ์โอบชีวิน
สู่แผ่นดินแห่งพระองค์ ทรงเมตตาฯ.
กร ศิริวัฒโณ
14-11-58
