นักศึกษาห่าแดกแปลกชะมัด
ไม่ถนัดเรื่องเรียนเพียรศึกษา
คิดแต่เรื่องเปลืองสมองท่องมายา
ลุกขึ้นมาเรียกร้องฟ้องสังคม
ฟ้องในเรื่องขี้กากชวนขากถุย
ออกมาลุยในเฟชบุ๊กบุกถล่ม
เอาเครื่องแบบนักศึกษาเป็นอารมณ์
ช่างโง่งมในความคิดติดเขลาใจ
อยากจะอยู่อย่างเสรีไม่มีกรอบ
อยากจะทำอย่างที่ชอบ คิดว่าใช่
เครื่องแบบมันตีกรอบไม่ชอบใช้
เหมือนเครื่องแบบบ่งใบ้ให้โง่งม
ตรองให้ลึก นึกให้รู้ ดูให้เห็น
เครื่องแบบเป็นเครื่องเตือนสติข่ม
ให้รู้ค่าหน้าที่ยอดนิยม
ไม่เผลอใจสร้างปมล่มกลางคัน
ถ้าฉลาดและงดงามด้วยความรู้
ความเป็นจริงเห็นอยู่ ใช่ความฝัน
ทุกสังคมมีเครื่องแบบแทบทั้งนั้น
ให้รู้ทัน รู้ให้แท้ ก่อนแพ้ภัย
ไร้เครื่องแบบคือเครื่องแบบอีกแบบหนึ่ง
แล้วพวกมึงจะไร้แบบกันแบบไหน
หรือจะเอาแบบปลุกลุกเป็นไฟ
จุดกิเลสขึ้นเผาไหม้สถาบัน
สาระแท้อันสิทธิศักดิ์ของนักศึกษา
คือติดดวงปัญญามาสร้างสรรค์
เพื่อสังคมส่วนรวมเป็นสำคัญ
เครื่องแบบนั้นเพียงธุลีที่ล่องลอย
ใช้ปัญญาตรองดูเถิดหนูเอ๋ย
กระพี้ แก่น ใดเผย เถื่อนและถ่อย
ใดวิเศษ ใดเสื่อมทราม ควรตามรอย
ค่าใดด้อย ค่าใดเด่น ความเป็นคนฯ.
กร ศิริวัฒโณ
12 กันยายน 56
