กลิ่นทะแม่งใน รพ.รัฐ

เรื่องลึกแต่ไม่ลับในหน่วยงานราชการ สังกัดกรมการแพทย์ กำลังส่งกลิ่นตุ มีความไม่ปกติเกิดขึ้นซะแล้ว เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่าในโรงพยาบาลใหญ่แห่งหนึ่งย่านจังหวัดนครปฐม

กลางเดือนกันยายน 2565 มีการประกวดราคาจ้างเหมาบริการทำความสะอาดโรงพยาบาล สัญญาจ้าง 1 ปี ทำท่าจะกลายเป็นแดนสนธยา

เมื่อบริษัทผู้ชนะประกวดราคา เสนอราคาต่ำสุดกลับถูกดึงเรื่องยื้อแล้วยื้ออีกจากผู้มีอำนาจไม่ลงนามในเอกสารประกาศผู้ชนะการประกวดราคา ทั้งที่คณะกรรมการประกวดราคามีมติเห็นชอบให้ ผู้เสนอราคาต่ำสุดที่ผ่านคุณสมบัติ เป็นผู้ชนะการประกวดราคาไปแล้ว

แว่วว่า งานนี้ที่ผู้มีอำนาจไม่ยอมลงนาม แต่ให้ไปทบทวนใหม่ เพราะต้องการให้คณะกรรมการเลือกบริษัทที่เสนอราคาแพงที่สุดเป็นผู้ชนะ โดยอ้างว่า บริษัทที่ชนะไม่มีใบประกาศนียบัตรการฝึกอบรมอัคคีภัย แต่เป็นหนังสือรับรองการผ่านการฝึกอบรมอัคคีภัยจากหน่วยงานของรัฐ

แม้ว่าคณะกรรมการจะได้ยืนยันความเห็นถึง 3 ครั้งกับผู้มีอำนาจไปแล้วว่า หนังสือรับรองฯ สามารถใช้รับรองได้ พนักงานผ่านการฝึกอบรมอัคคีภัยแล้วเหมือนกัน อีกทั้งหน่วยงานที่ออกหนังสือรับรองก็เป็นหน่วยงานรัฐที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง

ทว่าผู้มีอำนาจกลับไม่สนใจ ยังคงยื้อยุดเรียกหัวหน้าพัสดุไปสั่งว่า จะให้คณะกรรมการ มีมติยกเลิกการประมูล แล้วให้จ้างรายเดิม ซึ่งเป็นผู้เสนอราคาสูงสุดในรอบนี้ เป็นผู้ทำงานต่อไปเรื่อยๆเป็นการชั่วคราว จนกว่าจะสามารถทำการประมูลใหม่

งานนี้บริษัทเอกชนผู้ชนะจึงต้องทำหนังสือทักท้วงไปถึง อธิบดีกรมการแพทย์ และถึง ผอ. รพ.เพื่อทวงถามการประกาศผู้ชนะการประกวดราคา

โดยหวังว่าจะได้รับความเป็นธรรมจากผู้มีอำนาจ ในฐานะประชาชนที่ทำมาหากิน ด้วยการชนะการแข่งขันประกวดราคามาอย่างถูกต้องตามครรลองกฎหมาย

ผู้ใหญ่ที่กำกับดูแลช่วยเป็นหูเป็นตาสอดส่องพฤติการณ์ของหน่วยงานในสังกัดด้วย

เดี๋ยวจะเข้าสำนวนสุภาษิตไทยที่ว่า ปลาเน่าตัวเดียวเหม็นทั้งข้อง!!!