กลางลานเมือง...มวลมนุษย์
ละเล่น..เริงรุด...สุดสนาน
ผ่านรูป..สมมติ...จินตนาการ
สวมวิญญาณ..การแสดง..เข้าแต่งองค์
คุณ...“เป็นคนรวย” อยู่ในบ้าน เรือนล้าน-แสน
มีผลต่าง...ตอบแทน...ตามประสงค์
กุมกำหนด..กฎเงินตรา...ค่าดำรง
มีเผ่าพงศ์..วงศ์สกุล..ที่คุ้นเคย
ท่าน...“เป็นนักการเมือง” มุ่ง..หวังผล
ใช้คนจน...เป็นทางผ่าน...สานเสวย
สุมหัว...แยกขั้ว...มั่ว..เอื้อนเอ่ย
ว่า..“รักชาติ”..รักเปรียบเปรย...ปานจะตาย
เขา...“เป็นข้าราชฯ”..บริพาร...ของประชา
คอยเลียแข้ง..ไต่ขา...น่าใจหาย
เกียรติภูมิ...ศักดิ์ศรี..หนีเสื่อมคลาย
หรือเป็นข้าราชฯ...ของใคร..? ในแผ่นดิน
เราคือ..“ประชาชน”....บนลานเมือง
เป็นตัวประกอบ..ได้ทุกเรื่อง..เรืองงานศิลป์
สวมบทบาท...วาดลีลา...ว่าเจนจินต์
เพราะต้องหากิน..ทุกเช้า - ค่ำ..จำแสดง
จึงลานเมือง เรืองราน บนลานโลก
เป็นลานแห่งอุปโลกน์...ประจักษ์แจ้ง
หลายเรื่องราว...หลากอารมณ์..ราคาแพง
ชีวิตจริง...หรือเสแสร้ง...ที่แต่งตัว
สมบูรณ์ คำแหง
กลางลานบ้าน - .เมืองบางกอก
