เรื่องราว... สามัญ[ชน] ผู้ตื่นรู้ / ณฐพงศ์ จิตรนิรัตน์

1.ชีวิต
ชีวิต... ผลึกผ่านความทรงจำ ยาวนาน นานเนิ่น
บางอย่างรางเลือน แจ่มชัด อยากลืมกลับยิ่งบาดลึก ให้โหยหา อาลัยอาวรณ์
ในเรื่องราวข้ามผ่านกาลเวลา ดั่งหลุมดำดูดซับไว้ พันธนา
สั่นไหว ไหวหวั่น ไม่รู้สิ้น-จากส่วนลึกที่สุด... ข้างใน
ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป ดิ้นรน ขวนขวาย เวียนว่ายในโลก
สดใส หม่นเศร้า อึมครึม ทึมเทา ปนเปไป ในรอยทาง ย่ำผ่าน ยากล่วงรู้ หยั่งถึง
ไม่มีจุดเริ่มต้น อนาคตมืดมน สั่นสะท้าน สะทก... ในเส้นทาง

2.เริ่มต้น
เริ่มต้น... ข้ามผ่าน-สลัด ชะตา มหาโศกนาฏกรรม การพิพากษา ไร้เยื่อใย
สนาม อารมณ์ การกดทับ ปลดเปลื้อง
ผู้กำหนด ตัวตน คนข้าง ไม่ครนา สายตาจับจ้อง ถากถาง... ใคร?
บ่มเพาะ ความฝัน ด้วยจินตนาการ มุ่ง ปรารถนา ท้าทาย
ชีวิต-ดำเนินไป ในวิถี ลีลา ที่ง่ายงาม

3.ที่ทาง บ้าน ชุมชน
ที่ทาง บ้าน ชุมชน... ในสถานการณ์กางกั้น และความเงียบงันอันไพศาล
ความอุ่นใจ มั่นคง ไม่โดดเดี่ยว แปลกแยก ในกระแสธาร... ชุมชน
ชีวิตโลดแล่น สังคมใหม่ เพียงครู่ยาม หายเข้ากลีบเมฆ ไร้ร่องรอย
ในนาม “ความเจริญ” เสกสรร ปั้นแต่ง ยัดเยียดเข้ามา...
ผืนดิน สั่นสะท้าน สะเทือนไหว มีสิ่งใดให้เล่าขาน? นิ่งเฉย เงียบงัน ตื่นสู้... สู้!
สนทนาในยามค่ำ เพื่อน มิตร หญิง ชาย นิรนาม กู่ก้องตะโกน
การรังสรรค์บังเกิด บรรเจิด อาบฉาย ทาบทา จินตนาการ
อำนาจใหม่ พลังสร้างสรรค์ ปลดปล่อย กระตือรือร้น ร่าเริง ให้ได้มา ได้มา....

4.อนาคต
อนาคต... ในวิถีทางที่ถูกต้อง ประชาชน พลเมือง ตื่นรู้ หมุนวน เปลี่ยนผ่าน
แผ่นดินเดียวกัน โลกเดียวกัน เคารพ เทียบเทียม
ชีวิตเดินทางผ่าน ดำเนินต่อไป
มีเรื่องราว สามัญ เล่าขาน ไม่รู้จบ...

ผศ.ดร.ณฐพงศ์ จิตรนิรัตน์
คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ
พฤษภาคม 2556