เปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ก.พ.อ.กระทรวงการอุดมฯ มีมติเห็นชอบการขอตำแหน่งวิชาการระดับ “ผศ.- รศ.- ศ.” สายวิทย์-สังคม ให้ใช้ผลงานวิชาการที่ไม่จำเป็นต้องตีพิมพ์อยู่ในวารสาร TCI พร้อมตั้ง “บวรศักดิ์ อุวรรณโณ” พิจารณาเกณฑ์ในการกำหนดตำแหน่ง “ศ.- รศ.- ผศ.” โดยใช้ผลงานที่ทำให้แก่พื้นที่และชุมชน ผลงานศิลปะ แทนตำราหรืองานวิจัย
วันนี้ (29 ม.ค.) ศ.(พิเศษ) ดร.เอนก เหล่าธรรมทัศน์ รมว.การอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (อว.) เปิดเผยว่า ในการประชุม คณะกรรมการข้าราชการพลเรือนในสถาบันอุดมศึกษา (ก.พ.อ.) ครั้งที่ 4/2564 เมื่อวันที่ 27 ม.ค.ที่ผ่านมา ได้มีการพิจารณา ร่างเกณฑ์การขอตำแหน่งวิชาการระดับ ผู้ช่วยศาสตราจารย์ (ผศ.) รองศาสตราจารย์ (รศ.) และ ศาสตราจารย์ (ศ) โดย ก.พ.อ. ได้ดำเนินการปรับปรุงเกณฑ์การขอตำแหน่งวิชาการ ซึ่งได้นำจุดเด่นของเกณฑ์การขอตำแหน่งวิชาการ ปี พ.ศ. 2560 และ พ.ศ. 2563 มาจัดทำร่างเกณฑ์ฉบับใหม่เพื่อส่งเสริมและเปิดโอกาสให้ผู้ที่ขอตำแหน่งวิชาการสามารถใช้ผลงานวิชาการที่มีความเหมาะสมและยืดหยุ่นมากขึ้น โดย ก.พ.อ. ได้เห็นชอบตามนโยบายของ รมว.อว.ในกรณีการใช้ผลงานวิจัยที่เผยแพร่ในวารสารวิชาการระดับชาติเพื่อขอตำแหน่งวิชาการทั้งในสายวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และสายสังคมศาสตร์นั้น ผลงานวิชาการดังกล่าวไม่จำเป็นต้องตีพิมพ์อยู่ในวารสารวิชาการที่อยู่ในฐานข้อมูลวารสาร TCI ไม่ว่าระดับใด แต่เปิดกว้างให้เป็นผลงานวิชาการที่ตีพิมพ์ในวารสารวิชาการใดๆ ก็ได้ที่มีคุณภาพและเป็นที่ยอบรับในวงวิชาการของสาขาวิชานั้นๆ หรือ สาขาวิชาที่เกี่ยวข้อง ซึ่งแตกต่างจากเกณฑ์การขอตำแหน่งวิชาการ ปี พ.ศ. 2560 และ พ.ศ. 2563 ที่ได้ระบุว่า ผลงานวิจัยต้องตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารที่อยู่ในฐานข้อมูลวารสาร TCI ในระดับ 1 หรือ 2 เท่านั้น
รมว.อว.กล่าวต่อว่า นอกจากนี้ เพื่อเป็นการส่งเสริมให้ผู้ขอตำแหน่งวิชาการ สร้างสรรผลงานวิชาการในหลายๆ รูปแบบที่เป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาประเทศในด้านต่างๆ มากขึ้น โดยไม่จำกัดอยู่ในผลงานวิชาการในรูปแบบเดิมๆ เช่น ตำราหรืองานวิจัย ก.พ.อ. ที่มี รมว.อว. เป็นประธาน ได้เห็นชอบการแต่งตั้ง คณะอนุกรรมการเฉพาะกิจเพื่อพิจารณาเกณฑ์ในการกำหนดตำแหน่ง ศาสตราจารย์ รองศาสตราจารย์ และผู้ช่วยศาสตราจารย์ ที่ไม่อาศัยงานตำราหรืองานวิจัย โดยมี ศ.ดร.บวรศักดิ์ อุวรรณโณ เป็นประธานอนุกรรมการ ทำหน้าที่ พิจารณาเกณฑ์ในการกำหนดตำแหน่ง ศาสตราจารย์ รองศาสตราจารย์ และผู้ช่วยศาสตราจารย์ ที่ไม่ใช้ตำราหรืองานวิจัย แต่ใช้ผลงานที่ทำให้แก่พื้นที่และชุมชน หรือใช้ผลงานในการนำหลักศาสนาและปรัชญามาชี้นำวิชาการหรือชีวิตในทางโลก หรือใช้ผลงานศิลปะหรืองานสร้างสรรค์มาแทน
