กลัวใจ “นาย” หมายพิชิตจนคิดสั้น
เชื่อว่าปืนสำคัญหลงมั่นหมาย
คิดว่าแค่กดไกเพียงตูม ตาย
ทุกอย่างจบง่ายดาย ไร้กังวล
เมื่อมีปืนอยู่ในมือถือกฎหมาย
ใช้ด้วยเล่ห์เพทุพาย ย่อมไร้ผล
เหลิงอำนาจบาตรใหญ่ ใครจะทน
มิต่างพ่นน้ำมันประชันไฟ
คิดหรือว่าเขาจะกลัวจนหัวหด
เมื่อถูกกดใครจะยอมให้ข่มได้
ปืนในมือใครจะเชื่อว่าเหนือใคร
ปืนที่ไหนก็มีฤทธิ์ไม่ผิดกัน
เมื่อถอดชุดถือปืนยืนต่อหน้า
ไม่รู้ว่าใครเป็นใครใช่ไหมนั่น
“นาย” ล่าใคร ใครฆ่า “นาย” ไม่สำคัญ
อยู่ที่ใครเหนือชั้นชิงลั่นไก
ธรรมดาของผู้ล่า ย่อมถูกล่า
แล้วแต่ช่วงเวลาว่าตอนไหน
โอกาสเปิดพลิกกลับหนาวจับใจ
ไม่มีใครเหนือใครใต้เงาปืนฯ.
กร ศิริวัฒโณ
3 กันยายน 56
