บินวนเวียน...อยู่บนฟ้า
เป็นนกเหล็ก..แข็งกล้า...ในป่าเมฆ
มีรู้สึก...อารมณ์ใด...ใครสร้างเสก
ลอยโยกเยก..ตกหลุม..คุ้มอากาศ
มีนกเล็ก...ปีกบาง...บินกางกั้น
มันบินข้าม..ท่ามคืนวัน...ที่ฝันวาด
รู้ร้อนหนาว...ร้าวรอน...ร่อนผงาด
อิสรา...ไม่เป็นทาส..อารมณ์ใคร
จึงทักทาย..นกยักษ์...ผู้ศักดิ์สูง
บินเชิดหน้า...หมายมุ่ง...สู่คุ้งไหน
มิแย้มเย้ย...แต้มยิ้ม...ช่างกระไร
อยากชวนไป..โฉบปลา...ท่า..ทะเล
เป็นนกใหญ่..ไยกร่าง....ท่าทางหยิ่ง
ไม่ยอมตอบ..ไหงนิ่ง...ยิ่งสนเท่
หรือใครข่ม...ขืนขับ...นับนานเน
ใช้ลมเล่ห์..เสแสร้ง..แกล้งหลอกลวง
“ฉันเป็นนก”...เจ้าเป็นใคร..ในโลกกว้าง
อยากเป็นเพื่อน..เพื่อร่วมทาง..กลางหุบห้วง
บินกันไหม...ไปกับฉัน..สู่ชั้นสรวง
ปลดปล่อยห่วง...แล้วลอยหาย...ตามสายลม
สมบูรณ์ คำแหง
เขียนบนฟ้า...ขากลับบ้าน
