แฉมหาวิทยาลัยบางแห่งมุ่งเปิดรับนักศึกษา เพื่อหารายได้เข้ามหาวิทยาลัย โดยไม่คำนึงถึงคุณภาพผู้เรียน เป็นต้นเหตุในการจ้างทำวิทยานิพนธ์ ซึ่งมีทั้งผู้บริหาร นักการเมือง ข้าราชการ ที่ต้องการเพียงใบปริญญาบัตร โดยไม่หวังผลเรื่องความรู้
รศ.ดร.กำชัย จงจักรพันธ์ คณบดีคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เป็นประธานเปิดการเสวนาหัวข้อ “ทุจริตการสอบจ้างทำรายงาน : ค่านิยม/จริยธรรมในระบบการศึกษา” จัดโดยโครงการสตรีและเยาวชนศึกษา โดยกล่าวว่า ปฏิเสธไม่ได้ว่าปัจจุบันยังมีนักศึกษาจำนวนหนึ่งไม่ทำวิทยานิพนธ์ด้วยตนเอง และไปจ้างคนอื่นทำ เพราะมีความต้องการเพียงปริญญาบัตร เพื่อเป็นใบเบิกทางในการประกอบอาชีพ
ทั้งนี้ ด้านหนึ่งที่สังคมต้องช่วยกัน คือ การมีค่านิยมที่ถูกต้อง แต่ด้านที่น่าเป็นห่วงมากกว่า คือ มหาวิทยาลัยต้องสำรวจตัวเองว่าได้ส่งสัญญาณที่ผิดหรือไม่ เพราะบางสถาบันถึงขนาดรับประกันว่าโอกาสจบมีแน่นอน ถ้าสามารถมาลงทะเบียนเรียนได้ตามที่มหาวิทยาลัยกำหนดไว้ หรือมาเรียนแล้วอย่างไรก็จบได้ ดังนั้น เป็น 2 ด้านที่ต้องช่วยกัน คือ ผู้เรียนต้องมีทัศนคติที่ถูกต้อง มาเรียนเพื่อความรู้ไม่ใช่ปริญญาบัตร และมหาวิทยาลัยต้องถือหลักการสำคัญว่าการศึกษาไม่ใช่สินค้า ไม่ใช่ธุรกิจการศึกษา การศึกษาต้องเป็นการให้บริการสาธารณะ
“ตัวอย่างคณะนิติศาสตร์ ก่อนมีแนวคิดเรื่องออกนอกระบบราชการ มีสถาบันการศึกษาที่เปิดสอนวิชานิติศาสตร์ไม่กี่แห่ง แต่ปัจจุบันมีสถาบันที่เปิดสอนมากมายจนแทบจะหาสถาบันที่ไม่เปิดไม่พบ ทั้งที่หลายแห่งไม่มีความพร้อม บางสถาบันมีอาจารย์ประจำเพียง 3 คน ก็เปิดและสอนนักศึกษาเป็น 100 คน ขณะที่วิชานิติศาสตร์เป็นวิชาหนึ่งในสังคมที่ผู้เรียนต้องมีความรู้ จึงสามารถนำไปใช้เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อประเทศชาติ ถ้ารู้ไม่หมด ครึ่งๆ กลางๆ อันตรายมาก เหมือนกับแพทย์ไปรักษาคนแทนให้คนหายกลับเสียชีวิต และไม่แน่ใจว่าวิกฤตของบ้านเมืองที่เกิดขึ้น เป็นวิกฤตินักกฎหมายด้วยหรือไม่ ที่ออกไปตีความต่างๆ” รศ.ดร.กำชัย กล่าว
ขณะที่ในวงเสวนามีการระบุถึงอาชีพที่มีการจ้างทำวิทยานิพนธ์สูง ว่า มีทั้งผู้บริหาร นักการเมือง ข้าราชการ ไม่เว้นแม้กระทั่งครู เพราะต้องการปริญญาบัตรเพื่อยกระดับฐานะทางสังคม
รศ.ดร.กำชัย จงจักรพันธ์ คณบดีคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เป็นประธานเปิดการเสวนาหัวข้อ “ทุจริตการสอบจ้างทำรายงาน : ค่านิยม/จริยธรรมในระบบการศึกษา” จัดโดยโครงการสตรีและเยาวชนศึกษา โดยกล่าวว่า ปฏิเสธไม่ได้ว่าปัจจุบันยังมีนักศึกษาจำนวนหนึ่งไม่ทำวิทยานิพนธ์ด้วยตนเอง และไปจ้างคนอื่นทำ เพราะมีความต้องการเพียงปริญญาบัตร เพื่อเป็นใบเบิกทางในการประกอบอาชีพ
ทั้งนี้ ด้านหนึ่งที่สังคมต้องช่วยกัน คือ การมีค่านิยมที่ถูกต้อง แต่ด้านที่น่าเป็นห่วงมากกว่า คือ มหาวิทยาลัยต้องสำรวจตัวเองว่าได้ส่งสัญญาณที่ผิดหรือไม่ เพราะบางสถาบันถึงขนาดรับประกันว่าโอกาสจบมีแน่นอน ถ้าสามารถมาลงทะเบียนเรียนได้ตามที่มหาวิทยาลัยกำหนดไว้ หรือมาเรียนแล้วอย่างไรก็จบได้ ดังนั้น เป็น 2 ด้านที่ต้องช่วยกัน คือ ผู้เรียนต้องมีทัศนคติที่ถูกต้อง มาเรียนเพื่อความรู้ไม่ใช่ปริญญาบัตร และมหาวิทยาลัยต้องถือหลักการสำคัญว่าการศึกษาไม่ใช่สินค้า ไม่ใช่ธุรกิจการศึกษา การศึกษาต้องเป็นการให้บริการสาธารณะ
“ตัวอย่างคณะนิติศาสตร์ ก่อนมีแนวคิดเรื่องออกนอกระบบราชการ มีสถาบันการศึกษาที่เปิดสอนวิชานิติศาสตร์ไม่กี่แห่ง แต่ปัจจุบันมีสถาบันที่เปิดสอนมากมายจนแทบจะหาสถาบันที่ไม่เปิดไม่พบ ทั้งที่หลายแห่งไม่มีความพร้อม บางสถาบันมีอาจารย์ประจำเพียง 3 คน ก็เปิดและสอนนักศึกษาเป็น 100 คน ขณะที่วิชานิติศาสตร์เป็นวิชาหนึ่งในสังคมที่ผู้เรียนต้องมีความรู้ จึงสามารถนำไปใช้เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อประเทศชาติ ถ้ารู้ไม่หมด ครึ่งๆ กลางๆ อันตรายมาก เหมือนกับแพทย์ไปรักษาคนแทนให้คนหายกลับเสียชีวิต และไม่แน่ใจว่าวิกฤตของบ้านเมืองที่เกิดขึ้น เป็นวิกฤตินักกฎหมายด้วยหรือไม่ ที่ออกไปตีความต่างๆ” รศ.ดร.กำชัย กล่าว
ขณะที่ในวงเสวนามีการระบุถึงอาชีพที่มีการจ้างทำวิทยานิพนธ์สูง ว่า มีทั้งผู้บริหาร นักการเมือง ข้าราชการ ไม่เว้นแม้กระทั่งครู เพราะต้องการปริญญาบัตรเพื่อยกระดับฐานะทางสังคม