ทุกเม็ดข้าวร่วงหล่นลงก้นบาตร
เพื่อเลี้ยงอาตม์เลี้ยงองค์ดำรงศีล
หวังบุญบวชใจกายละป่ายปีน
ผูกมือตีนเคร่งครัดปฏิบัติธรรม
เป็นภิกขุผู้ขอพอเลี้ยงชีพ
เป็นประทีปส่องทางกลางคืนค่ำ
เป็นสมณะสมถะสำรวมล้ำ
เป็นนาบุญหนุนนำเนื้อธรรมา
เพื่อประกาศสัจธรรมพระสัมพุทธ
ให้ผ่องผุดสืบทายาทพระศาสนา
เป็นแบบบททายกทายิกา
ให้แกร่งกล้าคุณงามและความดี
มิใช่ผู้ร่ำรวยด้วยฐานะ
เป็นผู้ละลดเลิกโลกย์วิถี
ลาภสักการะอบายมากมายมี
ต้องหลีกหนีหย่อนหยุดให้หลุดพ้น
ออกบิณฑบาตโอบเอื้อเพื่อโปรดสัตว์
บุญบำบัดด้วยศีลทานประสานผล
เพียงเลี้ยงกายเลี้ยงธรรมดำรงตน
และเปิดทางสาธุชนกุศลปอง
เพียงเม็ดข้าวร่วงหล่นลงก้นบาตร
ใช่ประกาศขีดเส้นเป็นเจ้าของ
จงละอายสำนึกรู้ตรึกตรอง
เป็นผู้ขอ..อย่าคิดครองของใครเลย!
รัตนธาดา แก้วพรหม
สำนักกวีน้อยเมืองนคร
๒๒ มีนาคม ๒๕๕๘
ในฐานะชาวพุทธ..รู้สึกสลดใจเมื่อพระผู้ใหญ่หลงลาภสักการะ จนลืมพระธรรมวินัย ขณะที่พระผู้น้อยหลงทะเลาะกันด้วยสาเหตุ “บิณฑบาตทับเส้นทาง”...เฮ้อ!...
