ตั้งแต่เริ่มรู้คำจำความได้
หนูอยู่ใกล้ชิดแม่มาแต่ต้น
เช้าสายบ่ายค่ำหนูจำนน
อยู่สองคนกับแม่ดูแลกัน
แม่มีเรื่องมากมายให้หนูเห็น
หนูอยากเป็นอย่างแม่ไม่แปรผัน
แม่กรอกหูกรอกตาสารพัน
แม่กรอกใจกรอกฝันอยู่มั่นคง
หนูอยากกินอะไรอร่อยไม่น้อยหรอก
ตามที่แม่พร่ำบอกหลอกให้หลง
หนูอยากเล่นอยากเลียนอยู่เวียนวง
ตามคำแม่ยุยงอย่างยั่งยืน
หนูอยากแต่งตัวโก้ดูโอ่อ่า
ตามแฟชั่นนำหน้าไม่ฝ่าฝืน
หนูอยากเที่ยวเฮฮาทุกค่ำคืน
อยากกระเจิงเริงรื่นแตกตื่นตา
แม่สอนรักสอนใคร่ให้รับรู้
ทั้งเชิงชู้เชิงชั่วอยู่ทั่วหน้า
แม่สอนร้ายรุนแรงไม่ร้างรา
ให้แกร่งกล้าเหลี่ยมเล่ห์เพทุบาย
ตั้งแต่เริ่มรู้คำจำความคิด
หนูใกล้ชิด “จอสี่เหลี่ยม” เยี่ยมเหลือหลาย
เธอเป็นแม่อยู่กลางใจไม่กลับกลาย
หนูสืบสายเลือดแม่เข้ม..แล้วเต็มทรวง!
รัตนธาดา แก้วพรหม
สำนักกวีน้อยเมืองนคร
๗ พฤษภาคม ๒๕๕๖
แรงบันดาลใจจากภาพข้างต้น แล้วเชื่อมโยงถึงสภาพการเลี้ยงดูลูกในยุคบริโภคนิยมที่เราทิ้งเด็กๆ ให้อยู่หน้า “จอสี่เหลี่ยม” จนลืมไปว่า ใครควรจะเป็นผู้ดูแลอบรมสั่งสอนเขา?
