ลมริมฝั่งพัดผ่านพระตำหนักพระอนุสาวรีย์กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์อย่างสงบ แต่บรรยากาศกลับ “หนักแน่น” ด้วยความเคารพและศรัทธา เมื่อพิธีเทิดพระเกียรติ “เสด็จเตี่ย” องค์บิดาของทหารเรือไทย เริ่มต้นขึ้นท่ามกลางแถวทหารเรือที่ยืนตรงอย่างพร้อมเพรียง เสียงพิธีการ เสียงเพลงพระราชนิพนธ์ และภาพการเปลี่ยนธงราชนาวี–ธงพระยศ ทำให้วันนี้ไม่ใช่เพียง “พิธี” หากเป็น “การย้ำสัญญา” ว่าความเป็นทหารเรือไม่เคยหายไปจากหัวใจคนที่เคยยืนบนดาดฟ้าเรือ
ท่ามกลางผู้ร่วมพิธี ทั้งผู้บริหารท้องถิ่น ข้าราชการ และประชาชน ไฮไลต์สำคัญคือการเป็นประธานในพิธีของ จ่าเอกยศสิงห์ เหลี่ยมเลิศ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม / ประธานชมรมทหารเรือ ผู้ซึ่งการปรากฏตัว “ไม่ได้มาแค่ในนามตำแหน่ง” แต่เป็นภาพสะท้อนของอดีตลูกประดู่ที่ยังรักษาท่าที วินัย และแววตาของคนทำงานจริง—คนที่เติบโตมาจากรากของราชนาวีไทย
เรื่องราวของจ่าเอกยศสิงห์ ถูกพูดถึงในวันนี้ด้วยประโยคที่สะท้อนตัวตนได้คมชัดที่สุด
“ลูกชาวนา ตามองดาว เท้าติดดิน”
วลีนี้คือเส้นทางของชีวิตที่บอกว่า “ฝันได้ไกล” โดยไม่เคยลืมว่าเริ่มจากตรงไหน
จากชั้นยศจ่า—สู่ตำแหน่งรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม เส้นทางของเขาถูกมองเป็นแบบอย่างของ “นักฝันผู้ไม่ย่อท้อ” ที่ไม่ปล่อยให้โชคชะตาเป็นผู้กำหนดปลายทาง
สิ่งที่ทำให้เรื่องนี้ทรงพลัง ไม่ใช่ความสำเร็จปลายทางเพียงอย่างเดียว แต่คือ “วิธีเดินทาง”
วิธีคิดแบบทหารเรือที่ย้ำเสมอว่า
• งานใหญ่ไม่สำเร็จด้วยคำพูด
• วินัยคือคำสัญญาที่ต้องทำให้เห็นทุกวัน
• ความรับผิดชอบคือการยืนอยู่สู้กับปัญหา ไม่ใช่ยืนหนีปัญหา
และแม้ “ยศ” จะดูน้อยนิดในสายตาใครบางคน แต่สำหรับเขา—มันคือ ยศพระราชทาน ที่มีความหมายมากกว่าตัวอักษรบนบ่า เพราะมันคือ “ตรารับรองของหน้าที่” และ “เกียรติของการรับใช้ชาติ” ที่ยืนอยู่บนความไว้วางพระราชหฤทัย จึงเป็นความภาคภูมิใจของตนเองและครอบครัวเสมอมา เป็นเครื่องเตือนใจว่า เกียรติไม่ได้วัดที่ความสูงของตำแหน่ง แต่วัดที่ความซื่อตรงต่อหน้าที่ในทุกวัน
“ทำงานบนเวทีประเทศ…แต่หัวใจยังเป็นทหารเรือ”
ในพิธีเทิดพระเกียรติวันนี้ จ่าเอกยศสิงห์ย้ำชัดว่า แม้วันนี้ทำหน้าที่ในระดับบริหารประเทศ แต่ “ราก” ของการทำงานยังยืนอยู่บนความเป็นทหารเรือ และยก “เสด็จเตี่ย” เป็นแบบอย่างของผู้นำที่
ไม่ทิ้งหน้าที่ ไม่ทิ้งประชาชน และไม่ทิ้งชาติ
เสด็จเตี่ย: พ่อของกองทัพ…ต้นแบบผู้นำที่ “ไม่ทิ้งลูก”
วันคล้ายวันประสูติ 19 ธันวาคมของกรมหลวงชุมพรฯ เป็นวันที่ทำให้ทหารเรือทั้งประเทศหวนกลับไปหา “ต้นแบบ” ของคำว่า ผู้นำ
เสด็จเตี่ยถูกจดจำว่าเป็น “พ่อของทหารเรือไทย” เพราะทรงลงมาอยู่กับกำลังพลจริง วางรากฐานระบบงาน วางมาตรฐานการฝึก สร้างวินัย สร้างความรู้ และสร้าง “ความมั่นใจ” ให้ทหารเรือยืนได้ด้วยตัวเอง
และปีนี้ยังเป็นปีที่ทำให้หลายคนหวนคิดถึงหมุดหมายสำคัญในอดีต—การวางแนวคิดเชิงยุทธศาสตร์ที่คิดเผื่อคนรุ่นหลัง ซึ่งสะท้อนความเป็น “พ่อที่สร้างบ้านให้ลูกมีที่ยืน”
การเข้าร่วมพิธีในวันนี้จึงถูกมองว่า “มากกว่าสัญลักษณ์” เพราะส่งสารเชิงคุณค่าไปถึงกำลังพลทุกนายว่า
เกียรติของการรับใช้ชาติ และ ศักดิ์ศรีของเครื่องแบบ ไม่ได้เป็นแค่คำพูดในพิธี—แต่เป็นพลังที่พาชีวิตคนคนหนึ่งไปไกลได้จริง เมื่อยืนหยัดในหน้าที่
และในวันที่โลกเต็มไปด้วยความผันผวน คนไทยจำนวนมากอาจลืมไปว่า “ความสงบ” ไม่ได้เกิดขึ้นเอง
มันเกิดจากคนที่ยังยืนเวร ยืนยาม ยืนหน้าที่—ทั้งในทะเล บนบก และในภารกิจที่ไม่มีใครเห็น
ก่อนจบพิธี จ่าเอกยศสิงห์ทิ้งท้ายด้วยสารที่เรียบง่ายแต่หนักแน่น เราทุกคนทำได้ เริ่มจากทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ด้วยวินัย ความซื่อสัตย์ และหัวใจที่ยืนหยัดเพื่อส่วนรวม ให้สมกับเกียรติของ “ลูกทะเล”
เพราะเมื่อไหร่ที่คนไทย “ไม่ทิ้งกัน” ประเทศนี้จะยืนอยู่เหนือทุกคลื่นลมเสมอ
