ทุกคนต่างมีอาชีพในฝันที่เรารักแต่จะมีสักกี่คนกันนะที่มีโอกาสได้เดินตามฝันของตัวเองเช่นเดียวกับ อาจารย์ปาริฉัตร อยู่ประเสริฐศิษย์เก่าปริญญาโทสาขาการแสดงและการสอนดนตรี (MUSIC PERFORMANCE AND PEDAGOGY) วิทยาลัยดนตรี แม้ว่าเส้นทางที่เลือกเดินในช่วงแรกของชีวิตนั้นอาจไม่ใช่เส้นทางฝันที่ชอบมากสักเท่าไรนัก แต่ด้วยความมีเป้าหมายที่อยากทำในสิ่งที่ชอบจึงนำพาให้ก้าวไปสู่สิ่งที่ฝันไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ
กาลเวลาพิสูจน์เส้นทางฝัน ของ อ.แมว“ต้องบอกว่าทางครอบครัวนั้นทุกคนต่างเรียนจบจากสายวิทย์-คณิต กันทุกคน ซึ่งครอบครัวต่างหวังให้เราได้เป็นคุณหมอหรือไม่ก็วิศวกร ซึ่งทำให้เราต้องเลือกเรียนสายวิทย์-คณิต ดังที่ครอบครัวปรารถนา ขณะนั้นตัวเราเองก็ไม่ได้รู้สึกกดดันหรือโดนบังคับแต่อย่างใด กลับรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่เราต้องเรียนเพราะในสมัยนั้นการเรียนสายวิทย์-คณิต ถือว่าเป็นค่านิยมในช่วงนั้นอยู่พอสมควร แต่พอเราเริ่มเรียนไปสักระยะหนึ่งเราก็ค้นพบว่า เราไม่สามารถใช้ชีวิตเป็นวิศวกรได้อย่างแน่นอน เพราะเรารักชอบการวาดรูปและดนตรีมากกว่า ซึ่งมีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำทั้งสองสิ่งนี้ทำให้ระหว่างนั้นเราก็มีเรียนพิเศษดนตรี เรียนกีตาร์คลาสสิกด้วย โดยเริ่มเรียนมาตั้งแต่เรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 เรียกว่าดนตรีคือความสุขในชีวิต”
เมื่อไม่ใช่สิ่งที่ชอบ ย่อมมองไม่เห็นความมั่นคง“ระหว่างช่วงเลาของเด็ก ม.ปลายที่ต้องสอบเอ็นทรานซ์ ก็ไม่ได้บอกกล่าวกับทางบ้านว่าเราเลือกที่จะเรียนสถาปัตยฯ โดยเลือกสอบเข้าคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ทั้ง 3 อันดับเลย และเลือกวิศวะเป็นอันดับที่ 4 และแถมแนวเกษตรฯ เป็นอันดับที่ 5 เพราะคิดว่าถ้าเราไม่ติดสถาปัตยฯ ก็คงจะเป็นลำดับถัดไปที่เลือกไว้สุดท้ายก็ได้เข้าเรียนที่สถาปัตย์ฯ ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยสำหรับการเรียนในช่วงนั้นถือว่าโหดพอสมควร เวลาพักผ่อนค่อนข้างน้อย ส่วนทางอาจารย์ก็ค่อนข้างเข้มงวกมาก วงจรชีวิตช่วงนั้นคือ ทำงานถึงตี 2 แล้วตื่นไปเรียนตอน 8 โมงเช้า เป็นแบบนี้ทั้งเทอมจนรับปริญญา หลังจบปริญญาตรีก็ไม่ได้หางานทำแต่อย่างใด แต่หันมาทำเพลงส่งไปตามค่ายต่าง ๆ ซึ่งพออาจารย์ทราบด้วยความห่วงใย เลยฝากงานให้เราเข้าไปเป็น Art Director ที่บริษัทโฆษณาแห่งหนึ่งเราก็มีโอกาสได้ทำงานอยู่ประมาณ 2 ปี ก็เกิดวิกฤตฟองสบู่แตก ซึ่งพนักงานหลายคนก็ต้องถูก Lay Out ออกหมด ช่วงนั้นเราต้องรับหน้าที่หนักเลยในการทำงานจนเริ่มรู้สึกไม่สนุกกับการทำงานสายนี้แล้ว จึงมองหางานใหม่เป็น Production House ทำงานเกี่ยวกับ Creative เช่น จัดงานอีเว้นท์เปิดตัวสินค้า ต้อนรับบุคคลสำคัญซึ่งในใจก็รู้สึกว่างานนี้ยังไม่แฮปปี้เท่าไรนัก เพราะใจเราชอบดนตรีและแน่นอนว่า เมื่อไม่ใช่สิ่งที่เราชอบเราก็ทำได้ไม่นานจึงตัดสินใจออก และตั้งใจว่าเราต้องทำงานในสิ่งที่เราชอบ รัก และมีความสุข”
โชคชะตานำพาสู่เส้นทางฝัน
“ก่อนตัดสินใจเรียนต่อปริญญาโทด้านดนตรี ที่ ม.รังสิต ได้ไปอยู่ที่สหรัฐอเมริกาอยู่ช่วงหนึ่งไปเรียนด้าน Music Therapy (ดนตรีบำบัด) จนจบหลักสูตรและพอดีช่วงนั้นทางมหาวิทยาลัยรังสิต เปิดสอนหลักสูตรดนตรี จึงได้ผันตัวเองมาอยู่ในเส้นทางดนตรี เริ่มต้นจากการมาสอน Voice (ร้องเพลง) ตรงนี้เองพอเราเจอเส้นทางที่เราชอบเราก็ทำได้อย่างมีความสุข ทุกอย่างเริ่มลงตัว และเราอยากได้วุฒิในสายงานที่ตรงกับการทำงานของเราและเป็นวุฒิแรกที่เราอยากเรียนมา โดยตลอดจึงตัดสินใจเรียนต่อปริญญาโทด้านดนตรีที่ ม.รังสิต ประกอบกับอาจารย์ที่สอนหลายท่านเป็นนักดนตรีกันอยู่แล้ว ทุกคนจะมีทักษะที่แตกต่างกัน ทำให้เราได้เรียนรู้หลากหลายมากขึ้น”
มุ่งมั่น ขยัน และฝึกฝน หนทางสู่ความสำเร็จ
“สำหรับการเปลี่ยนสายอาชีพมีข้อคิดอยู่ว่าเราอาจไม่ได้มีพื้นฐานที่แน่นเท่าคนอื่นด้วยเพราะเราอาจจะเริ่มช้ากว่าคนอื่นก็ตาม ดังนั้นเราจะไม่ไปแข่งกับใคร สิ่งที่เราต้องทำคือพยายามหาจุดที่ตัวเองถนัด ศึกษาตัวเองให้มากที่สุด ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วเป็นคนที่มีความพยายามค่อนข้างมากดังนั้นจะพยายามเรียนรู้และเจาะลึกได้มากกว่าคนอื่น และยิ่งในช่วงที่เราต้องเรียนไปด้วยและสอนไปด้วยถือเป็นช่วงที่ยากมาก ๆ ในการใช้ชีวิตทั้งเรียนและทำงานช่วงนั้นก็ใช้เวลาเรียนอย่างเต็มที่จนคว้าเกรดเฉลี่ย 4.00 มาครอง ต้องบอกว่าการเรียนปริญญาโทนั้น ไม่ใช่การมาเรียนเพื่อฝึกทักษะ แต่เหมือนเป็นการเรียนที่สอนให้เราพึ่งพาและหาความรู้ด้วยตัวเองให้มากที่สุด ดังนั้นการที่เราได้ทำในสิ่งที่เรารักสิ่งที่เราชอบแน่นอนว่าความสำเร็จอยู่ไม่ไกล แต่ถ้าเราฝืนทำในสิ่งที่เราไม่ได้ชอบ แน่นอนว่าเราจะเกิดความรู้สึกลบต่อสิ่งเหล่านั้นได้ง่ายดาย”
ฝากถึงหลาย ๆ คนถ้าธรรมชาติของเราเป็นยังไงก็ไม่ต้องกลัวว่าเราจะเอาตัวรอดไม่ได้ เพราะในปัจจุบันมันมีช่องทางในการเอาตัวรอดมากมาย ที่มันไม่ได้เหมือนในอดีตที่มีขีดจำกัดค่อนข้างเยอะ ขอแค่ให้เราได้อยู่ในที่ที่เราชอบก็พอ ดังนั้นการจะเริ่มต้นตามความฝันจะช้าหรือเร็วอยู่ที่เรา การเริ่มต้นใหม่ไม่มีวันหมดอายุ เราเริ่มได้ทุกวัน เรียนรู้ได้ทุกวัน จนกว่าเราจะมีความสุขกับสิ่งที่เราเลือกเรียน เลือกอาชีพ และเลือกเป้าหมายในชีวิต
