ปฐมบท..คุณโกงกินแผ่นดินนี้
คุณย่ำยีตัวบทหลักกฎหมาย
ใช้อำนาจลุอำนาจอุกอาจร้าย
คุณทำลายนิติรัฐนิติธรรม
คุณแอบอ้างเอาเพียงเสียงส่วนใหญ่
แล้วหลงเหลิงระเริงใจใช้เหยียบย่ำ
ใครทักท้วงเยี่ยงไรไม่ฟังคำ
ลึกถลำโดยเบ็ดเสร็จเผด็จการ
ใช้อำนาจเพื่อประโยชน์ของเครือญาติ
เหมือนฉลาดแต่โง่เง่าเกินกล่าวขาน
เป็นสนิมในเนื้อเหลือประมาณ
จึงประจานตัวตนจนสิ้นอาย
คุณไม่เคยตระหนักหลักปกครอง
จึงบกพร่องโดยตั้งใจให้เสียหาย
คุณธรรมจริยธรรมคุณทำลาย
คุณมักง่ายคิดแค่เห็นแก่ตัว
คุณโอหังปฏิเสธอำนาจศาล
กระทำการทุกวิธีลืมดี-ชั่ว
แก้กฎหมายเหนือกฎหมายให้มืดมัว
จนร้าวทั่ว..กรรมกำหนด หมดเวลา
ปัจฉิมบท..ถึงแม้ไม่มีใครไล่
สถานะคุณก็ไร้ในคุณค่า
คุณไม่เหลือสิ่งใดให้ศรัทธา
เหลือแต่หนาเรื้อร้างไร้ยางอาย!
รัตนธาดา แก้วพรหม
สำนักกวีน้อยเมืองนคร
๒๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๖
บันทึกอธิบาย “ที่มา-ที่ไป” ของผู้ปกครองประเทศที่หมดความชอบธรรมในการบริหารบ้านเมือง เพราะกระทำการบ่อนทำลายความชอบธรรมด้วยตัวของตัวเอง..เขียนไว้ตั้งแต่ปลายเดือนพฤศจิกายน ๒๕๕๖ นำมาลงซ้ำเพื่อ “ยืนยัน” ว่า..ตามนั้น..
