ครึ่งศตวรรษผ่านไป แต่เสียงเพลงรับ "น้องใหม่จุฬา" ยังคงดังก้องในใจ...หัวใจสีชมพูไม่มีวันโรย CU18 รวมพลครั้งประวัติศาสตร์ฉลอง 50 ปีแห่งความผูกพัน เมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม 2568 ที่ผ่านมา บรรยากาศในศาลาพระเกี้ยว จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความอบอุ่นมิตรภาพที่มีมานานกว่าครึ่งศตวรรษ ของชมรมนิสิตเก่าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปีการศึกษา 2518 หรือ CU18 ได้จัดงาน "Let's Boom" เพื่อฉลองครบรอบ 50 ปีแห่งการก้าวเข้าสู่รั้วจามจุรีในฐานะน้องใหม่
การรวมตัวครั้งนี้ไม่ใช่เพียงแค่การพบปะสังสรรค์ธรรมดา แต่เป็นการสะท้อนถึงพลังความสามัคคีของชมรมนิสิตเก่าฯ CU18 ที่ได้รวมตัวกันตั้งแต่ปี 2562 และเมื่อชมรมนิสิตเก่า CU18 เริ่มรวมตัวกันอย่างจริงจัง จึงได้จัดทำโครงการ "จุฬา18 รักษ์โลก" (CU18 for Our Planet) โดยมีเป้าหมายในการดูแลโลกและสร้างความสมดุลของธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมให้ยั่งยืนเพื่อรุ่นลูกหลานในอนาคต
หนึ่งในโครงการที่โดดเด่นคือ "รักษ์จามจุรีทรงปลูก" ซึ่งเกิดจากความประสงค์ที่จะสืบสานพระราชปณิธานของพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ผู้ทรงมีพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้ต่อชาวจุฬาฯ
โครงการนี้มีความหมายลึกซึ้งยิ่งกว่าการปลูกต้นไม้ทั่วไป เป็นการจรรโลงความเป็นเอกลักษณ์ของชาวจุฬาฯ และเป็นเครื่องเตือนใจตลอดกาลว่า "เกียรติภูมิจุฬา คือการรับใช้ประชาชน" สมาชิก CU18 ได้นำเมล็ดจากฝักต้นจามจุรีพระราชทานมาเพาะเป็นต้นกล้า จากนั้นนำไปปลูกกระจายไปทั้ง 77 จังหวัดทั่วประเทศ
โครงการ "รักษ์จามจุรีทรงปลูก" จึงไม่ใช่เพียงการปลูกต้นไม้ แต่เป็นการปลูกฝังค่านิยมและความทรงจำที่จะส่งต่อไปสู่รุ่นต่อรุ่น เป็นสัญลักษณ์แทนใจของชาว CU18 ที่จะดำเนินต่อไป
คืนวันแห่งความทรงจำ....บรรยากาศในงาน "Let's Boom" ฉลอง 50 ปีแห่งการเข้าเป็นน้องใหม่ในรั้วจามจุรีที่เสมือนเพิ่งผ่านพ้นไป นิสิตเก่าจากทั้ง 14 คณะได้ร่วมแรงร่วมใจสร้างสรรค์งานที่ผสมผสานระหว่างกิจกรรมที่มีสาระและการบันเทิง บนปณิธานของการปลูกรัก 5 ต้น ที่กำหนดไว้เป็นเป้าหมาย สะท้อนผ่านบทเพลง การแสดง และกิจกรรมหลากหลาย โดยนิสิตเก่าทุกคณะ...และแม้เวลาจะผ่านไปหลายสิบปี แต่เมื่อมารวมตัวกัน ความรู้สึกนั้นยังคงสดใสเสมือนวันที่เริ่มก้าวเข้ามาเป็นน้องใหม่จุฬาฯ เมื่อปี 2518
หัวใจสีชมพูของ “จามจุรี” ต้นไม้นี้ไม่เพียงแต่เป็นสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัย แต่ยังเป็นตัวแทนของจิตวิญญาณที่ไม่มีวันโรยรา แม้เวลาจะผ่านไปนานเพียงใด ความผูกพันและความรักที่มีต่อสถาบันและต่อกันยังคงแน่นแฟ้นเช่นเดิม
