ถามนิสิตจุฬาฯ เทิดพระเกียรติหรือหลู่เกียรติพระเกี้ยว? “ดร.อานนท์” สับเละ! จัดงาน-ขบวนแห่ ดูราคาถูก เลอะเทอะ

“นันทิวัฒน์” ถาม นิสิตจุฬาฯ เทิดพระเกียรติหรือหลู่เกียรติพระเกี้ยว? ซัด หากไม่เต็มใจ ก็ไม่ต้องอัญเชิญพระเกี้ยวออกมา “ดร.อานนท์” สับเละ! งานฟุตบอลยูนิตี้จุฬาฯ-ธรรมศาสตร์ ดูราคาถูก เลอะเทอะ ตั้งคำถามที่มาเงินจัดงาน

น่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง วันนี้(1 เม.ย.67) นายนันทิวัฒน์ สามารถ อดีตเลขานุการรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ และอดีตรองผู้อำนวยการสำนักข่าวกรองแห่งชาติ โพสต์เฟซบุ๊ก ระบุว่า

“ขอตราพระเกี้ยวยั่งยืนยง

นิสิตจุฬาเห็นภาพนี้แล้วรู้สึกอย่างไร

นี่มันคือการเทิดพระเกียรติพระเกี้ยว

หรือนี่มันคือหลู่เกียรติพระเกี้ยว

หากไม่เต็มใจที่จะเทิดพระเกียรติ

ก็ไม่ต้องอัญเชิญพระเกี้ยวออกมา


พระเกี้ยวคือของสูง

เป็นศิราภรณ์ประดับพระเกศา

เป็นเครื่องประดับของพระจุลจอมเกล้าฯ

เป็นสัญลักษณ์ที่ได้รับพระราชทาน

เนื่องจากพระเกี้ยวเป็นเครื่องสูง

การอัญเชิญจึงต้องใช้เสลี่ยง.

ไม่ใช่เรื่องการเมือง หรือสิทธิเสรีภาพ

ไม่รักไม่เคารพก็อย่าหลู่เกียรติ

นิสิตจุฬาทุกคนต้องมีความภาคภูมิใจ

ในสัญลักษณ์ประจำมหาวิทยาลัย

หากไม่รักไม่ภูมิใจ. อย่าอยู่เลย

ขอตราพระเกี้ยวยั้งยืนยง

นิสิตประสงค์เป็นธงชัย

ถาวรยศอยู่คู่ไทย เชิดไชย ชโย”


ขณะเดียวกัน ผศ.ดร.อานนท์ ศักดิ์วรวิชญ์ อาจารย์ประจำคณะสถิติประยุกต์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ (นิด้า) โพสต์เฟซบุ๊ก Arnond Sakworawich ระบุว่า

“งานฟุตบอลยูนิตี้จุฬา ธรรมศาสตร์อะไรนี่ ทางสมาคมนิสิตเก่า สมาคมนักศึกษาเก่าเขาไม่เอาด้วย พวกอบจ กับ อมธ ก็จัดงานกันไป เอาเงินมาจากไหนผมก็ยังงง ปกติ นิสิต นักศึกษา จัดกิจกรรมใหญ่ๆ ต้องขอเงินรุ่นพี่ศิษย์เก่าทั้งนั้น

พักเรื่องเงินก่อนนะครับ

ผมได้ดูไลฟ์สดการจัดงาน

โห พูดไม่ออกบอกไม่ถูกครับ

ในแง่ของการจัดอีเวนต์ (Event management) คือไม่ผ่านอย่างแรง เละเทะ ไม่มีเอกภาพ ไม่มีธีมอะไรเลย มั่วไปหมด แล้วดูไร้ระดับ ไม่มีคลาส ไม่มีรสนิยมเอาเสียเลย หรือคำว่าดีงามของเรากับของน้องๆ จะต่างกันก็ไม่ทราบ

คือสุนทรียรส กุสุมรส หายไปไหนก็ไม่ทราบ

เป็นการจัดงานและขบวนแห่ที่ดูราคาถูก เลอะเทอะมากมายจริงๆ ครับ

ได้ดูแป๊บเดียวแล้วถอนหายใจ

คือไม่ใช่เรื่องแนวคิดนะครับ เช่น ความหลากหลาย สิทธิเสรีภาพ กระทั่งต่อต้านมาตรา 112 ผมก็คิดว่านำเสนอได้ แต่ฝีมือในการนำเสนอมันไม่ไหวจริงๆ ลวกๆ ไม่เรียบร้อย ไร้ฝีมือ ไร้รสนิยม

สรุปคือมันเป็นงานหยาบกระด้างขาดความละเอียดอ่อนงดงามในจิตใจของคนจัดงานจริงๆ นะครับ”