"พัขรินทร์” ขอบคุณสภาฯ ดันร่างคุกคามทางเพศ ที่เสนอโดย “อนุทิน และสส.ภูมิใจไทย” ผ่านฉลุย วาระ 2-3 กำหนดโทษ ครอบคลุม ทั้งการกระทำต่อหน้า และผ่านระบบออนไลน์ ให้สิทธิผู้เสียหาย ร้องขอให้ศาลสั่งลบข้อมูลถูกอนาจาร ได้โดยตรง ตัดช่องว่างความเสียหายไม่ให้ขยายวงกว้าง
วันนี้ 30 กรกฎาคม 2568 ภายหลังจากที่ร่างพ.ร.บ.แก้ไขประมวลกฎหมายอาญา (ฉบับที่...) พ.ศ..... ที่มีสาระสำคัญเกี่ยวกับการคุกคามทางเพศ ที่เสนอโดย นายอนุทิน ชาญวีรกูล และคณะ ได้ผ่านวาระ 1 รับหลักการของสภาผู้แทนราษฎร พร้อมกับร่างของน.ส.ภคมน หนุนอนันต์ และคณะ จากนั้นมีการตั้งคณะกรรมาธิการพิจารณากฎหมายฉบับนี้ โดยมีนายศุภชัย ใจสมุทร เป็นประธานกรรมาธิการ ขณะนี้พิจารณาแล้วเสร็จ ในชั้นการประชุมสภาผู้แทนราษฎร วาระ 2 และ3 โดยสภาผู้แทนราษฎร มีมติ เห็นชอบกับร่างพ.ร.บ.ฉบับนี้ โดยเอกฉันท์
ทั้งนี้ นางสาวพัชรินทร์ ซำศิริพงษ์ กรรมาธิการฯ กล่าวว่า ในฐานะที่ตนเองได้พยายามผลักดันในเรื่องกฎหมายที่คุ้มครองประชาชนเกี่ยวกับความปลอดภัยทางเพศมาตลอด และในเรื่องการคุกคามทางเพศ ที่เป็นประเด็นใหม่ ที่ต้องให้ความสำคัญ ซึ่งมีวิวัฒนการที่มากขึ้น อย่างเช่นการคุกคามทางเพศผ่านระบบคอมพิวเตอร์ ตนเองต้องขอขอบพระคุณท่านอนุทิน ชาญวีรกุล และพรรคภูมิใจไทย ที่เห็นถึงความสำคัญในการคุ้มครองผู้ถูกกระทำในเรื่องนี้ ซึ่งเป็นเรื่องความปลอดภัยของพี่น้องประชาชน การที่ได้ริเริ่ม และได้ผลักดันกฎหมายฉบับนี้จนสำเร็จในขั้นตอนของสภาผู้แทนราษฎร ตนต้องขอขอบคุณผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องทุกท่าน ในกฎหมายฉบับนี้ตั้งแต่การเริ่มร่างกฎหมาย จนได้ผ่านสภาผู้แทนราษฎร ในชั้นกรรมาธิการ เราได้เห็นการทำงานของทุกท่าน ที่ก้าวข้ามผ่านการเล่นการเมือง และนึกถึงประโยชน์ของประชาชน และหวังว่ากฎหมายฉบับนี้ จะเป็นประโยชน์ต่อสังคม และประชาชนอย่างยิ่ง และหากกฎหมายฉบับนี้สำเร็จสมบูรณ์ ได้บังคับใช้ ตนเองก็จะยังคงติดตามถึงผลการบังคับใช้ เพื่อพัฒนากฎหมายนี้ต่อไป
สาระสำคัญ ของกฎหมายฉบับนี้ คือ 1) การแก้ไขนิยาม "กระทำชำเรา" ให้ครอบคลุมรูปแบบในการกระทำ รวมทั้งเพศของผู้ถูกกระทำ 2) มีการนิยามและกำหนดโทษในกรณีการคุกคามทางเพศ ทั้งในแบบการกระทำต่อหน้า และการกระทำผ่านทางระบบออนไลน์ ซึ่งในอดีตนั้นไม่มีคำนิยามและโทษของความผิดนี้ มีเพียงเหตุเดือดร้อนรำคาญ ที่เป็นเพียงลหุโทษ 3) การให้สิทธิผู้เสียหายในกรณีการคุกคามทางเพศ เช่น การถูกเผยแพร่ภาพโป๊ อนาจาร ของตนเอง สามารถร้องขอให้ศาลสั่งลบข้อมูลโดยตรง ซึ่งเดิมในกฎหมายอาญาและ พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ การลบข้อมูลหรือระงับการเผยแพร่ มักเกิดจากดุลพินิจของเจ้าหน้าที่หรือหน่วยงานรัฐ เช่น พนักงานอัยการหรือกระทรวงดิจิทัลฯ การเติมมาตรา 284/4 ทำให้ ผู้เสียหายมีสถานะ “ผู้มีสิทธิร้องขอ” โดยตรงต่อศาล โดยไม่ต้องรอให้รัฐเป็นผู้เริ่มกระบวนการขอต่อศาล ซึ่งเป็นการเพิ่มอำนาจและสิทธิในการปกป้องตนเองของผู้เสียหายโดยตรง อีกทั้งเป็นการความสำคัญของการลบข้อมูลลามกโดยเร็ว จากปกติการลบหรือระงับข้อมูลในระบบดิจิทัลในกระบวนการปกติอาจใช้เวลานาน แต่เมื่อบัญญัติให้ศาลมีอำนาจไต่สวนตามคำร้องของผู้เสียหายและสามารถสั่งโดยตรงให้ผู้เกี่ยวข้องต้องปฏิบัติตามทันที เท่ากับว่าเพิ่มกลไก “เร่งด่วน” (Urgent Mechanism) ขึ้นมา สิ่งนี้มีผลดีมากต่อผู้เสียหาย เพราะข้อมูลลามก หรือภาพอนาจารที่เผยแพร่ทางออนไลน์ หากปล่อยไว้นาน ความเสียหายจะขยายวงกว้างอย่างรวดเร็ว การมีกลไกเร่งด่วน จึงช่วยลดความเสียหายทางจิตใจ และชื่อเสียงได้มากขึ้น
